Μιλάμε ότι τον γνωρίζει όλος ο κόσμος! Συναυλίες σε Αμερική, Ευρώπη και …Κίνα! Και Σαλονικιός ε; Ιδού λοιπόν:
 |
| Ο Gus G |
Ο Κώστας Καραμητρούδης έγινε διάσημος παγκοσμίως ως ήρωας της ηλεκτρικής κιθάρας και, ανάμεσα στους Firewind και τον Ozzy Osbourne, αποτελεί ίσως την μοναδική τόσο επιφανή ελληνική παρουσία στη σύγχρονη metal δισκογραφία. Επί τη ευκαιρία της πρώτης ακρόασης του καινούριου πονήματος των Firewind, το Rocking.gr μίλησε με τον ταλαντούχο βιρτουόζο κιθαρίστα για τη ζηλευτή επικαιρότητά του και τα σχέδιά του για το μέλλον.
Η τελευταία φορά που μίλησες εσύ, Κώστα, με το Rocking.gr, ήταν το 2005. Εν τω μεταξύ, είχαμε μιλήσει και με τον Μπάμπη, αλλά θα ήθελα να καλύψεις το διάστημα που πέρασε από τότε μέχρι σήμερα, επιλέγοντας εσύ πέντε στιγμές που θα φωτογράφιζες από την πορεία σου.
Ναι, το θυμάμαι. Τότε κυκλοφορούσαμε το τρίτο μας άλμπουμ με τους Firewind, το “Forged By Fire”, και τώρα κυκλοφορούμε το έβδομο, που λέγεται “Few Against Many”. Μετά από εκείνο το άλμπουμ, ακολούθησε η «breakthrough» στιγμή για τους Firewind, με το “Allegiance” του 2006. Αυτός ο δίσκος έβαλε το όνομά μας στον χάρτη, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ήρθε η πρώτη μας παγκόσμια περιοδεία, πήγαμε στην Αμερική, περιοδεύσαμε και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη και παίξαμε με μεγάλα συγκροτήματα. Το επόμενο άλμπουμ, το “The Premonition” του 2008, ήταν εκείνο που μας έδωσε το όνομα που έχουμε σήμερα, ήταν το πιο πετυχημένο μας. Η επόμενη μεγάλη στιγμή που θα διάλεγα ήρθε το 2009 και άλλαξε τη ζωή μου για πάντα. Μπήκα στην μπάντα του Ozzy Osbourne και ακολούθησε το “Scream” και αυτή η απίστευτη περιοδεία. Τελευταίος σταθμός, σήμερα! Βρισκόμαστε εδώ για μια πολύ σημαντική στιγμή της καριέρας των Firewind και τις δικής μου επίσης. Είναι το πρώτο άλμπουμ των Firewind μετά την είσοδό μου στην μπάντα του Ozzy.
Πριν μιλήσουμε για το καινούριο άλμπουμ, επίτρεψέ μου να σου θέσω την πιο ύπουλη ερώτησή μου. Σε εκείνη την προηγούμενη συνέντευξή μας, είχες αναφέρει τους Black Sabbath ως σημαντική επιρροή σου και είχες υπογραμμίσει τον μεγάλο θαυμασμό σου για τον Tony Martin και τον Dio. Ποιός είναι ο αγαπημένος σου τραγουδιστής των Black Sabbath;
Κοίτα, η αρχική σύνθεση των Black Sabbath είναι η πιο κλασσική, η πιο γνωστή και αυτή που αγαπάει ο περισσότερος κόσμος. Μου αρέσουν όλα τα άλμπουμ των Black Sabbath, εκτός από εκείνο που έβγαλαν με τον Ian Gillan. Μου αρέσουν πάρα πολύ τα άλμπουμ με τον Tony Martin, πάρα πολύ και τα άλμπουμ με τον Dio, και το “Seventh Star” επίσης. Γενικά, είμαι «Tony Iommi freak», αν δεν το έχεις καταλάβει! (γέλια) Τότε, λοιπόν, ήμουν σε μια περίοδο που άκουγα πάρα πολύ δίσκους όπως το “TYR” και το “Headless Cross”. Είχανε κολλήσει στο repeat. Σήμερα, τα βλέπω λίγο διαφορετικά. Δεν θα έλεγα «ο αγαπημένος μου τραγουδιστής» και όλα αυτά. Ξέρεις, θα προτιμούσα να λέω πως έχω αγαπημένες στιγμές των Black Sabbath. Το “Master Of Reality” άλλαξε τη ζωή μου, ας πούμε, όταν άκουσα το “Sweet Leaf”. Αυτά αφορούν περισσότερο την αγάπη μου προς τον Tony Iommi, σαν κιθαρίστα.
