Γραφει ο Γιώργος Βενετσανος
Μερικές φόρες λες να πάω διακοπές να ξεδώσω, αμ δε, δυστυχώς είναι τέτοια η πραγματικότητα της πατρίδας μας που στο κάνει απαγορευτικό. Βρέθηκα φιλοξενούμενος στην μεγαλόνησο Κρήτη, καταπληκτικό το νησί όπως και οι άνθρωποι του.
Επισκέφθηκα μαζί με εκατοντάδες ξένους τουρίστες το ανάκτορο της Φαιστού, ένα κόσμημα της προϊστορίας μας μαζί με την Κνωσό, μόνο που εδώ υπάρχει ένα ακόμη ανεξακριβωτο μυστήριο, ο δίσκος της Φαιστού που ακόμη και στις μέρες μας δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί αν και πολλοί μελετητές εικάζουν ότι πρόκειται για θρησκευτικό κείμενο, αυτό από μόνο του κάνει τον συγκεκριμένο χώρο εξαιρετικά ενδιαφέρων.
Αρχαιολογικός χώρος Φαιστού
Σε αυτόν τον τόπο λοιπόν που είναι πασίγνωστος ανά την οικουμένη, εισερχόμενος στον χώρο των εισιτηρίων συνάντησα τον ιστό όπου επάνω του ήταν αναρτημένη και κυμάτιζε “περήφανα” η ξεσκισμένη από τον αέρα σημαία του έθνους των Ελλήνων. Λωρίδες κομματιασμένες να ανεμίζουν και το μόνο που είχε απομείνει σχεδόν ακέραιο να την θυμίζει ήταν ο σταυρός.
Το μνημείο στο Ακρωτήρι Χανίων προς τιμήν του Καγιαλέ
Το σύμβολο κατατεθέν της πατρίδος μας, το σύμβολο που σε άγριους καιρούς Έλληνες την σήκωσαν ψηλά απέναντι στους εχθρούς του τόπου μας, το σύμβολο που πατριώτες όπως έπραξε ο κρητικός επαναστάτης Σπύρος Καγιαλές, στις 9 Φεβρουαρίου 1897 όταν βομβαρδίζονταν το στρατόπεδο των Κρητών επαναστατών,στο Ακρωτήρι στο πλαίσιο της επανάστασης για την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα από τον Ιταλό επικεφαλής των ναυάρχων, που έδωσε εντολή οι οβίδες των πλοίων τους να στοχεύουν τους επαναστάτες Κρητικούς καθώς και το σύμβολο του αγώνα τους, την Ελληνική σημαία που κυμάτιζε περήφανα στον ιστό της. Δύο φορές η σημαία πέφτει κάτω χτυπημένη από τις οβίδες των Μεγάλων Δυνάμεων, και τότε γίνεται το αδιανόητο ο Σπύρος Καγιαλές, την σηκώνει όρθια κάνοντας ιστό το σώμα του με κίνδυνο της ζωής του.
Αυτού λοιπόν του περήφανου συμβόλου αγώνα και θυσίας κυματίζουν τα κουρέλια του στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου της Φαιστού. Τι να σχολιάσεις, ντροπή, λύπη, αίσχος, όνειδος, ειλικρινά δεν βρίσκω λόγια για αυτό το χάλι που είδα.
Μάλιστα όταν συνάντησα έναν υπάλληλο του χώρου και προθυμοποιήθηκα να τους πληρώσω βρε αδελφέ να βάλουν μια καινούργια, η απάντηση ήταν:
– Δεν είναι δική μας άλλα του κυλικείου του χώρου.
– Ε τότε βγάλτε την είναι ντροπή, δεν το καταλαβαίνετε;
– Σωστά αλλά τι να κάνουμε.
Προσωπικά πιστεύω ότι αν θέλουν μπορούν, και το πιο σύντομο είναι ή να τον υποχρεώσουν το υπεύθυνο της επιχείρησης να την αντικαταστήσει ή αν είναι τόσο μεγάλο το κόστος των 5 ευρώ!!, ας την βγάλουν καλύτερα να μην ξεφτιλιζόμαστε άλλο, αρκετά έχουμε γίνει διεθνής περίγελος, να μην γίνουμε και για αυτό τον λόγο.
Λεπτομέρεια θα πείτε, όταν όμως πρόκειται για σύμβολα του έθνους των Ελλήνων δεν είναι καθόλου λεπτομέρεια, σκεφτείτε μόνο ότι στα Λίμια (Ίμια) για μια τέτοια λεπτομέρεια θρηνήσαμε τρεις λεβέντες αξιωματικούς μας.
Ελπίζω να το διαβάσει κάποιος εκεί ψηλά στο υπουργείο πολιτισμού και όχι μόνο να το αναγνώσει άλλα να καταλάβει και τι παίζεται.