Η τρόϊκα βρήκε το κουμπί του πολιτικού συστήματος…

Παίγνιο πλέον κατάντησε στα χέρια της τρόϊκας το ελληνικό πολιτικό σύστημα, από τη στιγμή που η τρόϊκα ανακάλυψε το κουμπί του. Άπαξ και το ανακάλυψε το πανικόβαλε και μπορεί πλέον να το σέρνει από τη μύτη. Αυτό το κουμπί δεν είναι άλλο από τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Εννοείται πως δεν έχουμε τίποτα με τους δημοσίους υπαλλήλους, ούτε φυσικά θέλουμε να χάσουν οι άνθρωποι τη δουλειά τους και να πεταχτούν στο δρόμο και στη βέβαιη μόνιμη ανεργία, αλλά εδώ υπάρχει ένα σοβαρό θέμα για το πολιτικό σύστημα.
Τυχόν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων δεν θα είναι κάποιες ακόμα απολύσεις εργαζομένων. Θα είναι η κατάρρευση της ηθικής δομής του…. πελατειακού πολιτικού συστήματος. Ό,τι και να συνέβαινε μέχρι σήμερα σ’ αυτόν εδώ τον τόπο, πόλεμοι (εξωτερικοί και εμφύλιοι), χρεοκοπίες, χούντες κ.λ.π., το ίδιο πολιτικό σύστημα (με τα ίδια πρόσωπα και τους ίδιους θεσμούς του) έμενε ή επανερχόταν ακλόνητο στη θέση του. Και αυτό, όχι από κάποια θεόσταλτη δύναμη, αλλά από την ηθική αποδοχή του από την ελληνική κοινωνία, μεγάλο μέρος της οποίας εννοεί ακόμα και σήμερα τη συμμετοχή του στην πολιτική διαδικασία ως ανταλλαγή της ψήφου ή του κομματικού “αγώνα” με διάφορα οφέλη, με ρουσφέτια και κυρίως με την εξασφάλιση εργασίας στο Δημόσιο. Τυχόν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων τώρα, θα συμβούν για πρώτη φορά και αυτό θα γκρεμίσει την “ηθική” της πολιτικής συναλλαγής και το πελατειακό ηθικό υπόβαθρο ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Αν συμβεί αυτό, όλα τότε θα τεθούν υπό πλήρη αναθεώρηση και σε νέα βάση. Αυτό, το πολιτικό σύστημα, δεν θέλει με τίποτα να συμβεί.
Η τρόϊκα λοιπόν ανακάλυψε τώρα (ή τώρα ήρθε η ώρα να το πατήσει) αυτό το κουμπί του πολιτικού συστήματος και ως εκ τούτου το κάνει ό,τι θέλει. Ζητά λοιπόν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Το πολιτικό σύστημα πανικόβλητο, μπροστά στον κίνδυνο της πλήρους απαξίωσής του στη λαϊκή συνείδηση και της βέβαιης κατάρρευσής του (και αφού πρώτα προσπάθησε να παραπλανήσει την τρόϊκα με δήθεν αξιολόγηση των ΔΥ και άλλα τερτίπια για αφελείς), σπεύδει τώρα στο και 5΄ να βρει ισοδύναμα μέτρα περίπου 6 δις ευρώ. Τι θα κάνει; Απλά τις φημολογούμενες μειώσεις κατά 25% στους μισθούς και στις συντάξεις θα τις κάνει 50% και θα φορολογήσει ακόμα και το δικαίωμα να ζούμε. Ήδη άρχισε να το μελετά το θέμα με τα πτυχία των πολιτών.
Το σοβαρό ερώτημα δεν είναι τι θα κάνει το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Αυτό είναι προβλέψιμο. Το ερώτημα είναι, που το πάει η τρόϊκα; Αν η τρόϊκα κάνει πίσω στις απολύσεις ΔΥ και δεχτεί άλλα εξαθλιωτικά ισοδύναμα, αυτό σημαίνει ότι την ενδιαφέρει να πάρει τα χρήματά της πάση θυσία. Αν όμως επιμείνει στις απολύσεις ΔΥ, τότε αυτό θα σημαίνει ότι έχει αποφασίσει να αλλάξει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα με άλλο δικής της προφανώς  επιλογής.
Η εξέλιξη αυτή έχει πράγματι ενδιαφέρον.
Πέτρος Χασάπης