«Η Αριστερά που γεννά»
Αυτή η Αριστερά δεν δικαιούται σε τούτη τη συγκυρία να αναλίσκεται σε ενδοστρέφεια, διχασμό και φολκλόρ.
Με αυτοπεποίθηση, πολιτικό περιεχόμενο, χωρίς αντιφατικά αφηγήματα και συμβολισμούς, οφείλει σήμερα ένα άλμα πιο γρήγορο απ’τη φθορά.
Άρθρο μου στα NEA
«Η Αριστερά που γεννά»
Αυτή η #Αριστερά δεν δικαιούται σε τούτη τη συγκυρία να αναλίσκεται σε ενδοστρέφεια, #διχασμό & φολκλόρ. Με αυτοπεποίθηση, πολιτικό περιεχόμενο, χωρίς αντιφατικά αφηγήματα & συμβολισμούς, οφείλει σήμερα ένα άλμα πιο γρήγορο απ'τη φθορά.
Άρθρο μου στα @NEA pic.twitter.com/lmvihTfmya— Νικόλας Φαραντούρης / Nikolas Farantouris (@NFarantouris) August 31, 2024
Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΑ ΝΕΑ
ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ
Η Αριστερά που γεννά
Aυτήν την Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2024 θα βρεθώ μαζί με άλλους ευρωπαίους φεντεραλιστές του Spinelli Group στο ιταλικό νησάκι Βεντοτένε όπου μπήκαν κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι ρίζες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Εκεί όπου το 1941 ο Αλτιέρο Σπινέλι μαζί με τον Ερνέστο Ρόσι συνέγραψαν, ενώ ήταν φυλακισμένοι από το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, το «Μανιφέστο για μια Ευρώπη ελεύθερη και ενωμένη» γνωστό ως το Μανιφέ στο του Βεντοτένε. Μετά το τέλος του πολέμου ο Σπινέλι συμμετείχε ενεργά στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με άλλους πρωτεργά τες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τον Robert Schuman και τον Jean Monnet, που έχω την τιμή η ευρωπαϊκή ακαδημαϊκή έδρα που κατέχω να φέρει το όνομά του.
Κα πράγματι, το φεντεραλιστικό κίνημα, η πολιτική θεωρία που υποστηρίζει την ομοσπονδιοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης της Ευ ρώπης, και οι ιδέες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, έχουν τις απαρχές τους στη σύγχρονη αριστερή διανόηση. Σήμερα, το φεντεραλιστικό κίνημα το διεκδικούν αλλότριες πολιτικές δυνάμεις, ωσάν να ήταν αυτές η μήτρα της ευρωπαϊκής ιδέας. Ήταν όμως η Αριστερά που πυροδότησε την ιδέα της Ευρώπης των λαών μέσα από τα αποκαΐδια της αιματοκυλισμένης από τον φασισμό και ναζισμό Ευρώπης.
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα σύγχρονα εμβλη ματικά κινήματα, τάσεις και ιδέες, όπως το οικό λογικό κίνημα ή ο φεμινισμός. Και τούτο συμβαίνει ασφαλώς και στη χώρα μας. Η Αριστερά γεννά και στη συνέχεια άλλοι διεκδικούν την πατρότητα ή έστω την κηδεμονία.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και την περίοδο 2015 2019, όπου παρά τις επιμέρους δυσκολίες ή κυβερνητικές αστοχίες, τέθηκαν οι βάσεις για μια Ελλάδα με αυτοπεποίθηση, οικονομικά ισχυρή, με ενεργητική εξωτερική πολιτική, εξωστρεφή και διεκδικητική, με κεντρικό ρόλο στα Βαλκάνια, την
Ανατολική Μεσόγειο και την Ευρώπη.
Αυτό ήταν και το δικό μου «μήνυμα των Πρεσπών» της περασμένης Κυριακής που εξελήφθη ως μανιφέστο προεκλογικής μου
καμπάνιας.
Δεν ήταν όμως παρά μία κραυγή αγωνίας και σάλπισμα αφύπνισης για μία Αριστερά που δεν δικαιούται σε τούτη τη συγκυρία να αναλίσκεται σε ενδοστρέφεια, εσωτερικές αντεγκλήσεις, διχασμό και φολκλόρ.
Για να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μπροστάρης των προοδευτικών ιδεών και των νημάτων και εν τέλει των προοδευτικών δυνάμεων, οφείλει να αφυπνιστεί. Με φυγή προς τα μπρος. Με αυτοπεποίθηση, χωρίς να ξορκίζει την ενδεχόμενη εκλογική συμπόρευση των προοδευτικών δυνά μεων και χωρίς να αυτοαναιρείται με αντιφατικά αφηγήματα και συμβολισμούς.
Το δικό μου μήνυμα των Πρεσπών δεν είναι παρά μια υπόμνηση της παρακαταθήκης μας.
Ο Νικόλας Φαραντούρης είναι ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου, κάτοχος της Ευρωπαϊκής
Έδρας Jean Monnet