Ως κιθαρίστας, πάντως, θα έλεγα ότι είσαι πιο κοντά στον Randy Rhoads παρά στον Tony Iommi. Συμφωνείς;
Ναι. Πολλοί το λένε αυτό. Ο Randy Rhoads ήταν ένας Αμερικανός κιθαρίστας, που όμως είχε πολύ ευρωπαϊκό ήχο. Είχε μπλέξει την pop/rock κουλτούρα με την κλασσική μουσική και ήταν πρωτοπόρος για αυτό. Συμφωνώ ότι κι εγώ είμαι πολύ κοντά σε αυτό. Είμαι ευρωπαίος κιθαρίστας, έχω όλες αυτές τις επιρροές από Gary Moore, Michael Schenker κλπ. Ταυτόχρονα, βέβαια, τα παίζω όλα αυτά σε πιο heavy φόρμες και πιο αμερικανικές ίσως. Φυσικά, είμαι επηρεασμένος και από τον ίδιο τον Randy Rhoads, είναι ένας από τους ήρωές μου – μαζί με άλλους πολλούς κιθαρίστες.
Είσαι ένας από τους παγκοσμίως αναγνωρισμένους λεγόμενους «guitar hero» και μάλιστα ως ένας από αυτούς που δεν διστάζουν να γίνουν περίπλοκοι, ούτε κωλύονται να χρησιμοποιήσουν την εξαιρετική τους τεχνική και την ταχύτητά τους. Ως «αντιπρόσωπος», κατά κάποιο τρόπο, αυτού του τύπου κιθαριστών, πώς βλέπεις διάσημους κιθαρίστες που θεωρούνται επίσης «guitar hero», όπως ο Kirk Hammett ή ο Slash, οι οποίοι παίζουνε πιο απλά, αλλά χαίρουν επίσης μεγάλης αναγνώρισης;
Δεν έχει να κάνει με την τεχνική όλο αυτό. Έχει παρεξηγηθεί λίγο αυτό το θέμα, γιατί θεωρείται πλέον «cool» να είσαι «shredder» και να παίζεις γρήγορα. Όλοι το κάνουν! Και σε μια μαϊμού να το δείξεις, θα το κάνει! Το θέμα δεν είναι πόσο γρήγορα παίζεις, αλλά τι είναι αυτό που παίζεις, τι είναι αυτό που σε ξεχωρίζει από άλλους κιθαρίστες, τι είναι αυτό που σε κάνει να είσαι ο εαυτός σου. Αυτό είναι για εμένα ο «guitar hero». Για αυτό ο Kirk Hammett είναι «guitar hero», για αυτό ο Slash είναι «guitar hero». Μπορεί να μην παίζουν τα πιο γρήγορα arpeggio στον κόσμο, μπορεί να μην παίζουν καν arpeggio, μπορεί να έχουν άλλες τεχνικές… Στη δική μου περίπτωση, θα έλεγα πως μπλέκω τις σημερινές τεχνικές που έχουν όλοι οι «shredder», αν θέλεις, με την ψυχή και το feeling ενός rock κιθαρίστα των 70s, πράγμα που δεν κάνουν παιδιά της ηλικίας μου και κιθαρίστες της γενιάς μου. Αυτό συμβαίνει επειδή καταλαβαίνω αυτή τη σχολή του Michael Schenker, του Tony Iommi, του Gary Moore, του Uli Jon Roth, του Randy Rhoads κλπ. Όλο αυτό το πράγμα είναι το κλασσικό heavy rock, όπως το μάθαμε – με αυτά μεγαλώσαμε. Αλλά, είμαι στην νέα γενιά, είμαι στην μοντέρνα γενιά κιθαριστών. Επιστρέφω, λοιπόν, σε αυτό που σου έλεγα, ότι για να ξεχωρίσεις έχουν σημασία αυτά που παίζεις και πόσο αναγνωρίσιμο είναι το παίξιμό σου, ο ήχος σου. Όλοι καταλαβαίνουν με μία νότα τον Slash ή τον Santana. Φυσικά, εγώ δεν βάζω τον εαυτό μου σε αυτές τις κατηγορίες. Αυτοί είναι οι «θεοί» και εμείς απλά προσπαθούμε. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου.
