ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΟΥΚ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΜΕΛΟΣ ΔΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΑΤΡΑΧΑΝΘΡΩΠΩΝ

25η Μαρτίου 2010 και  καταφέραμε μέσα στην αντεθνική υστερία της νέας πολιτικής, που επιβάλλεται έξωθεν ως γραμμάτιο επί πληρωμή, να κάνουμε την παρέλαση, προς τιμή των ηρώων, στο αίμα και τη ζωή των οποίων οφείλουμε τη λευτεριά μας . Την κάναμε άρον άρον, ως αγγαρεία, αντικαθιστώντας τα υλικά πολεμικά μας εργαλεία χάριν οικονομίας , για να υπάρχει κάτι να το σαρώσουν οι ανεύθυνοι διαχειριστές του εθνικού μας πλούτου, με το ισχυρότερο εργαλείο όλων , την ψυχή μας. Βρέθηκε όμως για άλλη μία φορά αφορμή ή προβοκάτσια για να πληγεί ο ισχυρός πυρήνας του Έλληνα πατριώτη, το ίνδαλμα των Ελλήνων, οι ΟΥΚ και στο πρόσωπο αυτών ό,τι αυτοί οι στρατιώτες εκφράζουν, η άνευ όρων αγάπη στην πατρίδα.
Αυτά δε συμβαίνουν την ίδια περίοδο, που η Ελλάδα πλήττεται από μία πρωτόγνωρη κρίση εθνική, οικονομική, πολιτική, κοινωνική, ιδεολογική, πνευματική, πολιτιστική, έχοντας απολέσει μεθοδικά ένα προς ένα τα στηρίγματά της, αυτά που την κρατούσαν σε συνοχή και τη διατήρησαν σε ύπαρξη χιλιετίες, τη συνείδηση της κοινότητας, την αίσθηση ιστορικής συνέχειας , κοινής καταγωγής και πολιτιστικών χαρακτηριστικών. Έτσι προχωρά ο σχεδιασμός, βήμα με βήμα .
Μία κρίση που έχει αίτια που αναφέρονται τόσο στον ιδιαίτερο ψυχισμό μας και τις αδυναμίες μας, που ανακυκλώνονται ιστορικά σε ένα φαύλο κύκλο εναλλαγής απίστευτων θριάμβων με πράξεις μέγιστης προδοσίας , όσο και στις μεθοδεύσεις των πανταχού παρόντων ορκισμένων εχθρών μας, που είναι πολέμιοι των αξιών, που ανέκαθεν πρεσβεύαμε , της ελευθερίας και της αρετής, ως στοιχείων που καταξιώνουν άτομα και Έθνη.
Μην απορούμε για τη φαινομενική σύμπτωση και αντίφαση να εορτάζουμε μία ιστορική επέτειο απελευθέρωσης του Έθνους, της οποίας η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων αγνοεί τις παραμέτρους και συγχρόνως να ακούμε ποικίλες υποκινούμενες φωνές κατά των ιδίων των υπερασπιστών του Έθνους, ως δήθεν ακραίων στοιχείων και φασιστών! Η ανακύκλωση συμπεριφορών και παθημάτων, συμβαίνει κατ’ αδήριτη ιστορική ανάγκη στους λαούς, που δεν παίρνουν τα μαθήματά τους και ξαναγυρνούν στο σχολείο της ζωής για να δοκιμαστούν ξανά και ξανά . μέχρι να μάθουν!
Αυτά πάντως είναι τα σημεία των καιρών, των οποίων πρέπει να βρούμε τα κλειδιά αποκωδικοποίησής τους, ώστε να πάρουμε κατάλληλες αποφάσεις για το δέον γενέσθαι.
Μην ξεχνάμε ότι στη μακραίωνη ιστορία μας μία ήταν η μόνιμη αδυναμία μας, αιτία απείρων δεινών μας : Η διχόνοια – ιδιοτέλεια – ατομικισμός , που πήρε ιστορικά πολλές μορφές.
