Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω, ο προοδευτικός δημοκρατικός κόσμος, που ζητά ελπίδα, προτάσεις και αποτελεσματικότητα. Αυτή την ελπίδα φαίνεται ότι δεν μπορεί να τη βρει με ενθουσιασμό ούτε στα κόμματα της ήσσονος Αντιπολίτευσης, ούτε σήμερα όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, εξού και τα χαμηλά εκλογικά και δημοκοπικά δεδομένα.
Μπορούμε δώσουμε ελπίδα σε αυτόν τον κόσμο. Και την ελπίδα δεν τη δίνεις μονάχα με αγκαλιές. Τη δίνεις με όραμα και με πολιτική πρόταση. Και με τη δυνατότητα να ανατρέψεις τους συσχετισμούς.
Καταθέτω το σχέδιό μου για το κόμμα. Που προβλέπει την περιφερειακή ανασυγκρότηση δηλαδή σημαίνει η φωνή και όχι οι κραυγές στην περιφέρεια. Στις οργανώσεις, στα μέλη. Με τα μέλη πραγματικά στο επίκεντρο της λήψης αποφάσεων Δεν καταργείς τις οργανώσεις, τους δίνεις φωνή. Κάνουν προτάσεις και ανεβαίνουν προς τα πάνω. Αναστρέφουμε το πυραμιδικό μοντέλο. Το κόμμα δεν είναι ενός ανδρός αρχή.
Έχω μάθει να κερδίζω όταν κατεβαίνω σε κούρσες. Και δεν έχω μάθει να καταθέτω τα όπλα μου αλλά ούτε και να κρύβω τα λόγια μου. Ούτε να εξυμνώ ούτε να υπονομεύω. Αλλά να μάχομαι και να κερδίζω.
Όραμά μου ένα νέο κόμμα, σύγχρονο, της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, με ορμή και ενθουσιασμό να ξαναμπεί σε κυβερνητική τροχιά και να συμμετέχει στον πυρήνα των εξελίξεων στην Ευρώπη και την Ελλάδα.
Σε κυβερνητική τροχιά ο Συριζα με 5%. Είναι θεοχαζοι οι άνθρωποι