Το βλέπουμε συχνά στα σόλο σου, έρχονται αντιμέτωπα τα δύο αυτά στιλ. Μπορεί να κάνεις κάποιο blues φρενάρισμα και μετά να ξεφύγεις σε κάποιο πολύ τεχνικό μέρος. Και στο καινούριο άλμπουμ ακούμε, ας πούμε ένα σόλο όπως αυτό του “Glorious”…
Στο “Glorious”, το σόλο δεν είναι τόσο τεχνικό, είναι πιο rock ‘n’ roll. Μάλιστα, το τελευταίο σόλο του τραγουδιού είναι ένα από τα λίγα «one take» που έχω κάνει στην ζωή μου! Το έπαιξα με τη μία, ήταν αυτοσχεδιασμός, και μου άρεσε τόσο πολύ που το κράτησα. Ακούς κι άλλες επιρροές μου εκεί μέσα, όπως τον Peter Frampton. Γενικότερα, σε αυτό το άλμπουμ, τα τεχνικά σημεία είναι τα πιο τεχνικά που έχω παίξει ποτέ, ενώ τα πιο μελωδικά είναι τα πιο bluesy που έχω.
Βλέπω όμως πως δεν τα ξεχωρίζεις απαραίτητα. Όταν γράφεις τα σόλο, πώς διαλέγεις τι χρειάζεται το κομμάτι;
Το νιώθω εκείνη τη στιγμή. Πράγματι, μπορεί να ανακατεύω τα δύο στιλ, ανάλογα με το πώς μου ερχότανε. Είναι ανάλογα με το vibe που παίρνω από το τραγούδι, με το feeling που έρχεται εκείνη την ώρα. Πάντα ακούω τα τραγούδια, τα τζαμάρω και μου βγαίνουν κάποιες ιδέες, τις οποίες κρατάω και αρχίζω να το χτίζω έτσι το σόλο. Μερικά τραγούδια έχουν πιο ελεύθερη rock φόρμα, όπως το “Glorious” που λέγαμε, ενώ άλλα έχουν πιο δομημένη λογική, όπως το “Wall Of Sound”.
Τι καινούριο φέρνει το “Few Against Many” στους Firewind;
Πολλά καινούρια στοιχεία. Είναι εντελώς διαφορετικό από τα προηγούμενα. Είναι πολύ πιο heavy, έχει άλλου τύπου παραγωγή, έχει περισσότερη κιθάρα και λιγότερα keyboards.
Πώς το πήρε αυτό ο Μπάμπης;
Ο Μπάμπης δεν είχε πρόβλημα. Κατάλαβε πού θέλω να πάω με αυτό το άλμπουμ και ήτανε μαζί μου. Έβαλε και αρκετά διαφορετικούς ήχους. Του είπα: «έκπληξέ με»! Τα πλήκτρα είναι εκεί. Μπορεί να μην τα ακούς τόσο, αλλά είναι παρόντα με ήχους πιο heavy και πιο «distorted». Κάνουμε και δύο διαλόγους σόλο, στο “Wall Of Sound” και στο “Another Dimention”.