Αξίζει να μάθουμε τι έγινε το 1821 και να συλλογιστούμε αναφορικά με το τι γίνεται σήμερα. Μήπως δεν έχουν αλλάξει και πολλά ;
Τότε, το 1821, όταν το σκλαβωμένο γένος για μία ακόμη φορά ξεσηκωνόταν με επίγνωση των θυσιών αίματος , που αυτό συνεπαγόταν, απέναντι σε μία τεράστια αυτοκρατορία και αφυπνιζόταν , με σχέδιο και αποφασιστικότητα – γιατί μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει άλλος λαός που να έχει εξεγερθεί , όπως εμείς μέσα σε 400 έτη σκλαβιάς 250 φορές (!!!) – η διχόνοια εκφράστηκε με τις ακόλουθες μορφές, που έχουν πολλά να μας πουν και για τη σημερινή μας κατάσταση:
1.                        Δημιουργία  τριών διασπαστικών της ενότητας πολιτικών ρευμάτων, που κατεδείκνυαν την περιχαράκωση σε ατομικά ή συντεχνιακά συμφέροντα, το πρώτο, υπό την ηγεσία του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, το δεύτερο, υπό την  ηγεσία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και το τρίτο υπό τον Κολοκοτρώνη . Η διχόνοια, η απειθαρχία και η φιλαρχία υπήρξαν πάντοτε οι μεγαλύτερες πληγές οι οποίες ταλανίζουν τον Ελληνισμό στις πλέον κρίσιμες στιγμές, σε όλη την διάρκεια των χιλιετιών της ιστορίας του. Επομένως δεν θα μπορούσαν να λείψουν ούτε και κατά την διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα εναντίον της Οθωμανικής κυριαρχίας.
2.                        Οι αντιθέσεις αυτές οδήγησαν σε ένοπλες διαμάχες μεταξύ των Ελλήνων (δύο εμφύλιοι πόλεμοι 1823-1825) και είχαν ολέθρια αποτελέσματα , σε σημείο ώστε να κινδυνεύσει η ίδια η Επανάσταση. Αιτία των εμφυλίων πολέμων υπήρξε ο χωρισμός των Ελλήνων σε δύο πολιτικές παρατάξεις: στο κόμμα των στρατιωτικών με αρχηγό τον Κολοκοτρώνη και τον Ανδρούτσο και στο κόμμα των πολιτικών με αρχηγό τον Μαυροκορδάτο, τον Νέγρη και τον Κωλέττη , διαχωρισμός που υπέκρυπτε την αντίδραση των προκρίτων της Πελοποννήσου στην ανάδειξη των στρατιωτικών στελεχών, που επερχόταν μέσω των πολεμικών επιχειρήσεων και των πρώτων στρατιωτικών επιτυχιών και τη θέλησή τους να αποκλείσουν τους στρατιωτικούς από κάθε λόγο στις εξελίξεις. Η εμφύλια αυτή διαμάχη εν μέσω επαναστατικού απελευθερωτικού αγώνα έληξε κατόπιν υποχώρησης του Κολοκοτρώνη για το καλό της Πατρίδας και αμνήστευσή του. Ο δεύτερος εμφύλιος πόλεμος άρχισε τον Οκτώβριο του 1824. Οι Πρόκριτοι της Πελοποννήσου συμμάχησαν με τον Κολοκοτρώνη κατά της κυβερνήσεως Κουντουριώτη, ο οποίος εκάλεσε τα σώματα του Γκούρα και του Καραϊσκάκη και κατέβαλε τους αντιπάλους της. Ο Κολοκοτρώνης, μολονότι εζήτησε συμβιβασμό γιατί ήταν συντετριμμένος από τον φόνο του υιού του Πάνου, συνελήφθη με 24 άλλους Προκρίτους της Πελοποννήσου και φυλακίσθηκε στην Ύδρα (Ιανουάριος 1825). Η κυβέρνηση στράφηκε κατόπιν εναντίον του Ανδρούτσου, τον οποίο κατηγόρησαν ότι ευρίσκεται σε συνεννοήσεις με τους Οθωμανούς. Ο Ανδρούτσος, αφού έλαβε υπόσχεση ότι θα αμνηστευθεί, παραδόθηκε στον Γκούρα ο οποίος όμως τον έφερε σιδηροδέσμιο στην Αθήνα και τον φυλάκισε στην Ακρόπολη. Στις 5 Ιουνίου 1825, ο ήρωας της Γραβιάς ευρέθηκε νεκρός κάτω από τα τείχη. Τον είχαν γκρεμίσει άνθρωποι του Γκούρα. Αργότερα διαπιστώθηκε ότι ο Ανδρούτσος ήταν αθώος και ότι έπεσε θύμα των παθών και έτσι το Έθνος απεκατέστησε την μνήμη του και τον έταξε στην χορεία των ηρώων, όπως τον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη. Πάντα οι άριστοι κατηγορούνταν και υπονομεύονταν με συκοφαντίες από τους μετρίους, που αισθάνονταν να απειλούνται από την υπεροχή τους !!!
