οὗτος γὰρ μέγιστος καρπὸς εὐσεβείας τιμᾶν τὸ θεῖον κατὰ τὰ πάτρια, οὐχ ὡς ἐκείνου προσδεομένου, ἀλλ᾽ ἀπὸ τῆς ἐκείνου εὐλαβεστάτης καὶ μακαρίας σεμνότητος εἰς τὸ σέβας αὐτοῦ ἐκκαλούμενον. βωμοὶ δὲ θεοῦ ἱερουργούμενοι μὲν οὐδὲν βλάπτουσιν, ἀμελούμενοι δὲ οὐδὲν ὠφελοῦσιν.
(Πορφύριος, Προς Μαρκέλλαν)
Αυτός είναι ο μεγαλύτερος καρπός της ευσέβειας, να τιμάς το θείο κατά τα πάτρια, όχι με την σκέψη ότι εκείνο έχει κάτι ανάγκη, αλλά ότι εκείνο, από της ευλαβεστάτης και μακαρίας σεμνότητάς του μας καλεί στο σέβας. Οι βωμοί του Θεού ιερουργούμενοι δεν βλάπτουν κανέναν, αμελούμενοι όμως κανέναν δεν ωφελούν.
Απόδοσις Ηλίας Σταματιάδης hellenictheology.gr