Ο πρώην πρωθυπουργός της Ρουμανίας Αντριάν Ναστάσε εξηγεί γιατί υπάρχει μια εξαιρετικά τεταμένη σχέση μεταξύ Ρουμανίας και Κοσσυφοπεδίου από διπλωματική άποψη.
Ο Ναστάζε λέει ότι η μετατροπή του Κοσσυφοπεδίου σε κράτος, από απλή επαρχία, σηματοδοτεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο.
Χθες, οι παίκτες του Κοσσυφοπεδίου αποχώρησαν από το γήπεδο αφού οι Ρουμάνοι οπαδοί φώναζαν υπέρ της Σερβία κατά τη διάρκεια του αγώνα
Ο Ναστάσε γράφει στο blog του σχετικά με το θέμα:
“Η Ρουμανία είναι, όπως γνωρίζετε, μια από τις λίγες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν αναγνωρίζουν ως κράτος την επαρχία του Κοσσυφοπεδίου. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η πρώην Γιουγκοσλαβία έγινε “πεδίο δοκιμής” για την ανακατανομή της σε σφαίρες επιρροής στην Ευρώπη. Η αποσύνθεσή της ήταν το αποτέλεσμα αυτής της (ευρωπαϊκής) μάχης.
Το Κοσσυφοπέδιο είχε παραμείνει μια επαρχία με πληθυσμό Σέρβων και Αλβανών. Πώς να μετατρέψετε μια επαρχία σε κράτος;
Ο στρατηγικός μας εταίρος, υπό δημοκρατική διακυβέρνηση, επινόησε έναν νέο λαό – τον “κοσοβάρικο λαό”, στην πραγματικότητα τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου. Και αυτός ο «λαός» είχε και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης για να σχηματίσει ανεξάρτητο κράτος, σωστά;
Αυτός είναι ο λόγος που ο Μπιλ Κλίντον έχει ένα άγαλμα στο κέντρο της πρωτεύουσας της επαρχίας. Νομίζω ότι και η Μαντλίν Ολμπράιτ.
Είναι όμως ένα επικίνδυνο προηγούμενο. Με αυτό το μοντέλο, οποιαδήποτε πλειοψηφική μειοψηφία σε μια επαρχία ενός κράτους θα μπορούσε να δηλώσει την ανεξαρτησία της, μέσω τοπικού δημοψηφίσματος. Θα ήταν μια κονιοποίηση της τρέχουσας παγκόσμιας δομής και της διεθνούς σταθερότητας.
Αυτός είναι ο λόγος που χώρες όπως η Ρουμανία, η Ισπανία, η Σλοβακία, η Ελλάδα αντιτάχθηκαν σε αυτόν τον μηχανισμό που είναι αντίθετος με το διεθνές δίκαιο. Και η Ρωσία αντιτάχθηκε, αλλά αργότερα ανέλαβε το μοντέλο και το χρησιμοποίησε στην περίπτωση της Κριμαίας, της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας.
Το Κοσσυφοπέδιο αυτοανακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Σερβία το 2008. Έκτοτε, η θέση της Ρουμανίας ήταν σταθερά μη αναγνώριση του κρατικού της χαρακτήρα. Αν και υπήρχαν μόνιμες πιέσεις για αναγνώριση από την ΕΕ (και κάποιες δυτικές δυνάμεις) αλλά και από την Ουάσιγκτον.
Βέβαια, εκτός από διπλωματικές σχέσεις, υπάρχουν και διάφορες οικονομικές ή μη επαφές. Συμπεριλαμβανομένων και στον τομέα του αθλητισμού.
Ο ποδοσφαιρικός αγώνας ‘Ρουμανία-Κόσοβο’ θα έπρεπε να ήταν, νομίζω, στην προσέγγιση του «Κοσόβου», ένας τρόπος να μετριαστούν οι επιφυλάξεις των Ρουμάνων σχετικά με την αναγνώριση του κρατιδίου της επαρχίας.
Δεν έγινε έτσι. Η στάση των παικτών από το Κοσσυφοπέδιο, η βία των αντιδράσεων και οι προκλητικές χειρονομίες προς τους Ρουμάνους οπαδούς έχουν προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία σχετικά με την υποστήριξη της επίσημης απόφασης της Ρουμανίας για μη αναγνώριση του «κράτους» του Κοσσυφοπεδίου», γράφει το ρουμανικό δημοσίευμα Stiripesure.
—
Αποκλειστικά στο ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