Ο ΣΥΡΙΖΑ καταστράφηκε από τον μηχανισμό του που δεν ενδιαφέρεται για το καλό του κόμματος, αλλά για τον έλεγχο του.
Με τον αποκλεισμό του Κασσελάκη, απέκλεισαν και τη βάση του κόμματος που δεν μπορούν να την ελέγξουν.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
Τέλεια! Άρα ο Κασσελάκης είναι απολύτως ελεύθερος να ιδρύσει το δικό του κόμμα, να πάρει όλες τις ψήφους της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς επειδή δεν μπορεί να την ελέγξει ο κομματικός μηχανισμός, και να αποκλείσει αυτός τον μηχανισμό στις επόμενες εκλογές!
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΕΞ ΑΡΧΗΣ; ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΗΓΕΙΤΑΙ ΕΝΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΕΙ; Αυτό πρέπει να μας πεις!
Ισως για δυο λογους:Ο πρακτικος,οπου ενα κομμα εχει δομη,οργανωσεις κλπ και κρατικα εσοδα,ενω κατι καινουργιο θελει ξανα απο την αρχη,θελει χορηγους,που στην Ελλαδα δεν εχουν τοσα αγνα “αισθηματα”Το δευτερο ειναι,η υποσχεση που εδωσε οτι θα υπηρετησει τον Συριζα η οποια του δινει πιστωτικο ισοζυγιο.Θα φυγει οταν και εαν κρινει οτι η επιθεση των αλλων,ειναι τετοια ωστε,να μην χαρακτηριστει φυγας.Παντως,και με την ξαναζεσταμενη σουπα στο ΠΑΣΟΚ,την αφορητη απεχθεια για την (πασοκογενη)συμμορια του Μητσοτακη και τον απολυτο ευτελισμο των καρεκλοκενταυρων του Συριζα,ενα κομμα Κασσελακη εχει πολλες πιθανοτητες επιτυχιας.Και ο Τσιπρας του 3% απο μη αριστεριστικους θεωρητικους ψηφοφορους εγινε κυβερνηση.
Το πρώτο που επικαλείσαι, αν όντως ισχύει, είναι (ή μπορεί να θεωρηθεί ως) ομολογία ωφελιμισμού και υφαρπαγής, κάτι που λαμβάνει ακόμα πιο έντονα αρνητική χροιά όταν επιχειρεί κανείς να μεταβάλει τον χαρακτήρα ενός κόμματος. Εκτός αυτού, όταν θέλεις να αναλάβεις ηγεσία σε ένα ήδη υπάρχον κόμμα, στην ουσία δέχεσαι να παραλάβεις τις “αποσκευές” του, κάτι που μπορεί να ερμηνευθεί ως υπαγωγή στους χορηγούς του, ενώ αν ιδρύσεις ένα νέο κόμμα δεν σε δεσμεύει τίποτα από όλα αυτά. Πουθενά δεν έχουν οι “χορηγοί” (πολιτικοί ή μη) αγνά αισθήματα, όχι μόνο στην Ελλάδα. Όσο για τη λήψη κρατικών εσόδων, αυτή μπορεί να ισχυριστεί το παλαιό κομματικό ιερατείο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνώ μαζί του) πως εκείνο την κέρδισε και την καρπώνεται άλλος. Με άλλα λόγια, αυτό που θεωρείς ως “πρακτικό” στην ουσία μπορεί κάλλιστα να λεχθεί επιλήψιμο. Η εμπλοκή με τα κακώς κείμενα ενός φθαρμένου κόμματος ως στρατηγική είναι λάθος που αντιβαίνει στις εξαγγελίες περί καταπολέμησης διαπλοκής/διαφθοράς. Τέλος, ο Κασσελάκης έχει χρήματα και φίλους με χρήματα, και αν ήθελε να ιδρύσει νέο κόμμα, δεν θα έπρεπε να είχε πρόβλημα. Ανάμεσα στους ιστορικούς ιδρυτές κομμάτων στην Ελλάδα, ελάχιστοι είχαν ανάλογη επιφάνεια – ή ίσως και κανείς. Το μόνο στοιχείο που απομένει είναι οι πολιτικά πολύτιμες οργανώσεις μελών. Στο βαθμό που ισχύει ότι αυτό είναι το μείζον διακύβευμα, κακώς κάνουμε λόγο για πολιτικές αρχές στη διαμάχη μεταξύ Κασσελάκη και ιερατείου, γιατί συνάγεται ότι ο καβγάς γίνεται για το πάπλωμα.
Το δεύτερο που επικαλείσαι, αν όντως ισχύει, ότι θέλει να υπηρετήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι σχετικό και συζητήσιμο και δεν έπεται πως ωφελεί είτε την Αριστερά, είτε τη βάση στην οποία προσβλέπει, είτε τον Ελληνικό Λαό ο οποίος κακοποιείται από την Ανωμαλία που λέγεται Μητσοτάκης. Και ο Ανδρέας Παπανδρέου (χωρίς να θέλω να τον προβάλω ως πρότυπο) είχε έτοιμο κόμμα την Ένωση Κέντρου αλλά προτίμησε να ιδρύσει το ΠΑΣΟΚ, έφτιαξε από το μηδέν νέες οργανώσεις μελών, και κατόρθωσε να κερδίσει πανηγυρικά τις εκλογές χωρίς να μπει σε αποκρουστικές αντιπαλότητες με κανένα παλιό κομματικό ιερατείο, κάτι που μόνο πληγές, χάσματα και διασπάσεις θα είχε επιφέρει στο ευρύτερο μέτωπο που επιθυμούσε να συσπειρώσει, καθώς και στην ίδια την εικόνα του ως ηγέτη.