Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Ο Βολιώτης πολιτικός είδε το φως της ζωής στην ομώνυμη πόλη του Βόλου το 1908. Σε ένα περιβάλλον υψηλής οικονομικής και πνευματικής ευμάρειας, με πατέρα τον διακεκριμένο πολιτικό και επιχειρηματία του Βόλου Αντώνιο Καρτάλη. Μετά τις εγκύκλιες γυμνασιακές του σπουδές, κατέφυγε στο εξωτερικό όπου και σπούδασε οικονομικά και νομικά στα πανεπι-στήμια Λονδίνου, Μονάχου, Κιέλου και Λειψίας,σφυρηλατώντας ένα επίζηλο επιστημονικό υπόβαθρο, που του επέτρεψε μεθύστερα να ξεδιπλώσει τις μοναδικές αρετές του στο πολιτικό μας πεδίο, προβαίνοντας σε εύτολμες παρεμβάσεις, για την ανασυγκρότηση της εθνικής οικονομίας. Στην πολιτική σκηνή έκανε την πρωτόλεια εμφάνισή του το 1935 οπότε και εξελέγη βουλευτής Μαγνησίας. Ανέλαβε δε χαρτοφυλάκιο ως υφυπουργός Οικονομίας, στην κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη από τον Ιούλιο έως τον Νοέμβριο του 1935, ενώ στην κυβέρνηση του Γεωργίου Κονδύλη το 1935, ανέλαβε υπουργός του νεοσυσταθέντος υπουργείου εργασίας.
Διαπνεόμενος πιο αγνό πατριωτισμό και δημοκρατικό ήθος πάντα ο Γεώργιος Καρτάλης, στις τραγικές ώρες της κατοχής, συνέστησε με τον Ευριπίδη Μπακιρτζή την σοσιαλδημοκρατική πολιτική οργάνωση «Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση» (ΕΚΚΑ), με στρατιωτικό σκέλος τον Εθνικό Απελευθερωτικό Στρατό – του οποίου αρχηγός ήταν ο άδικα δολοφονηθείς συντα-γματάρχηςΔημήτριος Ψαρρός – που μετονομάστηκε κατόπιν σε 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων. Ο Βολιώτης πολιτικός συμμετείχε ενεργά στην κυβέρνηση Καΐρου το 1944 υποτον Γεώργιο Παπανδρέου, κατόπιν προσκλήσεως του τελευταίου. Μάλιστα στο Κάϊρο έφθασε αφού πρώ-τα με καΐκι που τον παρέλαβε στην περιοχή του Δασκαλειού, μετέβη στην Αγριλέα της Τουρκίας και από εκεί μέσω Σμύρνης μετέβη αεροπορικώς στη Βηρυτό. Στο ομώνυμο συνέδριο του Καΐρου εκπροσώπησε την ΕΚΚΑ, άσκησεδριμύτατη κριτική εναντίον του ΚΚΕ, για εμπλοκή του στην άδικη δολοφονία του συνταγματάρχη Ψαρρού, που ηγείτο του στρα-τιωτικού σκέλους της ΕΚΚΑ.
Στην κυβέρνηση λοιπόν «Εθνικής Ενότητας» του Γ. Παπανδρέου διετέλεσε υπουργός Τύπου από 30 Αυγούστου έως 18 Οκτωβρίου 1944. Και λίγες μέρες μετά την ακολουθήσασα «Συμφωνία της Καζέρτας»,διετέλεσε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου από 23 Οκτωβρίου 1944 έως 3 Ιανουαρίου 1945. Ενώ με την επάνοδο της κυβέρνησης στην ελεύθερη Ελλάδα,ανέλαβε υπουργός εφοδιασμού, από τον Νοέμβριο του 1945 έως τις 4 Απριλίου 1946.
Στις εκλογές του 1945 ο Γεώργιος Καρτάλης και με το υψηλό πολιτικό κύρος που πάντα τον συνόδευε,συνεργάστηκε με το πολιτικό σχήμα ΕΠΕΚ «Εθνική Προοδευτική Ένωσις Κέντρου» των Νικολάου Πλαστήρα – Επαμεινώνδα Τσουδερού και χρημάτισε υπουργός Οικονομικών από το 15 Απριλίου έως 21 Αυγούστου 1950, στην κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα του 1950. Και στην ακολουθήσασα κυβέρνηση Πλαστήρα του 1951, διετέλεσε υπουργός Συντονισμού.Επέστη όμως ο θάνατος του «μαύρου καβαλάρη» Νικολάου Πλαστήρα και ο Βολιώτης πολιτικός αποχώρησε από την ΕΠΕΚ, συνιδρύοντας νέο πολιτικό σχήμα με τον καθηγητή της Νομικής Αλέξανδρο Σβώλο, το «Δημοκρατικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού». Και με τη εκδημία του Σβώλου, ανέλαβε την αρχηγία του κόμματος.
