Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Η λέξη δημόσιο ίσως ακούγεται σε πολλούς πολίτες με άσχημη εντύπωση, κι όμως πρόσφατα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά το πρόσωπο του στο δημόσιο νοσοκομείο του «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ» μια και εκεί νοσηλεύτηκε συγγενικό μου πρόσωπο. Η εμπειρία που αποκόμισα από γιατρούς, νοσηλευτές και παραϊατρικό προσωπικό υπήρξε άψογη.
Μοναδική μομφή που μπορεί να γίνει είναι προς την διοίκηση του νοσοκομείου που το έχει αφήσει με ελλιπές προσωπικό, μια νοσηλεύτρια για 60 άτομα με τραύματα και παθολογικά προβλήματα δεν είναι ότι καλύτερο, κι όμως αυτές τις οι αντιξοότητες παρακάμπτονται από τους εργαζόμενους, που λειτουργούν με αυτοθυσία στην κυριολεξία, προσφέροντας τον καλύτερο τους εαυτό και απαλύνοντας με την ανθρωπιά που τους χαρακτηρίζει τον πόνο των συνανθρώπων τους. Ειλικρινά η συμπεριφορά τους με ξάφνιασε ευχάριστα και τους ευχαριστώ.
Μακάρι η τωρινή κυβέρνηση να ακούσει τα δίκαια αιτήματα τους, που δεν αφορούν μόνο τους ιδίους αλλά και τους νοσηλευόμενους και να αφήσει στην άκρη τις κουτοπονηριές της, να σπρώξει τους πολίτες προς τα ιδιωτικά νοσοκομεία, απαξιώνοντας το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο σήμερα λειτουργεί μόνο χάρη στις προσπάθειες και τον ηρωισμό όλων όσων βρίσκονται στις τάξεις του και υπηρετούν τους έχοντες την ανάγκη τους πολίτες. Ένα ΕΥΓΕ σε αυτούς τους Ανθρώπους είναι λίγο, πολύ λίγο.