3.                        Μετεξέλιξη των εσωτερικών αντιθέσεων στα τρία κόμματα, η ονομασία και μόνο των οποίων (Αγγλικό, Ρωσικό και Γαλλικό) αναδεικνύει την τάση μας να μην αντιμετωπίζουμε μόνοι μας τα εθνικά μας ζητήματα, προσβλέποντας σε έξωθεν προερχομένους από μηχανής θεούς. Η τάση αυτή έκτοτε μας έβαλε σε μεγάλα προβλήματα και υπήρξε αίτιο σοβαρών αγκυλώσεων και εξαρτήσεων.
4.                        Επαναστατικά δάνεια προς κάλυψη υποτίθεται των αναγκών του αγώνα, που ποτέ δεν λήφθηκαν στο σύνολό τους και εξανεμίστηκαν σε άσχετους σκοπούς, που αντιπάλευαν την ίδια την έκβαση του αγώνα. Ληστρικό δάνειο 800.000 λιρών από τον οίκο Λόφναν του Λονδίνου , εκ του οποίου λάβαμε ποσό μόλις 298.000 λιρών , το οποίο χρησιμοποιήθηκε για άσχετους σκοπούς, δηλαδή για να κερδίσει η παράταξη Κουντουριώτη την εμφύλια διαμάχη. Μεγάλη ευθύνη για τους δυσμενείς όρους σύναψης του δανείου είχαν και οι δύο διαπραγματευτές, ο Γιαννιώτης πολιτικός Ανδρέας Λουριώτης και ο Σπετσιώτης πλοιοκτήτης Ιωάννης Ορλάνδος, οι οποίοι σπατάλησαν μεγάλα ποσά στο Λονδίνο, ζώντας πολυτελώς, σε αντίθεση με τους αγωνιστές, που πολεμούσαν με μεγάλες στερήσεις. Δεύτερο ληστρικό δάνειο, με τους ίδιους διαπραγματευτές, λίγες εβδομάδες μετά την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών από τον τραπεζιτικό οίκο των αδελφών Ρικάρδο με ονομαστικό κεφάλαιο 2.000.000 λιρών το 1825, από το οποίο λάβαμε το καθαρό ποσό των 816.000 λιρών, , από το οποίο διατέθηκαν: 212.000 λίρες για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου, 77.000 για την αγορά όπλων και πυροβόλων, από τα οποία λίγα έφθασαν στην Ελλάδα, 160.000 για την παραγγελία 6 ατμοκίνητων πλοίων, από τα οποία μόνο τρία έφθασαν στην Ελλάδα («Καρτερία», «Επιχείρηση», «Ερμής») και 155.000 για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης, από τις οποίες μόνο η μία («Ελλάς») ήλθε στην Ελλάδα, ενώ η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη. Σας θυμίζουν αυτά τίποτε από τα σημερινά εξοπλιστικά προγράμματα, που πλουτίζουν τις τσέπες μεσαζόντων και ελαφραίνουν τα κρατικά χρηματοκιβώτια; Τελικά, στην Ελλάδα έφθασε μόνο το ποσό των 232.558 στερλινών, δηλαδή λιγότερο από εκείνο που έλαβε κατά το πρώτο δάνειο, αν και το δεύτερο είχε συναφθεί σε υπερδιπλάσιο ύψος. Και τα δύο δάνεια προβλεπόταν ότι θα ενίσχυαν τον Αγώνα, τον οποίον όχι μόνο δεν ωφέλησαν, αλλά υπήρξαν αφετηρία εξάρτησης της χώρας από την Αγγλία. Επί Βαυαροκρατίας, ο Υπουργός Οικονομικών Γεώργιος Σπανιολάκης (1838) κατηγόρησε τους δύο διαπραγματευτές ότι ιδιοποιήθηκαν χρήματα από τις αγοροπωλησίες μετοχών των δανείων και επιπλέον τον Ορλάνδο ότι παρακράτησε ποσό 5.900 λιρών από τα δύο δάνεια. Κάθε ομοιότης με τους σημερινούς διαχειριστές του εθνικού μας πλούτου δεν αποτελεί παρά αντικατοπτρισμό! Υποχρεωτικό δάνειο 60.000.000 χρυσών φράγκων, με το “Πρωτόκολλο του Λονδίνου”, το 1830, από τον Οίκο Rothchild , από το οποίο ποσό η Ελλάδα εισέπραξε μόλις τα 469.682 χρυσά φράγκα και αυτό γιατί οι δανειστές τα διένειμαν σε τρίτους (στους εαυτούς τους).