Να σου πω την αλήθεια, περίμενα και έναν μουσικό διάλογο με τους Apocalyptica, στο τραγούδι στο οποίο συμμετέχουν.
Κοίταξε, οι Apocalyptica δώσανε έναν άλλο ήχο στο τραγούδι, δεν τους πήραμε για να σολάρουνε. Τους ζητήσαμε να δώσουν ένα διαφορετικό επίπεδο στο τραγούδι και πιστεύω ότι το ανεβάσανε πάρα πολύ με την ενορχήστρωσή τους. Δεν ξέρω γιατί θα περίμενες από τους Apocalyptica να σολάρουν σε ένα τέτοιο τραγούδι…
Πριν το ακούσω, είχα στο μυαλό μου τα δυναμικά σημεία των Apocalyptica και φανταζόμουν πώς θα ήταν να ανταλλάσσετε μουσικά θέματα.
Κατάλαβα, αλλά είδες ότι δεν είναι τέτοιο τραγούδι το “Edge Of A Dream”. Δεν έχει καν ντραμς, είναι μπαλάντα. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν νομίζω πως περίμενε κανείς αυτή τη συνεργασία και ειδικά σε ένα τέτοιο τραγούδι. Η ομορφιά της όλης φάσης είναι ότι έχουμε ένα τέτοιο τραγούδι, μόνο με πιάνο, κάτι που δεν είχαμε κάνει στο παρελθόν. Όταν τα παιδιά μου βάλανε να ακούσω το demo, είπα πως είναι ένα φοβερό τραγούδι, αλλά θέλει κάτι extra για να ανέβει. Είπα: «θα ήταν πολύ όμορφο με τσέλο και θα ήταν ωραία να είχαμε τους Apocalyptica μαζί». Γελάγανε και μου λέγανε: «Σιγά, ρε μαλάκα!». (γέλια) Σκέφτηκα πως δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε. Δεν τους γνωρίζαμε, οπότε ζητήσαμε στον μάνατζέρ μας να στείλει το demo και, μια βδομάδα μετά, μας απάντησαν ότι τους άρεσε και ήθελαν να το κάνουνε. Έτσι κι έγινε.
Δεν συναντηθήκατε;
Όχι. Εκείνοι ήταν στο Ελσίνκι και εμείς βρισκόμασταν στην Θεσσαλονίκη, για την παραγωγή. Είχαμε, βεβαίως, επαφή. Έγινε ένα πάρε-δώσε, για να συνεννοηθούμε πώς το θέλουμε με το τραγούδι. Ηχογραφήσανε τα μέρη τους στο στούντιό τους και μας τα στείλανε. Ήτανε πολύ εύκολοι τύποι στη συνεργασία και βέβαια μουσικάρες. Αυτά που παίξανε δώσανε αυτό το δραματικό στοιχείο.
Ποιά σημεία του άλμπουμ σε κάνουν πιο περήφανο;
Όλο το άλμπουμ! Μου αρέσει, ίσως, λίγο περισσότερο το ομώνυμο, το “Few Against Many”. Έχει κάτι αυτό το τραγούδι! Έχει αυτό το δραματικό, περασμένο μέσα από heavy.
Το οποίο έχει χαρακτηριστικά δυναμικό power στοιχείο, με το ογκώδες ρεφρέν.
Δεν ξέρω, πες το όπως θες. Ο καθένας, όπως το ακούει.
Παρότι το νέο άλμπουμ έχει πολλά φρέσκα συστατικά και κάνει μια στροφή στον ήχο σας, πιστεύω ότι οι Firewind συνεχίζουν να υπηρετούν έναν power metal ήχο.
Διαφωνώ, φίλε μου! Έχουμε σίγουρα σχέση με το power metal, ειδικά στα προηγούμενα άλμπουμ, αλλά θα έλεγα ότι το καινούριο είναι ένα καθαρά heavy metal άλμπουμ και ότι είναι πολύ σκληρό για power metal.
