Ο Νικήτας πάει για Νικηταράς και το κόμμα για κοτζαμπάσης.

Ελάχιστα απασχολεί την κοινωνία το τι γίνεται μέσα στα κόμματα που από μαντριά τείνουν να καταντήσουν σταύλοι. Οι εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία όμως είναι ενδεικτικές για την μικρόνοια των ανθρώπων εξουσίας, γεγονός που το διαπιστώνουμε και στις επιδόσεις τους.
Ενώ λοιπόν το κόμμα να λειτουργεί ως αντίβαρο στην φθορά που προκαλεί η κυβερνητική θητεία σε μία πολύ σκληρη περίοδο, ο …οξυδερκής Μανώλης επέλεξε να αποκαλεί “ηλιθίους” κοινωνικές ομάδες κατά το δοκούν. Τι καλύτερο για να φέρεις την κοινωνία κοντά σου, έχοντας ως προϋπόθεση ότι οι Έλληνες γεννήθηκαν με Αριστοτέλη αλλά φαίνεται ότι μεγάλωσαν με τον …Μαζόχ!
Με αυτή την τακτική, θα έχουμε το πρωτοφανές. Το κόμμα να φθαρεί γρηγορότερα από την κυβέρνηση.
Από την άλλη ο Νικήτας που συνεχίζει την κριτική στις αποφάσεις και ενδέχεται ως
…Νικηταράς να βγει στο αντάρτικο για τα μέτρα, δεν προτιμήθηκε από τους συνέδρους. Τους κομματικούς συνέδρους εννοούμε, όχι τις μητερες Τερέζες που ψηφίζουν με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του κόμματος. Όχι της ανθρωπότητας.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν θεώρησαν καλύτερο για το κόμμα τους, να επιλέξουν καποιον που θα καταφέρει να κάνει ο κόμμα αντιπαθέστερο στην κοινωνία, ακόμα και από την κυβέρνηση! Όταν η ΔΑΚΕ σου πετάει μπουκάλια, εντέλει δεν θα πρέπει να είσαι και περήφανος για τις επιδόσεις σου. Πολλώ δε, για την ευφυΐα των ψηφισάντων. Αυτό βέβαια το είδαμε και στις εκλογές του 2009 όπου οι φιλόσοφοι έδωσαν στον ΓΑΠ 10 μονάδες διαφορά και απόλυτη ηγεμονία …