5. Αποτέλεσμα των εσωτερικών μας αδυναμιών, της αναξιοκρατίας, της διχόνοιας , της κατασπατάλησης του εθνικού μας πλούτου και μέσων και της εκμετάλλευσής μας από τους γνωστούς ξένους τοκογλύφους και τις μεγάλες δυνάμεις, σε ρόλο «προστάτη – νταβατζή» , ήταν να υποστούμε εν μέσω αγώνα για Εθνική ολοκλήρωση 3 πτωχεύσεις το 1827, το 1843 και το 1893 . Η τελευταία έγινε το 1932 και να που μετά κάποιες δεκαετίες το σκηνικό επαναλαμβάνεται με ανάλογα αίτια.  Πτωχεύσεις που οφείλονταν στην αδυναμία της χώρας να εξυπηρετήσει έναν υπέρμετρο και πανάκριβο εξωτερικό δανεισμό και λύνονταν με ακόμη μεγαλύτερο και επαχθέστερο δανεισμό δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο, που έσπασε μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Θα αναρωτιέται ο ανυποψίαστος και τι κοινό έχουν τα όσα επετειακά εορτάσαμε την 25^η Μαρτίου, με όσα έγιναν με τα συνθήματα και τις αντιδράσεις.
Έχουν και παραέχουν, αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια στις αναλογίες.
Η Ελλάδα σήμερα δέχεται μία σφοδρή επίθεση έξωθεν , η οποία βρίσκεται σε τελικό στάδιο εφαρμογής. Οι νεοταξικοί σχεδιασμοί απαιτούν τη συντριβή των διεθνών πολιτιστικών και εθνικών δυνάμεων και η Ελλάδα είναι στην κορφή της ατζέντας.
Το σχέδιο υλοποιείται με νοητική πτώχευση , κυρίως μέσω αποδυνάμωσης της παιδείας και της γλώσσας, άγνοια της ιστορίας, αποσύνδεση από την παράδοση, σωματική εξαθλίωση με εισαγωγή ξενόφερτων διατροφικών συνηθειών και αποξένωση από τη φύση και την εκγύμναση και ψυχική καταρράκωση μέσω πάσης φύσεως εξαρτήσεων , με κύριο μέσο την τηλεόραση , τον άκρατο καταναλωτισμό, τον πάσης φύσεως σεξισμό και τα ναρκωτικά.
Γεωπολιτικά και οικονομικά η αποδυνάμωση της Ελλάδας επιχειρείται μέσω του εγκλωβισμού μας σε αδιέξοδα προβλήματα δια της υποκίνησης τοπικών συγκρούσεων και απειλών. Έτσι χρησιμοποιείται η διαρκής απειλή της Τουρκίας, η οποία μας κοστίζει δισεκατομμύρια σε μη παραγωγικούς πόρους, οι οποίοι κατευθύνονται με τη σειρά τους σε μεγάλες πολυεθνικές όπλων, που συντηρούν την συγκρουσιακή αυτή κατάσταση, ως μόνες ωφελούμενες εξ αυτής. Παράλληλα ενισχύεται η εμφάνιση τοπικών αλυτρωτικών τάσεων , που μας αποσπά από κάθε δυνατότητα συνειδητοποίησης του προβλήματος και ενέργειας προς επίλυσή του. Έτσι εμφανίζονται να ενισχύονται τα ΣΚΟΠΙΑ και οι διεκδικούντες πλέον αποζημιώσεις εγκληματίες του 2^ου παγκοσμίου πολέμου Σλάβοι, για τις απολεσθείσες περιουσίες τους. Παράλληλα ενισχύεται ο Αλβανικός αλυτρωτισμός και μέσω της αξιοποίησης του εκπαιδευμένου από τη CIA UCK δημιουργείται πλέον ο Απελευθερωτικός Στρατός της Τσαμουριάς , εμπλουτισμένος με πάσης φύσεως εγκληματίες που παρήγαγε το διεθνές δίκτυο τρομοκρατών (παραγωγής CIA), ενώ εκτοπισμένοι Αλβανοί εγκληματίες της Θεσπρωτίας μετά το 2^ο παγκόσμιο πόλεμο, εμφανίζονται να διεκδικούν και αυτοί αποζημιώσεις για τις περιουσίες, που απώλεσαν στην Ελλάδα!  Οι τεράστιες επαγγελματικές πυρκαγιές πριν 2 χρόνια , η επανεμφάνιση της τρομοκρατίας και οι βομβιστικές επιθέσεις στην Αθήνα μυρίζουν έντονα μυστικές υπηρεσίες, τρομοκρατική προβοκάτσια και πάντως συνιστούν μία ασύμμετρη απειλή κατά της υπόστασής μας ως Έθνους, στοχεύοντας να κάμψουν το ηθικό ενός λαού ανυπότακτου και απρόβλεπτου.
