Και πόσο χειρότερο μπορείς να το κάνεις, όταν δεν έχεις ιδέα από Ιατρική και νομίζεις πως η άσπρη ποδιά είναι μαγική και τα γιατρεύει όλα?
Λοιπόν, άκου να δεις τι γίνεται τώρα:
Ο Ορθοπεδικός, ο ΩΡΛ, ο Γυναικολόγος, είναι Χειρουργικές Ειδικότητες.
Όταν έκανα ειδικότητα, τον πρώτο χρόνο εκπαιδεύτηκα στη Γενική Χειρουργική, όπως και οι άλλες χειρουργικές ειδικότητες, πριν προχωρήσω στα υπόλοιπα 4 χρόνια Ωτορινολαρυγγολογίας. Ομοίως και οι συνάδελφοι Γυναικολόγοι & Ορθοπεδικοί και άλλοι.
Στον χρόνο αυτό, είχα κάνει 15 λαπαροσκοπικές χολοκυστεκτομές, ως πρώτος βοηθός. Κι επειδή ο Διευθυντής με θεωρούσε “καλό μαχαίρι” (έτσι λέμε στην χειρουργική αργκό τον χειρουργό που πιάνει το χέρι του) μου άφηνε αρκετό χειρουργικό χρόνο, πάντα υπό την επίβλεψή του, όπως προβλέπεται για τους Ειδικευόμενους κατά την εκπαίδευσή τους.
Θυμάμαι ακόμα και σήμερα, πάνω από 2 δεκαετίες μετά, το πως χειρουργούμε μια χολή. Όμως:
Αν έρθετε εσείς στο ΩΡΛ ιατρείο, στα επείγοντα με τον δικό σας άνθρωπο, θα μου εμπιστευόσασταν τον πατέρα ή τη μάνα σας να την εξετάσω για οξεία χολοκυστίτιδα?
Θα μου λέγατε “μα είστε ΩΡΛ γιατρέ!” και ο τρόμος θα ήταν εμφανής στα μάτια σας. Και με το δίκιο σας.
Επιπλέον, θα ήμουν ΚΑΙ παράνομος, καθώς δεν άπτεται του γνωστικού μου αντικειμένου.
Θα εμπιστευόσασταν το παιδί σας με οξεία κοιλία (μια περιτονίτιδα π.χ.) στον Ορθοπεδικό?
Ένα οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, στον Ουρολόγο?
Και δεν λέω πως ο κάθε συνάδελφος δεν είναι ικανός να αναγνωρίσει μια οξεία κοιλία, όμως πόσο μπορεί να την αντιμετωπίσει άμεσα?
Θα χρειαστεί να κάνει τον διαχειριστή.
– Να διακομίσει. Και πώς θα διακομίσει?
– Θα βρει ασθενοφόρο? Κι αν βρει?
– Θα συνοδεύσει το περιστατικό ώστε να διασφαλίσει την υγεία του ασθενή?
– Ή αν το συνοδεύσει θα αφήσει κενό στο πόστο του? – Θα βρει Νοσοκομείο με διαθέσιμο Γενικό Χειρουργό (αν υπάρχει διαθέσιμος) ?
Στο μεταξύ θα έχει χαθεί πολύτιμος ζωτικός χρόνος. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει…
Δεν είναι τόσο απλοϊκά τα πράγματα, κύριοι.
Ιδίως στη Λακωνία, που έχω υπηρετήσει ως Αγροτικός γιατρός για σχεδόν 2 χρόνια.
Γιατί αν είναι τόσο απλά, να γίνουμε η πρώτη χώρα που καταργεί τις Ιατρικές Ειδικότητες κι όπου μας βγάλει. Ίσως πίσω, στο 1950.
Εμείς λοιπόν που τα έχουμε ζήσει από μέσα, εμείς που έχουμε ζήσει την αγωνία των συγγενών που σε κοιτούσαν σαν Θεό, όταν εσύ ήσουν απλά ένας γιατρός υπαίθρου, ένας Αγροτικός γιατρός δηλαδή και έχεις ζήσει και τη δική σου αγωνία για τον ασθενή και του να προλάβεις, ξέρουμε καλά να διαβάζουμε την επικινδυνότητα που κρύβεται πίσω από τέτοιες δικαιολογίες.
Και αν – φυσιολογικά – κάποιος που δεν είναι γιατρός, όπως ο κ.Υπουργός, δεν αντιλαμβάνεται πλήρως το κενό – όμοιο με γκρεμό – που δημιουργεί αυτού του τύπου η λειτουργία των Δομών Υγείας, θα έπρεπε να το αντιλαμβάνονται όσοι είναι γιατροί στο επιτελείο του Υπουργείου Υγείας.
Κι αν ούτε αυτό είναι αρκετό, καλό θα ήταν να εμπιστεύεστε όλους αυτούς που φτύνουν αίμα στις εφημερίες και να τους ρωτάτε τι πρέπει να γίνει.
Όχι να τους ειρωνεύεστε και να τους χαρακτηρίζετε ως αντιδραστικούς. Κρατούν ζωές στα χέρια τους. Όχι smartphones και Twitter.
ΥΓ
Apropos:
Η Ειδικευόμενη Παθολογος, από ποιόν μαθαίνει Παθολογία, χωρίς Παθολόγο Ειδικευμένο δίπλα της?
Γιάννης Νάσιος
Χειρουργός ΩΡΛ
Μέλος ΔΣ ΙΣΑ