Βασίλης Βιλιάρδος
Η κύρια ώθηση της μεταπολεμικής αμερικανικής επιλογής της παγκοσμιοποίησης, περιλάμβανε τη στήριξη όλο και περισσότερο στη φθηνότερη εργασία – η οποία είναι πάντοτε εις βάρος των επενδύσεων, της προστιθέμενης αξίας και του ΑΕΠ, αφού δεν χρειάζεται να σκεφθεί ο επιχειρηματίας πώς θα μειώσει το κόστος του, χωρίς να είναι εις βάρος των μισθών των εργαζομένων.
Το ζήτημα του εμπορίου και το ζήτημα της μετανάστευσης, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: (α) Το ζήτημα του εμπορίου, είναι φθηνότερο εργατικό δυναμικό στο εξωτερικό (β) Το θέμα της μετανάστευσης είναι το φθηνότερο εργατικό δυναμικό στο σπίτι, το οποίο ασκεί καθοδική πίεση στους μισθούς των εγχωρίων εργαζομένων και ανοδική πίεση σε ένα σύνολο υπηρεσιών, από τις νοσοκομειακές υπηρεσίες και την αστυνόμευση, έως τη στέγαση και ούτω καθεξής.
Το φιλολαϊκό όραμα, έτσι τουλάχιστον όπως υπάρχει στο μυαλό μου, είναι μια αντιστροφή των παραπάνω: η άσκηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ανοδικής πίεσης στους μισθούς και όσο το δυνατόν μεγαλύτερης προς τα κάτω πίεσης στις υπηρεσίες που χρησιμοποιεί ο κόσμος.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι, από μακροοικονομικής πλευράς κάνουμε ένα θεμελιώδες λάθος – τόσο για τη μετανάστευση όσο και για τους δασμούς. Ναι, οι δασμοί μπορούν να ασκήσουν ανοδική πίεση των τιμών σε διάφορα πράγματα – αν και νομίζω ότι είναι υπερβολικά υπερεκτιμημένο. Όταν όμως πρέπει να κάνει κανείς περισσότερα πράγματα για το εγχώριο εργατικό δυναμικό, είναι υποχρεωμένος να επιβάλει δασμούς – ενώ υπάρχουν θετικά δυναμικά αποτελέσματα στην οικονομία.
Αυτό που δεν είναι καλό, είναι να αντικαταστήσεις τον εργαζόμενο του McDonald’s από το Middletown του Οχάιο, ο οποίος βγάζει 17 δολάρια την ώρα, με έναν μετανάστη που βγάζει 15 δολάρια την ώρα. Αυτή είναι, νομίζω, η κύρια φροντίδα του φιλελευθερισμού των ελίτ (στην παγίδα του οποίου έχουν πέσει οι αριστεροί διεθνιστές) – είτε το αναγνωρίζουν οι άνθρωποι είτε όχι.
Στο παράδειγμα των ξενοδοχείων, εάν δεν μπορείτε να προσλάβετε παράνομους μετανάστες για να στελεχώσουν τα ξενοδοχεία σας, τότε θα πρέπει να πάτε σε έναν από τους 7 εκατομμύρια Αμερικανούς άνδρες της πρώτης ηλικίας που είναι εκτός εργατικού δυναμικού και να βρείτε κάποιον τρόπο να τον προσελκύσετε ξανά.
Είναι εκπληκτικό: Οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων λένε ότι, «δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε την επιχείρησή μας, εάν δεν έλθουν κάποιοι από αυτούς τους μετανάστες – επειδή δεν μπορούμε να βρούμε ανθρώπους που θα κάνουν τη δουλειά».
Η απάντησή μου είναι ότι, υπάρχουν άνθρωποι που θα έκαναν αυτές τις δουλειές – αρκεί να υπήρχαν τα κίνητρα.
Ο αντιπρόεδρος του Trump (Vance) για την παγκοσμιοποίηση
Η κύρια ώθηση της μεταπολεμικής αμερικανικής επιλογής της παγκοσμιοποίησης, περιλάμβανε τη στήριξη όλο και περισσότερο στη φθηνότερη εργασία – η οποία είναι πάντοτε εις βάρος των επενδύσεων, της προστιθέμενης αξίας και του…
— Βασίλης Βιλιάρδος (@ViliardosV) July 20, 2024