Ψάχνοντας για κάτι άλλο έπεσα πάνω σ’ αυτό το ενημερωτικό που έστειλε η Polygram στα δισκάδικα. Απρίλιος 1987 και πρέπει να γίνουν οι παραγγελίες για το καλοκαίρι. Θα έλθουν οι τουρίστες. Ηλθε η ώρα να παραγγείλετε τους τουριστικούς δίσκους.
Από την δεκαετία του 1960 και μετά κάθε ευρωπαίος ή αμερικάνος που θα έθει vacation οn a greek island, πρέπει να φύγει με τουλάχιστον ένα δίσκο ή μία κασέττα με ελληνική μουσική. Syrtaki, Bouzouki, Zorbas, Never on Sunday. Ο ήχος του μπουζουκιού ενθουσίαζε τους βορειοευρωπαίους.
Υπήρχε λοιπόν ειδική κατηγορία δίσκων που στόχευε στους τουρίστες. Instrumental έγραφαν τα εξώφυλλα των δίσκων. Οποιος ασχολείται με την δισκογραφία τα γνωρίζει όλα αυτά. Τι μου έκανε εντύπωση όμως; Οποιο δισκάδικο παραγγείλει περισσότερους από 500 δίσκους ή κασέττες θα έχει έκπτωση! Και λοιπόν;
Σήμερα, σχεδόν 40 χρόνια μετά, ένας δίσκος βινυλίου ή ένα CD κατασκευάζεται σε 500 ή και λιγότερα αντίτυπα. Αν πουληθούν όλα, τότε η έκδοση πέτυχε τον στόχο της.