Φυσικά, έχει βαριά riff…
Ακριβώς, έχει πάρα πολλά riff. Στο power metal δεν κυριαρχούν τόσο πολύ τα riff. Είναι ένας πολύ κιθαριστικός δίσκος. Όχι ότι έχω κάποιο πρόβλημα με τις ταμπέλες! Αναγκαστικά, ταμπέλες πρέπει να μπούνε…
Σε κάθε περίπτωση, και το power και το heavy είναι είδη που βρίσκονται, κατά κάποιο τρόπο, εκτός μόδας και ζήσανε ήδη τα ακμαιότερα χρόνια τους. Είναι λίγα τα συγκροτήματα σαν εσάς, που καταφέρνουν να ηχούνε επίκαιρα σε αυτόν τον χώρο. Πιστεύεις ότι οι Firewind μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν αυτή την μουσική, χωρίς να στραφούν προς κάποια άλλη κατεύθυνση;
Πιστεύω ότι αυτό το άλμπουμ καταγράφει ήδη την εξέλιξη αυτού που ήμασταν πριν από δύο χρόνια. Δεν ξέρω τι θα φέρει το μέλλον. Δεν ξέρω ποιός είναι ο λόγος που ως μπάντα καταφέραμε να επιζήσουμε μέσα από μια αγορά που είναι στην ουσία πεθαμένη. Ίσως επειδή μπορούμε και γράφουμε καλά τραγούδια. Αυτό στηρίζεται στην ποιότητα της μπάντας. Δεν υπάρχουνε πολλές μπάντες που να έχουνε τόσο καλή ποιότητα στα τραγούδια τους. Είμαστε μια μπάντα που μπορεί να παίξει άνετα τα τραγούδια της σε ανοιχτούς χώρους και σε αρένες, ασχέτως αν δεν είχαμε ραδιοφωνικό hit ποτέ. Καταφέρνουμε να τα παίξουμε καλά και να περάσει καλά ο κόσμος. Οι περισσότερες μπάντες σε αυτόν το χώρο δεν το έχουν αυτό. Με λίγα λόγια, ξέρουμε να γράφουμε τραγούδια. Το καινούριο άλμπουμ φέρει την εξέλιξή μας, χωρίς να αντιγράφουμε το παρελθόν μας.
Έρχεται άλλος ένας μεγάλος σταθμός για την καριέρα σας. Θα συμμετέχετε στο φετινό Download, το οποίο είναι εορταστικό, γιατί κλείνει πλέον δέκα χρόνια το φεστιβάλ. Πώς αισθάνεστε για αυτό;
Αισθάνομαι περήφανος, και γιατί παίζουμε σε ένα θρυλικό φεστιβάλ, σε έναν θρυλικό χώρο, και επίσης γιατί θα είμαστε μέρος μιας πολύ σημαντικής ημέρας, που θα είναι το μοναδικό σόου των Black Sabbath.
Μπορείς να μας δώσεις πληροφορίες για την εν Ελλάδι εκδοχή του πράγματος, από την οποία, όπως ξέρουμε, δυστυχώς θα απουσιάζει ο Tony Iommi; Στο Rockwave, θα έχουμε τον Geezer Butler…
Και τον Zakk (σ.σ.: Wylde) και τον Slash… Δεν ξέρω πολλά για αυτό. Ξέρω ότι θα είμαστε εμείς, αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς θα γίνει.
Ο μουσικός Τύπος οργίαζε την εποχή της αποχώρησης του Zakk Wylde και της δικής σου άφιξης στο συγκρότημα του Ozzy. Ήθελα να μιλήσουμε για τις σχέσεις σου με τον προκάτοχό σου. Γνωριζόσασταν όσο βρισκόταν ακόμα στο συγκρότημα του Ozzy; Είχατε παίξει στο παρελθόν στην ίδια σκηνή με τους Black Label Society, έτσι δεν είναι;
Ίσως σε κάποιο φεστιβάλ. Αλλά όχι, δεν τον γνώριζα τον Zakk. Γνωριστήκαμε στο τέλος της περιοδείας.
