Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η εκτυφλωτική ομορφιά του, η υποκριτική του δεινότητα, η αξεπέραστη πρωταγωνιστική του συμμετοχή σε αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, όπως «Ο Ρόκο και τ’ αδέλφια του», «Ο γατόπαρδος» του έξοχου ΛουκίνοΒισκόντι, «Μπορσαλίνο» κ.α., αλλά και η διασταύρωση του με όλους τους μεγάλους ηθοποιούς του 20-ου αιώνα, είχαν καταστήσει τον λατρεμένο μας Αλέν Ντελόν, κάτι σαν ημίθεο. Ενυπήρχε νοερά πάντα στις καρδιές μας από τότε που τον απολαύσαμε στον κινηματογράφο και θεωρούσαμε πως το φθαρτό στοιχείο του πανδαμάτορα χρόνου δεν τον ακουμπούσε, πως ήταν «αθάνατος» ! Έτσι η χθεσινή είδηση του θανάτου του στα 88 του χρόνια, μας θύμισε εγκαυστικά την «ανθρώπινη» διάστασή του» ! Ο κορυφαίος μας ηθοποιός υπήρξε στην κυριολεξία η μοναδική σύνθεση ομορφιάς, υποκριτικού ταλέντου, σκηνικής αρμονίας, ύφους και χάρης και κατόρθωσε με αυτά τα θεία τάλαντα που τον είχε προικοδοτήσει ο θεός, να κάνει τις καρδιές εκατομμυρίων θαυμαστών του ανα τον κόσμο, να σκιρτούν με κάθε κινηματογρα–φική συμμετοχή του. Ιδιαιτέρως θα λέγαμε πως μας είχε σαγηνεύσει αποτελώντας δίδυμο, είτε με τη αγαπημένη του Ρόμι Σνάιντερ(«πριγκίπισσα Σίσσυ») – που πάραυτα καίτοι σφόδρα ερωτευμένοι δεν παντρεύτηκαν ποτέ – είτε και με το άλλο μεγάλο αστέρι του γαλλικού κινηματογράφου, τον αγαπημένο μας Ζαν Πώλ Μπελομοντό, τον «ωραίο άσχημο» της γαλλικής και παγκόσμιας κινηματογραφίας.
Μάλιστα ο μοναδικός Αλέν Ντελόν αγαπούσε τόσο πολύ τον Μπελμοντό, που είχε ζητήσει πρίν δυο χρόνια άμα της εκδημίας του, να του κάνουν ευθανασία ! Είχε πει χαρακτηριστικά με τον θάνατο του Μπελμοντό, «Έχουν πεθάνει οι αγαπημένοι μας φίλοι. Τι νόημα έχει για εμένα η ζωή !»
Αλλά περισσότερο για εμάς τους Έλληνες ανεξάλειπτη θα μείνει στην ηθική μας μνήμη η συμπρωταγωνιστική παρουσία του μεγάλου Ντελόν, πλάι στην μεγαλύτερη – παγκόσμια ελληνίδα ηθοποιό – βραβευμένη με Όσκαρ στο αριστούργημα «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» – Κατίνα Παξινού, αλλά και στον επίσης σπουδαίο μας ηθοποιό και ζεν πρεμιέ Σπύρο Φωκά, στην μεγαλειώδη ταινία του μαίτρ Λουκίνο Βισκόντι «Ο Ρόκο και τα αδέλφια του», όπου και η κορυφαία Κατίνα Παξινού, υποδύετο συγκλονιστικά τη μάνα του Ρόκο – Ντελόν, του Σπύρου Φωκά και των δυο ακόμα αδελφών τους, που προσπαθούσαν ως εσωτερικοί μετανάστες να φύγουν από την φτωχή Νότιο Ιταλία και να μεταναστεύσουν στην πλούσια και ευημερούσα Βόρειο, προσπαθώντας να ξεπεράσπουν τις κοινωνικές δυσπλασίες και υστερήσεις της μεταπολεμικής Ιταλίας.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας Αλέν Ντελόν. Σε ευχαριστούμε για τις συναρπαστικές στιγμές που μας χάρισες, μέσα από την μαγική έπαλξη της έβδομης τέχνης. Οι μοίρες θα σε ραίνουν για πάντα με το στέφανο της καλλιτεχνικής αθανασίας !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr