Τουρκία και νεφροπαθείς.

Χτες βράδυ έμαθα ότι σήμερα θα γινόταν μια διαμαρτυρία έξω από το ΙΚΑ Χίου για το θέμα που έχει δημιουργηθεί με τα φάρμακα.
Θεώρησα υποχρέωσή μου να πάω, όχι επειδή εγώ έχω πρόβλημα, αλλά γιατί πιστεύω στο: ισχύς εν τη ενώση
Εκεί έμαθα πράγματα τρομερά!
Μίλησε ένας άνθρωπος που έχει πρόβλημα με τους νεφρούς του και κάνει αιμοκάθαρση κάθε δυο μέρες. Ακούστε και εσείς για να νιώσετε την
έκταση της κρατικής …μέριμνας:
Το κόστος για την αιμοκάθαρση και για τα φάρμακα που πρέπει να παίρνει ο άνθρωπος ανέρχεται στις 2.000 ευρώ το μήνα. Τα έσοδά του είναι πολύ λιγότερα διότι εννοείται ότι λόγω υγείας δεν μπορεί να δουλέψει.
Στο νησί μας δεν υπάρχουν φάρμακα. Χτες έκανε δυο ώρες αιμοκάθαρση και όχι τέσσερις που θα έπρεπε, λόγω έλλειψης φαρμάκων. Εάν και αύριο κάνει το μισό χρόνο θεραπείας, όπως ο ίδιος είπε, το μεθαύριο δεν θα τον βρει. Με δάκρυα στα μάτια μας είπε ότι εμμέσως πλην σαφώς του είπαν ότι είναι “χασούρα” για το ελληνικό κράτος γιατί ξοδεύονται πολλά λεφτά για να διατηρείται ζωντανός.
Βρήκε άκρη να κάνει τη θεραπεία στη Τουρκία. Του είπαν ότι μπορεί να την κάνει δωρεάν, με τον όρο να βγει σε τουρκικό κανάλι και να μιλήσει για την Ελλάδα που τον σκοτώνει. Αρνήθηκε γιατί δεν είναι ανθέλληνας.
Είπε ότι είναι προτιμότερο να αυτοκτονήσει παρά να πεθάνει από την αρρώστια.
Έγινε κατάληψη στο κτήριο της περιφέρειας. Ήρεμα. Με αξιοπρέπεια. Με βασικό αίτημα: θέλουμε να ζήσουμε!
Και ρωτάω:
Τι γίνεται παιδιά; Βιώνουμε έναν Καιάδα; Μπορούμε να μιλάμε για χασούρα και για κέρδος όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπινες ψυχές; Και αν ναι, πόσο κάνει μια ανθρώπινη ζωή;
Είναι αυτό η Ελλάδα που αγαπάμε;
Είναι αυτό η Ελλάδα που θέλουμε;
Είναι αυτό η Ελλάδα που μπορούμε να έχουμε;
Και εμείς τι κάνουμε;
Θα τους αφήσουμε μόνους;
Τα κρατικά τέρατα τους ξέχασαν. Εμείς όχι!
Αύριο το πρωί στις 7:00 όλοι έξω από το κτήριο της Νομαρχίας!