ΓΕΡΜΑΝΙΑ: «ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ», ΚΟΛΠΑ, ΔΙΑΣΩΣΕΙΣ

Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας
Αφορμή για το παρών άρθρο στάθηκε το τελευταίο αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Spiegel.
Το Γερμανικό περιοδικό ξεσκέπασε – με επίσημα στοιχεία – ότι ο πρώην Καγκελάριος, κ. Σρέντερ, με πολιτικά «μαγειρέματα», αποδυνάμωσε σκοπίμως το Ευρώ (μέσω της χαλάρωσης του Συμφώνου Σταθερότητας).
Με άλλα λόγια, επειδή η Γερμανία είχε σχεδόν μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ανεργία και συνεχώς αυξανόμενα ελλείμματα, τον Μάρτιο του 2005 (συνάντηση Eurogroup), αντί να προσαρμόσουν τις ανάγκες της Γερμανίας στην ΕΕ, έπραξαν ακριβώς το αντίθετο και προσάρμοσαν τις ανάγκες της Ευρώπης στις αντίστοιχες Γερμανικές.
Το Spiegel γράφει επί λέξει, «το Σύμφωνο Σταθερότητας απλά θα προσαρμοζόταν στην κατάσταση της γερμανικής οικονομίας».
Από το 2000, η γερμανική οικονομία αντιμετώπιζε σωρούς από εξαιρετικά δύσκολα προβλήματα: τεχνολογικές φούσκες, αποδήμηση κεφαλαίων στο εξωτερικό, επιτόκια κοντά στο 6%, επιθέσεις από τις αγορές, έλλειψη ρευστότητας, κλπ. Η εισαγωγή του Ευρώ (με το «τζάμπα» ρευστό) ήταν το «κλειδί» για την διάσωση και την μετέπειτα εκτίναξη της γερμανικής οικονομίας. Πολλοί τότε παρατήρησαν ότι οι χώρες της ΕΕ, μέσα στην άγνοιά τους, διέσωζαν – με τον ενιαίο νόμισμα – την Γερμανία. Οι ευρωπαϊκές χώρες, μέσω της χαλαρής νομισματικής πολιτικής (με το μηδενικό κόστος των δανείων των τραπεζών), «φούσκωναν» τις οικονομίες τους, τις πιστωτικές κάρτες και τα δάνεια των πολιτών τους, για να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα και υπηρεσίες.
Οι Έλληνες, λχ., αγόρασαν κάπου 7 χιλιάδες γερμανικά πολυτελή αυτοκίνητα το 1999, ενώ, αργότερα, το 2007, ο αντίστοιχος αριθμός ήταν κοντά στις 24 χιλιάδες αυτοκίνητα (αύξηση 342%). Ομοίως, οι Έλληνες, πέντε χρόνια μετά την εισαγωγή του Ευρώ (2001), εξέδωσαν 700% περισσότερες άδειες για ανέγερση κατοικιών. Προφανώς, η Ελλάδα και οι άλλες χώρες έκαναν την «Γερμανία του Ευρώ» πρώτη παγκόσμια εξαγωγική δύναμη (μελέτη Bundesbank: το 80% των χρηματικών εκροών του Νότου γινόταν μετέπειτα εισροές στην Γερμανία). Τα μυστικά και αντιευρωπαϊκά πλάνα των Γερμανών (α λα Σρέντερ), πέτυχαν διάνα το στόχο τους.
Η γερμανική συνέχεια, με την κα Μέρκελ, δεν ήταν επίσης καθόλου φιλική προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Ο στόχος για μια «Γερμανική Ευρώπη» παρέμεινε ζωντανός και πολιτικά ακμαίος. Ενδιαμέσως, μέχρι την κρίση των ΗΠΑ (2008), η Γερμανία είχε ξανά διασωθεί, χάρη κυρίως στο φτωχό Νότο: μάλιστα δε, πετυχαίνοντας τη διάσωσή της χωρίς να χρειασθεί να αυξήσει το χρέος της και τα ελλείμματά της. Για να φτάσουμε τώρα, αισίως, στην πρώτη Ελληνική διάσωση (2010). Την περίφημη, κατά το Bloomberg, «διάσωση-κόλπο» της κας Μέρκελ (25/5/2012). Κατά το εν λόγω πρακτορείο, τα πακέτα διάσωσης που χορηγήθηκαν στην Ελλάδα (μέσω Μνημονίων), δεν έσωζαν τους Έλληνες, αλλά αντιθέτως τους Γερμανούς και τις τράπεζές των.
Η «συνετή και καλή» Γερμανία διέσωζε τους «κακούς και επαίτες» Έλληνες. Αλλά με ένα γερμανικής έμπνευσης οικονομικό κόλπο: οι γερμανικές τράπεζες δάνεισαν στην Ελλάδα (και στο Νότο) πολύ περισσότερα από όσα άντεχαν. Το 2009, η «έκθεση» των γερμανικών τραπεζών προς το Νότο ξεπερνούσε τα 600 δισ. Ευρώ. Στη συνέχεια, ήρθε το «κόλπο»: οι γερμανικές τράπεζες απέσυραν έξυπνα τα χρήματά τους από την Ελλάδα, κάνοντάς τα απαιτήσεις (της Bundesbank) προς ολόκληρη την Ευρώπη. Με άλλα λόγια, αυτοί που έδωσαν ως χώρα περίπου 15 δισ. Ευρώ, από αυτά που έλαβε συνολικά η χώρα μας (περίπου 340 δισ. Ευρώ), άρχισαν το «μαγείρεμα». Αύξησαν τις απαιτήσεις τους (με διάχυση των όλων των κινδύνων) προς όλες τις άλλες Ευρωπαϊκές Κεντρικές Τράπεζες και τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Η Γερμανία συνεχώς «έσωζε», αλλά ωστόσο συνεχώς διασώζονταν από την υπόλοιπη Ευρώπη.