Δεν δημιουργήθηκε κάποια «θερμότητα» μεταξύ σας, λόγω των συνθηκών;
Όχι. Κατ αρχήν, αυτό δεν ήταν κάτι με το οποίο είχα σχέση εγώ. Δεν ήτανε δικό μου θέμα, ήτανε μεταξύ του Ozzy και του Zakk. Εγώ τι σχέση θα μπορούσα να είχα με αυτό; Θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε άλλος. Ίσα-ίσα! Ο Zakk με υποστήριξε πάρα πολύ και είπε τα καλύτερα λόγια για εμένα. Μου φέρθηκε σαν μεγάλος αδερφός!
Το γεγονός ότι συμμετέχεις στην μπάντα του Ozzy Osbourne προφανώς απαιτεί χρόνο και δημιουργικότητα. Πώς μοιράζεται ο χρόνος και η δημιουργικότητά σου ανάμεσα στον Ozzy και στους Firewind;
Διαφωνώ. Όλη αυτή η εμπειρία με τον Ozzy με έχει κάνει πολύ δημιουργικό. Με ενέπνευσε πάρα πολύ, για να δω την κιθάρα με άλλο τρόπο και να γράψω όλα αυτά τα riff που άκουσες στο καινούριο άλμπουμ των Firewind. Δεν είναι πολύ δύσκολο, όταν είμαι με τον Ozzy, παίζω εκεί πέρα, όταν είμαι εδώ, παίζω με τους Firewind. Απλά τα πράγματα!
Βλέπεις επιρροή του Ozzy στον καινούριο δίσκο των Firewind;
Δεν με ενέπνευσε να δανειστώ πράγματα από τη μουσική του. Η μουσική του Ozzy και η μουσική των Firewind είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Θα ήταν βλακεία να κάνω κάτι ανάλογο με τους Firewind. Με ενέπνευσε σαν μουσικό να ξανακοιτάξω τον εαυτό μου, να πω τι είναι αυτό που με κάνει διαφορετικό από άλλους κιθαρίστες και για ποιό λόγο βρίσκομαι εκεί. Ξαναανακάλυψα ποιός είμαι και βγήκα από αυτή την εμπειρία πολύ καλύτερος σαν μουσικός και σαν κιθαρίστας.
Τι γνώμη έχεις για την πειρατεία της μουσικής στο διαδίκτυο;
(ειρωνικά) Α! Φοβερό πράγμα! Μου αρέσει πάρα πολύ! (γέλια) Τι γνώμη θέλεις να έχω; Ό,τι γνώμη έχουν οι περισσότεροι μουσικοί. Είναι αυτό που είναι και έχει τα καλά του, έχει και τα κακά του. Προσφέρει άλλες πλατφόρμες και νέους τρόπους να προωθήσεις την μουσική σου και σε ακούει ενδεχομένως πιο πολύς κόσμος. Από την άλλη, σου αφαιρεί πνευματικά δικαιώματα και πωλήσεις, δηλαδή χρήματα. Το μόνο πολύ λυπηρό στην όλη φάση είναι πως ο κόσμος έχει συνηθίσει αυτό το πράγμα και ιδίως η νέα γενιά έχει μεγαλώσει σε ένα τέτοιο κλίμα. Αυτό ξέρουν τα νέα παιδία, έτσι μεγαλώσανε. Νομίζουνε ότι είναι okay αυτό το πράγμα και κατεβάζουν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι κάνουν κάτι κακό. Δεν έχουν συναίσθηση, γιατί πρόκειται για κάτι άυλο, δεν είναι υλικό προϊόν. Πατάς ένα κουμπάκι και κατεβαίνει, οπότε ο κόσμος δεν αισθάνεται ότι κάνει κάτι κακό. Αντιθέτως, αν εγώ έμπαινα σε ένα μπαρ και έπαιρνα τέσσερα μπουκάλια, θα μου έλεγαν «πού πας, ρε φίλε;». Αν έμπαινα σε ένα σουπερμάρκετ και έπαιρνα ό,τι γούσταρα, θα μου έλεγαν ότι είμαι κλέφτης και πως αυτό που κάνω είναι παράνομο. Φαντάζομαι πως ο κόσμος ίσως τώρα αρχίζει να βλέπει τι συμβαίνει και ίσως αρχίσει σιγά-σιγά να συμμορφώνεται. Εγώ, προσωπικά, κάνω downloading, αλλά αγοράζω στο iTunes. Έχω συμφιλιωθεί με τις αλλαγές, με τον καιρό μου. Δεν πάω σε δισκάδικα πια – δεν υπάρχουν και πολλά δισκάδικα πια, τέλος πάντων. Τα αγοράζω όλα από το διαδίκτυο. Δεν έχει σημασία αν η μουσική είναι σε CD ή σε βινύλιο ή μέσα στο iPod, αρκεί να πληρώσεις για να αγοράσεις αυτό το προϊόν. Δεν είναι τζάμπα, κοστίζει για να γίνει αυτό το πράγμα.
