Όπως τα δημητριακά, έτσι και τα όσπρια αποτελούσαν εξίσου τη διατροφική βάση για την πλειοψηφία των Ελλήνων από την αρχαιότητα. Τα λαχανικά ήταν επίσης αγαπημένες επιλογές των Ελλήνων.
Αν σκεφθούμε ότι τόσα λαχανικά, ζαρζαβατικά που σήμερα αποτελούν μέρος της καθημερινής μας διατροφής ήταν ακόμα άγνωστα, όπως οι πατάτες, ντομάτες, μελιτζάνες, καλαμπόκι, πιπεριές, μπάμιες κλπ., εύλογα αναρωτιόμαστε τί και πόσα είδη έτρωγαν.
Από όσπρια, γνωστά ήταν στους αρχαίους τα φασόλια (φασίολοι), οι φακές, τα ρεβίθια ψημένα (ερέβινθοι), τα μπιζέλια και τα κουκιά (κύαμοι), που τα έτρωγαν, συνήθως, σε πουρέ (έτνος). Έτρωγαν επίσης τους θέρμους (λούπινα). Ειδικά οι λαϊκές τάξεις τα κατανάλωναν πολύ τα όσπρια. Τυπικό φαγητό του μέσου εργάτη ήταν η φακή.
Όσο για τα κηπευτικά, όσοι ζούσαν σε περίχωρα και είχαν τη δυνατότητα να συντηρούν ένα χωραφάκι ή ένα κηπάριο, εκείνοι απολάμβαναν φρέσκα και οικονομικά λαχανικά και σαλατικά: κρεμμύδια και σκόρδα, βλίτα, αρακά, αγκινάρες, μαρούλια, επίσης φακές, κουκιά, ρεβίθια, μπιζέλια, λούπινα και βολβούς.
Τα δημητριακά χρησίμευαν κυρίως στην παρασκευή διαφόρων τύπων ψωμιού, έτσι παρασκεύαζαν ψωμί από κριθάρι, σιτάρι, κεχρί κ.ά Ο Ετνος, τον οποίο έτρωγαν συχνά τότε, είναι η σημερινή φασολάδα.
Πηγή: rodospulse-2opeiramatiko