Τα ανωτέρω βεβαίως συνδέονται αναπόσπαστα με την αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου, σε βαθμό που να θεωρείται σφόδρα πιθανή η αιφνίδια επίλυση όλων αυτών σε περίπτωση ανάθεσης της αξιοποίησής του από τις γνωστές πολυεθνικές που εκφράζουν και εκπροσωπούν την παγκόσμια ΕΛΙΤ.
Οικονομικά και κοινωνικά η Ελλάδα και ο Έλληνας καταρρακώνεται με την παγίδευσή του σε ένα ανούσιο καταναλωτισμό και σε ένα άκρατο και αδιέξοδο δανεισμό, που οδηγούν σε πλήρη εξάρτηση και μοιραία σε πτώχευση, ελλείψει παραγωγικού οράματος και νοικοκυρέματος της χώρας, εκτός δημιουργικών λογιστικών , που συνιστούν κουκούλωμα προβλημάτων και όχι λύσεις.
Και μέσα σε μία χαοτική οικονομική διεθνή συγκυρία, απώρεια βασικών λανθασμένων επιλογών του συστήματος, η Ελλάδα βρίσκεται στριμωγμένη στη γωνιά να σφυροκοπείται γύρωθεν και αίφνης ανοίγει και το ζήτημα της Ελληνοποίησης εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών, ως δήθεν μέσο δίκαιης επίλυσης αιτημάτων των τελευταίων, κάτι αναληθές, αφού το πρόβλημα μπορούσε να λυθεί με απλή νομιμοποίηση παραμονής και εφαρμογή του υπάρχοντος καθεστώτος ως προς την υπηκοότητα , με αυστηρά πάντα κριτήρια.
Όλα δε αυτά σε χρόνο που δεν έχουμε καταφέρει να φέρουμε σε λογαριασμό τους κακούς εαυτούς μας, τις αδυναμίες και πάθη, που κατατρώγουν χιλιετίες τις σάρκες μας. Μα πού η παιδεία προς τούτο, πού ο χρόνος, πού το δυναμικό, πού οι δάσκαλοι για να φτιάξουν νέα γενιά ελεύθερη και ενάρετη;
Μέσα σε ένα τέτοιο καθεστώς γενικευμένης σήψης και ακήρυκτου πολέμου, τι πιο φυσικό να ενεργοποιούνται ανακλαστικά άμυνας κάθε υγιούς Έλληνα;
Τι πιο φυσικό να επαναστατήσει κάποιος όταν πλήττεται η πατρίδα του από κάθε Αλβανό UCK , που διεκδικεί τα Γιάννινα και τη Πάργα ως τμήμα της Τσαμουριάς , απειλώντας με τρομοκρατικές επιθέσεις ή και πραγματοποιώντας ήδη αυτές , αλλά και αποζημιώσεις , για μία περιουσία που απέκτησε με εγκλήματα κατά των Ελλήνων και την οποία απώλεσε ως συνέπεια επίσης νεοτέρων εγκλημάτων του;
Τι πιο φυσικό να επαναστατήσει κατά των Σλάβων των Σκοπίων , οι οποίοι μη έχοντας προσφέρει τίποτε άξιο λόγου στην ανθρωπότητα, θεώρησαν ευκαιρία να καπηλευτούν την ιστορία και πολιτιστική μας κληρονομιά, διεκδικώντας μάλιστα και το δικαίωμα μονοπωλιακής χρήσης του ονόματος Μακεδονία και διαστρέφοντας την ίδια την ιστορία με αλυτρωτικές βλέψεις δημιουργίας ενός κράτους που περιλαμβάνει την κεντρική Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη;
Επίσης τι πιο φυσικό να διεκδικήσει κάποιος Έλληνας να παραμείνει κύριος του οίκου του και να μην αναγκασθεί να συνδιοικεί αυτόν σε 30 χρόνια με άλλους τόσους Ελληνοποιημένους αλλοδαπούς;
Δεν θεωρώ βέβαιο καθόλου ότι οι ΟΥΚ του λιμενικού εξέφρασαν τα ανωτέρω συνθήματα, κυρίως γιατί ο τρόπος που όλο αυτό το σκηνικό στήθηκε θυμίζει έντονα μεθοδευμένη προβοκάτσια.

Ακόμη όμως και αν τα είπαν , δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για την τρομακτική και αδιέξοδη πίεση, που δέχεται ο λαός μας και τη διάθεσή τους για έναν αγώνα προστασίας της πατρίδας από τις ορατές και αόρατες απειλές εναντίον της. Το έπραξαν δε με τρόπο ευθύ, με τρόπο άκομψο, με ένα ράπισμα στον υποτελή καθωσπρεπισμό μας, που δεν τολμά να μιλήσει καν για πατρίδα, μπας και οι χρυσοκάνθαροι κονδυλοφόροι τον χαρακτηρίσουν φασίστα! Γιατί μόνο με κλωτσιές δυστυχώς θα βγούμε απ’ το καβούκι μας, από τον καναπέ και τις σειρήνες των εξαρτήσεών μας, που μας κρατούν παθητικούς αποδέκτες των όσων απεργάζονται για εμάς, χωρίς εμάς.
Γι’ αυτό δεν τους έταξε η πολιτεία;
Γι’ αυτό δεν τους υπέβαλλε σε τρομακτικές δοκιμασίες ;
Γι’ αυτό δεν τους εκπαίδευσε;
Ποιος θα κληθεί να την υπερασπίσει έναντι των τρομοκρατών του νέου UCK, ποιος έναντι των μεθοδευμένων αποσχιστικών τάσεων στη βάση μειονοτικών δήθεν ζητημάτων στη Θράκη, στη Μακεδονία και στην Ήπειρο;
Ποιος έναντι των τρομοκρατών ή των ξένων κέντρων , που απεργάζονται την καταστροφή της;
Μας θυμώνει ότι ακούμε την πραγματικότητα;
Μας θυμώνει ότι κάποιοι θυμώνουν με αυτήν και διεκδικούν αυτό που είναι αυτονόητο και δίκαιο για τα Εθνικά μας συμφέροντα, αφού οι ταγμένοι προς τούτο πολιτικοί έχουν παραδοθεί στο ΜΑΜΩΝΑ;
Μας θυμώνει γιατί μιλούν αυτοί που θα έπρεπε να μένουν σιωπηλοί εκτελεστές εντολών, έστω και αντεθνικών;
Η απάντηση είναι ότι όσοι θυμώνουν είναι οι απάτριδες, αυτοί που είτε δεν αναγνωρίζουν τις ανωτέρω απειλές, είτε συμβάλουν στην υλοποίηση των αντεθνικών σχεδίων, είτε βρίσκονται σε μία κατάσταση πλάνης και χαύνωσης, μη έχοντας επίγνωση των παιχνιδιών που παίζονται γύρω τους.
Ό,τι και αν συμβαίνει είναι οι ίδιοι επικίνδυνοι.
Οι ΟΥΚ και ό,τι αυτοί συμβολίζουν , είναι οι στυλοβάτες και θα παραμείνουν, ενός παραπαίοντος έθνους.
Δεν τους αξίζει ο κατατρεγμός , για το «άκομψο» του εγχειρήματος και την έλλειψη «ποιητικού λόγου», αλλά ο εναγκαλισμός και η αξιοποίησή τους ως ένα εκ των πλέον δυναμικών και όχι εφησυχασμένων στοιχείων της κοινωνίας μας.
Αν θέλουμε να μείνουμε «ελεύθεροι και ωραίοι ως Έλληνες», ας κοιτάξουμε κατάματα τις αλήθειες , ας διορθώσουμε τα κακώς κείμενα , που δεν αφορούν πάντως τις υγιείς αντιστάσεις μας και ας σταθούμε επιτέλους όρθιοι στις επάλξεις του αγώνα !