Ως άνθρωπος που βρίσκεσαι από την δημιουργική πλευρά, πιστεύεις ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα;
Εγώ θέτω αυτή την ερώτηση στις εταιρίες. Εγώ είμαι απλά ένας μουσικός, δεν μπορώ να απαντήσω. Την στρέφω προς τις εταιρίες: τι μπορεί να γίνει για αυτό το πράγμα; Γιατί, τι μπορώ να κάνω εγώ; Μπορώ να το λέω, να το φωνάζω, αλλά από εκεί και πέρα δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο. Αν θέλει ο άλλος να το κατεβάζει, το κατεβάζει. Πώς μπορείς να το σταματήσεις αυτό το πράγμα; Δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος για αυτό το θέμα.
Ποιά είναι τα επόμενα βήματα για τους Firewind;
Το πρώτο μας σόου θα είναι στο Download. Μετά, θα είμαι μέχρι και την 1η Ιουλίου με τον Ozzy, στην περιοδεία. Έπειτα ξεκινάμε κάποια φεστιβάλ στην Ευρώπη, με τους Firewind και στη συνέχεια θα πάμε για πρώτη φορά στην Κίνα. Τον Σεπτέμβριο, αρχίζει αγγλική και ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Leaves’ Eyes. Μάλλον θα ακολουθήσει και παγκόσμια περιοδεία, ίσως ένα αμερικανικό tour μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Από την πλευρά του Ozzy; Υπάρχουν σχέδια για άλλον δίσκο;
Δεν γνωρίζω κάτι για αυτό το θέμα, ακόμα. Όλα θα εξαρτηθούν από την υγεία του Tony Iommi και από τα σχέδια των Black Sabbath. Οπότε, αναμένουμε.
Δηλαδή, η συνεργασία σου με τον Ozzy έχει «παγώσει» λόγω Black Sabbath;
Ναι. Αν δεν κάνω λάθος, βρίσκονταν στο στούντιο και ηχογραφούσαν το άλμπουμ, μέχρι που σταμάτησαν όλα. Δεν ξέρω τι ακριβώς θα γίνει και πώς θα το χειριστούν αυτό το θέμα. Όπως όλοι μας, ελπίζω να γίνει καλά ι Tony Iommi.
Σχετικά με το “Scream”, το άλμπουμ του Ozzy στο οποίο συμμετείχες, δεδομένου ότι δεν σου αποδίδεται κάποια σύνθεση, ήθελα να σε ρωτήσω ποιά ήταν η μουσική σου συνδρομή.
Έγραψα όλα τα μέρη της κιθάρας. Όταν εγώ μπήκα στο στούντιο, όλα τα τραγούδια ήτανε τελειωμένα.
