Άρθρο στην εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής”
“Κάντε κάτι!”. Τόσο απλό αλλά ταυτόχρονα τόσο δυνατό είναι το μήνυμα που στέλνει η κοινωνία για την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Αυτή την αγωνία εισπράττουμε στην καθημερινή μας επαφή με τους προοδευτικούς πολίτες, αυτή την πραγματικότητα αποτυπώνουν με συντριπτικά ποσοστά και οι έρευνες κοινής γνώμης. Το τέλος του κατακερματισμού, η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, η συγκρότηση μιας μεγάλης προοδευτικής συμμαχίας που θα κερδίσει τη Νέα Δημοκρατία στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε αυτές κι αν γίνουν, είναι κοινωνική απαίτηση.
Το διλήμματα είναι καθαρά: Θα κάνουμε κάτι ή θα κάνουμε πως δεν συμβαίνει τίποτα; Θα αφουγκραστούμε αυτή την κοινωνική απαίτηση ή θα κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας μπροστά στην πραγματικότητα; Θα λάβουμε πρωτοβουλίες με το βλέμμα στραμμένο έξω, στην κοινωνία ή θα ομφαλοσκοπούμε και θα λιμνάζουμε στην εσωστρέφεια; Θα κάνουμε επιτέλους την υπέρβαση που ζητάνε οι πολλοί ή θα προτάξουμε εγωισμούς και ανασφάλειες;
Το πρόσφατο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών – νομίζω – δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια. Είναι δυνατόν να εκφράζεται τέτοια αποδοκιμασία στην κυβέρνηση, να χάνει η Νέα Δημοκρατία 12% και πάνω από 1 εκατ. ψηφοφόρους μέσα σε μόλις ένα χρόνο και ο προοδευτικός χώρος, όχι μόνο να μην εισπράττει οφέλη αλλά να χάνει κι άλλες δυνάμεις, στην μεγάλη πλειοψηφία τους προς την αποχή; Το μήνυμα των πολιτών είτε στην κάλπη είτε με την αποχή τους από αυτή είναι σαφές. Από τη μία, γυρίζουν την πλάτη στην μέχρι πρότινος πανίσχυρη Νέα Δημοκρατία, από την άλλη, δεν βλέπουν στην παρούσα κατάσταση εναλλακτική προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης.
Παράλληλα, η άνοδος των ποσοστών της ακροδεξιάς είναι ένα μόνιμος συναγερμός που αν τον αγνοήσουμε, είναι πολύ πιθανό να δούμε και στην χώρα μας ό,τι συμβαίνει σε όλο και περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Είτε συγκυβέρνηση Κεντροδεξιάς – Ακροδεξιάς είτε να γιγαντώνεται απέναντι στην Νέα Δημοκρατία ένας ανταγωνιστής από την Ακροδεξιά. Αυτή η εφιαλτική προοπτική πρέπει να αποτραπεί.
Η σημερινή ανισορροπία στο πολιτικό σύστημα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Είναι δημοκρατική και κοινωνική αναγκαιότητα απέναντι στη Νέα Δημοκρατία να υπάρξει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης από τον προοδευτικό χώρο. Έχουμε χρέος να δώσουμε διέξοδο στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που βλέπει το εισόδημα της να μειώνεται προς όφελος των υπερκερδών των λίγων και ισχυρών και το κοινωνικό κράτος να διαλύεται προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων.
Σε αυτή τη διαδικασία, ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, ως του μεγαλύτερου κόμματος στον προοδευτικό χώρο, πρέπει να είναι πρωταγωνιστικός. Με το πολύτιμο φορτίο ενός χώρου με μακρά διαδρομή αγώνων στην πολιτική ζωή του τόπου, με την ισχυρή παράδοση στις συνεργασίες και στις συνθέσεις, με την εμπειρία της διακυβέρνησης, με τις θέσεις, τις προτάσεις και το πρόγραμμά μας οφείλουμε να συμβάλλουμε καθοριστικά στις εξελίξεις και να δώσουμε ξανά ελπίδα και προοπτική στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Όσο αυτό το κάνετε κάτι καθυστερεί να αποδώσει φως, ο ορίζοντας σκοτεινιάζει το αβέβαιο προκαλεί όχι απλώς σύγχυση. τρομακτική θαλασσοταραχή. Οι πιθανότητες να επιτρέπεται στην κεντροδεξιά να γιγαντωθεί πληθαίνουν και το μέλλον αβέβαιο. Άλλες τυχόν καθυστερήσεις οδηγούν στο συμπέρασμα πως στη χώρα μας παραμένουν βαθιές ριζωμένες επιδράσεις συμφερόντων, οι οποίες ελέγχουν όλους τους μηχανισμούς. Οδηγούν στο συμπέρασμα πως οι Αριστερές δυνάμεις-φωνές δεν διαθέτουν το ανάστημα να εναντιωθούν σε όλο αυτό το σύστημα. Αντιθέτως του παρέχουν χρόνο και τόπο ώστε να επανέλθει με νέα μορφή πιθανόν μικρές παραλλαγές.
Οι πολίτες αδυνατούν να κάνουν περισσότερα, το έδωσαν το μήνυμα με την μεγάλη αποχή. Εάν τους απογοητεύσετε και τούτη την χρονική στιγμή, η χώρα μας δεν προβλέπει μέλλον αλλαγής πολιτικής πορείας.
Μία παράταση για πέρα το φθινόπωρο θα έχει δώσει αυτό το μήνυμα, δεν θέλουμε την εξουσία, δεν έχουμε δυνατότητες, δεν μας στηρίζουν μηχανισμοί.
Όταν πλειοψηφικά ο ψηφοφόρος που ελπίζει, που διαθέτει υπομονή, εισπράξει όλη αυτή την αρνητική εικόνα,
δύσκολο να προβλέψουμε τα επακόλουθα.
Ως ιδεολογία ουδέποτε είχατε την διακαώς επιθυμία για καρέκλες και ταμπέλες. Που είναι λοιπόν το δύσκολο αυτή η περιβόητη Κέντρο Αριστερά δώσει παρουσία με αρχηγό , με όραμα, με ελπίδα εμψύχωσης και αναπτέρωσης των πεθαμένων για την ώρα προσδοκιών.
Η ώρα δεν χρειάζεται λόγια ούτε πιθανότητες, απαιτεί πράξεις, τόλμη και γενναιότητα.
Να μην σκοτώσουμε αυτή την επιμονή, την καρτερικότητα, αλλά και την αξιοπρεπή στάση που κράτησαν όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι που έδωσαν το μήνυμα της δυσαρέσκειας, της αναζήτησης στο κάτι διαφορετικό, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση Ευρωεκλογές 9η Ιουνίου 2024.