ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΔΕΝ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΡΛΕΤΑ ΣΤΟ ΒΟΛΟ!..

Δυστυχώς οι Βολιώτες δεν τίμησαν με την παρουσία τους την επιστροφή της Αρλέτας στη πόλη τους..Του ανθρώπου που πέρασε από τον «θάνατο» στη ζωή, που στηρίζεται για να περπατήσει και παρ όλα αυτά έφτασε εδώ και ανέβηκε στην σκηνή του Δημοτικού θεάτρου για να τραγουδήσει για τα παιδιά με αναπηρία του Βόλου..

Η υπερβολική ζέστη είπαν κάποιοι, άλλοι μίλησαν για την οικονομική κρίση, για την εβδομάδα των εκλογών κάποιοι άλλοι…

Περίπου πεντακόσια άτομα έφτασαν ως το Δημοτικό θέατρο για να την  υποδεχτούν..

Η Αρλέτα ως κλαψιάρικο μωρό τους υποδέχεται μέσα από την οθόνη ενώ ακούγονται χαμηλά μελωδίες από ένα αγγλόφωνο δίσκο που είχε «γράψει» πριν από 35χρόνια..

Λίγα λεπτά αργότερα ξεκινά η προβολή ένα βίντεο για την ΕΛΕΠΑΠ και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, για να ακολουθήσουν οι ευχαριστίες της Προέδρου του κ.Πέπη Μαργαρίτη – Παπανδρέου στην Αρλέτα για την απόφαση της να προσφέρει μέρος των εσόδων της συναυλίας για την ενίσχυση των ανάπηρων παιδιών..

Σκοτάδι…Στην οθόνη η Αρλέτα μωρό, play back το τραγούδι της «Στις σχιζοφρένειας τον καιρό γεννήθηκα και εγώ» και ρυθμικός φωτισμός..

Φως στην σκηνή που έχουν πάρει θέση 50 παιδιά της χορωδίας του Δημοτικού Ωδείου Βόλου και αλλαγή ατμόσφαιρας… «Μια φορά θυμάμαι μ αγαπούσες τώρα σιωπή» το αγαπημένο τραγούδι της Αρλέτας από τις παιδικές φωνούλες..

Λίγα λεπτά μετά, από τα ηχεία η φωνή της Αρλέτας στο «Αυλαία και πάμε θα σεργιανάμε μες τα σκοτάδια της σκηνής…κόντρα σε χίλιους προβολείς…Ξανά μαζί..»

Ξανά μαζί  στη σκηνή του θεάτρου του Βόλου η Αρλέτα  και ένα ασταμάτητο χειροκρότημα την κάνει να δακρύσει.. Την κρατούν οι μουσικοί της ο Ηλίας Κατελάνος, ο Βασίλης Ρακόπουλος, ο Ντίνος Αποστόλου. Την βοηθούν να κάτσει σε μια καρέκλα ενώ γύρω της τα παιδιά τραγουδούν τι άλλο; «Τα μικρά παιδιά που κρατούνε στο χέρι τους, σαν τον μύλο το χάρτινο τις ελπίδες μας» Μαζί τους τραγουδά και εκείνη..

Και η «εξομολόγηση» της Αρλέτας: «Πέθανα», είπε «σ αυτή την πόλη και ξανά ζωντάνεψα!. Αυτή είναι η αλήθεια.. Με ξανά ζωντάνεψε ένας γιατρός από την Λάρισα που ήρθε νύχτα μες τα χιόνια και που σήμερα κάθεται εδώ στην πρώτη σειρά. Ο Βασίλης Ζλατινόπουλος..»

Η συγκίνηση είναι διάχυτη σε σκηνή και πλατεία, όμως η Αρλέτα ξεκινά τα τραγούδια της και γρήγορα ξαναβρίσκει τον εαυτό της..

Αυτοσαρκαστική όπως πάντα με εκείνο το έντονα ζωντανό της βλέμμα τραγουδά όλα τα αγαπημένα τραγούδια της που μας κρατούν συντροφιά εδώ και 46 χρόνια….

Δυο ώρες οι Βολιώτες χειροκροτούσαν ασταμάτητα, την ενθάρρυναν να συνεχίσει και τραγουδούσαν μαζί της

Φινάλε. Πάει να φύγει..Ο κόσμος την κρατά «όρθια» στην σκηνή…

Υποκλίνεται βάζοντας τέλος σε μια βραδιά γεμάτη τρυφερότητα, μαγεία και έντονη συναισθηματική ατμόσφαιρα..

Φώτα πλατείας, ο κόσμος φεύγει από το θέατρο ψιθυρίζοντας «Μια φορά θυμάμαι μ αγαπούσες..» που χαμηλά ακούγεται από τα ηχεία..

Η Αρλέτα και οι μουσικοί της παίρνουν τον δρόμο για το παραλιακό ξενοδοχείο «Κυψέλη» που τους φιλοξένησε..Τα πολλά τσιπουράδικα της παραλιακής ήταν γεμάτα!!!…