Δηλαδή, όλα ήταν έτοιμα και είχαν αφήσει συγκεκριμένο χώρο για σόλο;
Όχι. Δεν υπήρχε καν χώρος για σόλο. Κοίταξε, όταν μπήκα στο στούντιο βρήκα μεν αυτά τα τραγούδια που ακούς, αλλά είχανε κιθάρες παιγμένες από τον παραγωγό, ο οποίος δεν ήταν κιθαρίστας. Ήταν λίγο πειραγμένη στο κομπιούτερ η όλη φάση. Χρειάζονταν απλά έναν κιθαρίστα να το κάνει λίγο πιο ζωντανό αυτό το πράγμα. Να βάλει τις κιθάρες για τις οποίες όλοι γνωρίζουν τον Ozzy. Να παίξει έτοιμα riff, αλλά με τον δικό του τρόπο. Αυτή ήταν η πρόκληση για εμένα και ήτανε πολύ ενδιαφέρον. Έπρεπε για πρώτη φορά να παίξω σε ένα άλμπουμ με τραγούδια που δεν ήτανε δικά μου, αλλά παράλληλα έπρεπε να δώσω το στίγμα μου, το στιλ μου. Επιπλέον δεν ήταν ένα οποιοδήποτε άλμπουμ! Ήταν ένα άλμπουμ του Ozzy Osbourne, έτσι; (γέλια) Δεδομένης της κατάστασης, θεωρώ πως πήγε πάρα πολύ καλά. Είμαι πολύ περήφανος. Προσθέσαμε μέρη σόλο στα τραγούδια που δεν είχανε και η συνεργασία κύλησε πολύ καλά. Δεν υπήρξε πίεση, ούτε άγχος. Και ο Ozzy και η Sharon μού είπανε μπες μέσα και κάνε αυτό που πρέπει να κάνεις, αρκεί να είσαι εσύ ευχαριστημένος και μετά θα το ακούσουμε όλοι μαζί.
Με βάση τη σχέση που έχετε ως τώρα, πιστεύεις ότι στο επόμενο άλμπουμ, όταν έρθει η ώρα του, υπάρχει πιθανότητα να συνθέσεις για αυτό;
Κοίτα, ήδη έχουμε γράψει κάποιες ιδέες με τον Ozzy. Αν έχουμε μια ευκαιρία να το κάνουμε αυτό το άλμπουμ, όπως ξεκινήσαμε κατά τη διάρκεια της περιδείας, πιστεύω πως θα είναι ένα από τα πάρα πολύ καλά άλμπουμ του. Θυμάμαι ότι ο Ozzy έλεγε πως ήθελε να γυρίσει στις παλιές φόρμουλες και να γράψει ένα άλμπουμ όπως τα πρώτα δύο. Με την μπάντα στο στούντιο μέσα, όπως στο “Blizzard Of Ozz” και το “Diary Of A Madman”. Αν γίνει αυτό, πιστεύω ότι μπορούμε να φτιάξουμε κάτι πολύ δυνατό. Βέβαια, όλα αυτά εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες και κυρίως από τους Black Sabbath. Είμαι σίγουρος πως θα γίνει κάτι, αλλά δεν ξέρω πότε.
Σου έχει εκφράσει ο Ozzy την γνώμη του για τους Firewind και για το υλικό τους;
Όχι, γιατί δεν υπάρχει λόγος να τον πρήξω τον άνθρωπο με τους Firewind. Όταν είμαι εκεί δουλεύω για αυτόν.
Μα, προφανώς, θα έχει ακούσει Firewind για να σε διαλέξει.
Δεν ξέρω τι έχει ακούσει και ούτε με ενδιέφερε να τον ρωτήσω. Με ενδιάφερε μόνο το γεγονός ότι με γουστάρει σαν κιθαρίστα και το κάνω! (γέλια)
Σε ευχαριστώ πολύ.
Να ‘σαι καλά.
http://www.rocking.gr/interviews/Sunenteuksi_Gus_G_Firewind_Ozzy_To_Master_Of_Reality_allakse_ti_zwi_mou/12854/
Aκούστε τον εδώ:http://www.youtube.com/watch?v=ZDDrp76Ogfk&feature=watch_response
Και εδώ τον ΟΖΖΥ να τον παρουσιάζει http://www.youtube.com/watch?v=B4p-kbR1-ZQ
http://taxalia.blogspot.com/2012/08/blog-post_18.html