Στα 1954 θέλοντας η ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, να «χειραγωγήσει» εκλογικά το πολιτικό αποτέλεσμα στις επικείμενες εκλογές, ψήφισε ένα «ακραίο πλειοψηφικό σύστη-μα», που θα της εξασφάλιζε με στοχευμένες γεωγραφικές κατανομές, την εκλογική της νίκη. Το πολιτικό σύστημα πολώθηκε ραγδαία και πρό της διαφαινόμενης εκλογικής τους ήττας, πολλά κόμματα αποζήτησαν σωτήριες εκλογικές συμμαχίες. Σε αυτό το πλαίσιο αναπτύχθη-καν τάσεις συνεργασίας του Κέντρου με την ΕΔΑ. Και ο Γεώργιος Καρτάλης, προέβη σε μυστική συμφωνία με το ΚΚΕ τον Μάρτιο του 1954, επι τη βάσει ενός ρηξικέλευθου προγράμ-ματος εξισημείων, τα οποία είχε δημοσιεύσει σε αντίστοιχο άρθρο του ο εμπνευσμένος αρχηγός του «Δημοκρατικού Κόμματος Εργαζόμενου Λαού», στην εφημερίδα «Ελευθερία» στις 2 Φεβρουαρίου 1954.
Ενώ το 1954 ο Γεώργιος Καρτάλης θα κάνει ένα πέρασμα και από την τοπική αυτοδιοίκηση, εκλεγόμενος δήμαρχος στην αγαπημένη του γενέτειρα το Βόλο. Στο δημαρχιακό θώκο, όπου και εκεί αποτύπωσε το βαθύ αναπτυξιακό του όραμα και την πάντα φρέσκια και καινοτόμο πολιτική του παρουσία, έμεινε για δυο χρόνια οπότε και παραιτήθηκε το 1956, επανακά-μπτοντας στην κεντρική πολιτική μας σκηνή, εκλεγόμενος βουλευτής Μαγνησίας. Μοίρα τραγική ωστόσο, αναπάντεχα στις 27 Σεπτεμβρίου 1957, ο μεγάλος μας πολιτικός εκδήμησε από τη ζωή, σε ατμόσφαιρα καθολικού πένθους, για την άξια και ενάρετη πολιτική του παρουσία. Ο Γεώργιος Καρτάλης είχε παντρευτεί την Εριφύλη Καρτάλη και είχε αποκτήσει μια κόρη την Αμαλία Καρτάλη, που είχε παντρευτεί τον τ. υπουργό Γιάννο Παπαντωνίου. Είχε αναπτύξει εκτενές και υψηλού κύρους αρθρογραφία σε ελληνικές και ξένες εφημερίδες και συγγραφικό έργο.Από τα γνωστά βιβλία του το «Περί ευθύνης υπουργών» που συνέγραψε στα γερμανικά και εξεδόθη στη Λειψία το 1929 και το «Πεπραγμένα του αγώνος αντιστά-σεως» που εξεδόθη στην Αθήνα στα 1946. Ευγενές δημοκρατικό ήθος, σπουδαία και πολυεδρική επιστημονική συγκρότηση, καινοτόμοι και πρωτοπόροι αναπτυξιακοί προσα-νατολισμοί για την εθνική οικονομία, που έφευγαν πολύ μπροστά από την εποχή του στους ορίζοντες της ιστορίας, αλλά και αγνός και άδολος πατριωτισμός, ήταν τα χαρακτηριστικά του dna,του μεγάλου μας και οραματιστή Βολιώτη πολιτικού αρχηγού Γεώργιου Καρτάλη. Ο πρόωρος και αδόκητος χαμός του, σήμανε μια μεγάλη ηθική και πολιτική απώλεια για την Ελλάδα, που είναι απολύτως βέβαιο, ότι αν ο Γεώργιος Καρτάλης, δεν είχε φύγει πρόωρα από τη ζωή, θα είχε σημαδέψει ανεξίτηλα τον πολιτικό της ρού!!!
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., μέλος ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr