Γιώργος Π. Αποστολόπουλος
Μέλος Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ και Αντιδήμαρχος Δήμου Αθηναίων
Ποτέ μου δεν άντεχα την επίδειξη πλούτου ούτε τη νοοτροπία του νεοπλουτισμού. Αντίθετα εκτιμώ ιδιαιτέρως τους πλούσιους οι οποίοι δεν προκαλούν με την επιδειξιομανία και ακόμα περισσότερο συμπεριφέρονται ως απλοί άνθρωποι ή επιστρέφουν μερίδιο του πλεονάσματος στην κοινωνία.
Στην Ελλάδα ωστόσο εντοπίζουμε το λούμπεν φαινόμενο, ακόμα και παραδοσιακές μεγαλοαστικές οικογένειες να έχουν νεοπλουτική συμπεριφορά. Άλλωστε ο χαρακτήρας του αδίστακτου γιάπη ή του δήθεν εναλλακτικού χίπστερ πολλούς και πολλές έχει γοητεύσει ήδη από την «αποφράδα» δεκαετία του 1990.
Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν αναφερόμαστε στην πολιτική.
Μου προκαλεί πολιτική απέχθεια το γεγονός ότι εντός Κομμάτων, κάποιοι χρησιμοποιούν τον πλούτο και το χρήμα ως κυρίαρχο μέσο ανάδειξης και επικράτησης.
Η απογοήτευση καθίσταται μεγαλύτερη όταν παρατηρώ ορισμένους συμπολίτες μας και πολιτικά στελέχη να γοητεύονται ή να προσδοκούν από αυτήν την κρυφή γοητεία της «λούμπεν πολιτικής μπουρζουαζίας».
Σε μία χώρα ωστόσο που αυτοί καλοπερνούν, παραπονούμενοι ότι το «χαβιάρι είναι μαύρο», «το κρασί παλιό», «το τυρί μουχλιασμένο» και «ο σοσιαλισμός προβληματικός» δεν μου κάνει εντύπωση ότι πίνουν στην υγειά των «ακολούθων» που τους στηρίζουν.
