Ζωή άξια Ζωής
Πριν χρόνια ζούσαν σε μια κατάσταση αυτόνομης ομοσπονδίας, πόλεις κράτη σου λέει.
Αυτόνομοι, γιατί ο καθένας έκανε ότι ήθελε εντός των τοιχών του ή ως εκεί που έφτανε το δόρυ του, αλλά και ομοσπονδία γιατί είχαν κοινές παραδόσεις, Θεούς, μάντη και φυσικά είχαν μερικά διαλλείματα ειρήνης για να κάνουν αγώνες στην Ολυμπία. Να μετρήσουν δηλαδή την πολεμική ικανότητα του έμψυχου δυναμικού των αντιπάλων στους αδελφοκτόνους πολέμους.
Παράλληλα, στον υπόλοιπο γνωστό κόσμο της περιοχής τους, υπήρχε μια Περσική αυτοκρατορία συμπαγής με έκταση πάνω απ’ το μισό του γνωστού κόσμου. Πιο παλιά υπήρχαν Αιγύπτιοι από την άλλη που απ’ τα βάθη των αιώνων διέθεταν πλούτο και αν μη τι άλλο γνώση στη διαχείριση πόρων, πως άλλωστε θα έφτιαχναν πυραμίδες.
Και όμως, αυτοί οι ημί-διχασμένοι ή ημι-μονιασμένοι ενίοτε ημι-άγριοι στα δυτικά γέννησαν το νέο. Μπήκαν σφήνα στους πολιτισμούς και ανέβασαν τον άνθρωπο επίπεδο, έστω και σε επίπεδο προθέσεων ή απλά λόγων στην αρχή. Ουσίας όμως στην συνέχεια.
Γιατί; Πως τα κατάφεραν; Ποια η δύναμη που έκανε το αδύνατο να γίνει δυνατό και να παραχθεί πολιτισμός με καινοτομίες που κατέφθαναν κατά ρυπάς σε ελάχιστο χρόνο.
Ίσως ότι δε διαπραγματεύτηκαν ποτέ να ακολουθήσουν κάτι το αναληθές, το ασύμμετρο, που δεν υπακούει στη λογική, που προσβάλλει τους Θεούς και τα ήθη τους.
Δεν επέλεξαν να ζήσουν στη λήθη της ευδαιμονίας ως να είναι η Σύβαρις και να τους καταπιεί ο Κρότωνας.
Δεν αντάλλαξαν ειρήνη με τη φιλοσοφική τους αυτοκτονία.
Έμειναν σταθεροί στη δύναμη της λογικής.
Έζησαν ζωή άξια να τη ζεις.
Ζωή άξια ζωής.
https://twitter.com/grammatikoyanni/status/1876546112317706677?s=61&t=69qM24fvfz5o3nkoW_wjtw