Σύμφωνα με τον Εμμανουὴλ Ροΐδη (1836- 1904) «κόμμα εἶναι ὁμὰς ἀνθρώπων εἰδότων ν᾿ ἀναγιγνώσκωσι καὶ νὰ ὀρθογραφῶσιν, ἐχόντων χεῖρας καὶ πόδας ὑγιεῖς ἀλλὰ μισούντων πᾶσαν ἐργασίαν, οἵτινες ἑνούμενοι ὑπὸ ἕνα ἀρχηγὸν οἱονδήποτε ζητοῦσι ν᾿ ἀναβιβάσωσιν αὐτὸν διὰ παντὸς μέσου εἰς τὴν ἕδραν τοῦ πρωθυπουργοῦ ἵνα παράσχῃ αὐτοῖς τὰ μέσα νὰ ζῶσιν χωρὶς νὰ σκάπτωσιν».
Ενδεχομένως ο ορισμός του Ροίδη να είναι υπερβολικά καυστικός και να μην αφορά στα σημερινά τρία κόμματα της (υπό την Εποπτεία της έξωθεν Τρόικας) συγκυβέρνησης της χώρας. Ενδεχομένως…Πιθανότατα, στόχος των τριών να μην είναι «να ζώσιν χωρίς να σκάπτωσιν» αλλά δεν βάζουμε και το χέρι μας στη φωτιά.
Αυτό όμως που πέραν πάσης αμφιβολίας είναι βέβαιο, και παραπέμπει τους τρεις συγκθβερνώντες (μαζί και καθένα ξεχωριστά) στον ορισμό του Ροίδη, έχει να κάνει με την προεκλογική τους κοροιδία. Την κοροιδία της επαναδιαπραγμάτευσης, την κοροιδία με την οποία «κέρδισαν» τις εκλογές και δημιούργησαν το σημερινό συσχετισμό στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Υπό αυτήν την έννοια, η φράση «οἵτινες ἑνούμενοι ὑπὸ ἕνα ἀρχηγὸν οἱονδήποτε ζητοῦσι ν᾿ ἀναβιβάσωσιν αὐτὸν διὰ παντὸς μέσου εἰς τὴν ἕδραν τοῦ πρωθυπουργοῦ ἵνα παράσχῃ αὐτοῖς τὰ μέσα νὰ ζῶσιν χωρὶς νὰ σκάπτωσιν» τους ταιριάζει γάντι.Αν, τώρα, κάποιος διαμαρτυρηθεί και υποστηρίξει ότι δε τίθεται θέμα μοιρασιάς των Μέρες (ζεστές) που είναι ας συνοψίσουμε την κατάσταση:
- έχουμε τρεις τύπους οι οποίοι προεκλογικά δεν δίστασαν να το παίξουν οι νταήδες και πολλάβαρύδες αποφασισμένοι να σκίσουν σαν σαρδέλα τον Τόμσεν και τους λοιπούς Επόπτες
- Μετεκλογικά, παζάρεψαν θέσεις και θεσούλες για τα πολύ δικά τους παιδιά (γραμματείς, φαρισαίοι, καρεκλοκένταυροι, διοικητές, ανθιπποκόμοι, ασφαλίτες και δε συμμαζεύεται)
- Και όταν τέλειωσε η μοιρασιά, το πρώτο πράγμα που έπραξαν ήταν να κάνουν γαργάρα τα όσα γενναία προεκλογικά διέσπειραν για να μαζέψουν τα ψηφαλάκια…
ΥΓ. Το γεγονός ότι ο καθένας απ αυτούς κάνει ότι μπορεί για να διασώσει τον (πολιτικό) κ@λο του σε τίποτε δεν αναιρεί ότι είναι λειτούργησαν και εξακολουθούν να λειτουργούν με τρόπο που να θυμίζουν τα όσα έγραψε ο Ροΐδης πριν τόσα χρόνια…
Του Δημήτρη Μυ