O Κασσελάκης απέδειξε πολύ γρήγορα ότι παρά την δημοφιλία του, δεν έχει άλλες ηγετικές και στρατηγικές ικανότητες.
Δεν κατάφερε τόσο καιρό να συνθέσει μια αξιόλογη ομάδα ώστε να πείσει ότι εκφράζει το όλον ΣΥΡΙΖΑ.
Θυμάμαι τον Τσίπρα το 2007, πόση δουλειά έκανε μέσα στον Συνασπισμό, σαφώς με το δαχτυλίδι του Αλαβάνου, σίγουρα με πατροκτονίες, αποκεφαλισμούς και επιμέρους αδικίες, αλλά ηγήθηκε. Και μάλιστα όταν είχε και το ασκέρι των συνιστωσών. Επέβαλε αυτό που ο κομμουνιστικός ευφημισμός λέει «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό». Δεν γίνεται όμως αλλιώς αυτή η δουλειά και τελικά δεν γλίτωσε και τις διασπάσεις τύπου ΔΗΜΑΡ κτλ.
Ο Τσίπρας τότε ήταν μικρότερος από τον Κασσελακη σήμερα, αλλά ήταν ψημένος στις «διαδικασίες», στα δεκαπενταμελή, στα κινήματα, στα φοιτητικά κτλ. Το ήξερε το παιχνίδι πως παίζεται.
Ο Κασσελάκης νόμισε ότι αρκεί η προσωπική γοητεία και το χρήμα. Όσοι συμπαρατάχθηκαν μαζί του είδαν δικαιολογημένα να ξυπνούν κάποιοι ψηφοφόροι και να δίνουν μια νέα ελπίδα για τον πολιτικό τους χώρο που δεν θα έδινε σε καμία περίπτωση η Αχτσιόγλου. Αυτό ήταν δικαιολογημένο. Αλλά μετά αποκαλύφθηκε ότι ήταν άνθρακες ο θησαυρός, χωρίς κανένα βάθος και χωρίς καμία άλλη ικανότητα.
Το χειρότερο από όλα βέβαια είναι ότι δεν δούλεψε καθόλου τις δυο σημαντικότερες ταυτότητες του: ομογενής και γκέι. Τις έπαιξε μόνο επικοινωνιακά και εντελώς επιφανειακά, εντελώς έξω από τις κοινότητες και χωρίς καμία αίσθηση λειτουργίας ως συμβόλου αλληλεγγύης.
Ήταν βέβαια στρατηγική: πήγαινε να κερδίσει τους πολλούς και στο τέλος έχασε και τους λίγους δικούς του. Αντε τώρα να κάνεις πολιτική δουλειά με την Τζάκρη…
Απόδειξη ότι ανέβηκε μεν με τον Τάυλερ να χαιρετίσει στο βήμα, σαν κλασικό αμερικάνικο lifestyle, αλλά τίποτε κινηματικό και τίποτε ευεργετικό για τους «σαν κι εκείνον καμωμένους.» Δεν εμφανίστηκε ούτε στο Athens Pride αλλά ούτε στο EuroPride της Θεσσαλονίκης. Δεν έκανε μήνυση στις τεράστιες ευκαιρίες που του έδωσαν πασίγνωστοι ομοφοβικοί. Αντίθετα, φωτογραφήθηκε χαμογελαστός με τον Σεφερλή που ξεφτίλισε το nonbinary που κέρδισε στην Eurovision.
Για να μη σχολιάσω τη δήλωση του ότι θέλει να επιλέξει το φύλο των παιδιών που θέλει να κάνει με παρένθετη, καταστρέφοντας τελείως την σχετική συζήτηση για την ΛΟΑΤΚΙ+ γονεϊκοτητα που διεξαγόταν εκείνη την περίοδο.
Η αποτίμηση λοιπόν είναι μια κακής μορφής ορατότητα που ενθάρρυνε τον ομοφοβικό λόγο, τον άφησε ατιμώρητο, τον κουκούλωσε κι ολας στο τέλος για να ξεχαστεί κι αυτή η ταυτότητα (πού ήταν χτες που η κοινότητα κατέβηκε στην πορεία για την Μνήμη Τρανς Θυμάτων; ) και τελικά παρουσιάζεται ως θύμα και ως αδικημένος από τον ΣΥΡΙΖΑ, με ακροδεξιό καθαρά λόγο περί κουκουλοφόρων, πραξικοπήματος και άλλα εμπριμέ.
Η πρόσκαιρη δημοφιλία θα ξεφουσκώσει πολύ γρήγορα, όπως συνέβη και με άλλα πρόσωπα που για μια περίοδο ήταν αγαπητά στην κοινή γνώμη.
Γιατί τα πρόσωπα είναι αναλώσιμα, όπως τα λεφτά.
O Κασσελάκης απέδειξε πολύ γρήγορα ότι παρά την δημοφιλία του, δεν έχει άλλες ηγετικές και στρατηγικές ικανότητες.
Δεν κατάφερε τόσο καιρό να συνθέσει μια αξιόλογη ομάδα ώστε να πείσει ότι εκφράζει το όλον ΣΥΡΙΖΑ.
Θυμάμαι τον Τσίπρα το 2007, πόση δουλειά έκανε μέσα στον…
— Sotiropoulos (@Sotiropoulos) November 23, 2024
Φουστηδες