Η κατάσταση κρίσης που επαναλαμβάνεται εδώ και χρόνια στο ΣΥΡΙΖΑ, απαντά στο γιατί ένα κόμμα που εμπιστεύτηκαν οι πολίτες τις πιο δύσκολες στιγμές, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και να θωρακίσει την κοινωνία. Δεν έφταιγαν οι λεπτομέρειες στον ιδεολογικό προσανατολισμό, ούτε οι αποχρώσεις των διαφορών.
Έφταιγε (και φταίει) η ποιότητα του στελεχικού δυναμικού που δεν απολογείται στην ευθύνη που είχε αναλάβει αλλά στον πολιτικό νεοπλουτισμό, τη αλαζονεία και την ημιμάθεια που τροφοδοτεί συνεχώς μια καταστροφική αυτάρκεια.
Έγιναν στα 30 τους χρόνια υπουργοί και αντί να το αποτιμήσουν ως τιμητική ευθύνη, το θεώρησαν ως προσωπικό μέγεθος. Σε όλα αυτά βέβαια προστέθηκε και η ώσμωση με ένα σύστημα στο οποίο έπρεπε να θέσουν κανόνες αντί να χαριεντίζονται μαζί του για να τροφοδοτούν το αφήγημα της πολύτιμης προσωπικότητάς τους. Στη ζωή και την πολιτική, ευτυχώς δεν υπάρχουν κενά.
Η κατάσταση κρίσης που επαναλαμβάνεται εδώ και χρόνια στο ΣΥΡΙΖΑ, απαντά στο γιατί ένα κόμμα που εμπιστεύτηκαν οι πολίτες τις πιο δύσκολες στιγμές, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και να θωρακίσει την κοινωνία. Δεν έφταιγαν οι λεπτομέρειες στον ιδεολογικό…
— Kostas.Vaxevanis (@KostasVaxevanis) June 26, 2024
Αποτελεί και αυτό μια μεθόδευση στο σύνολο πολλών άλλων που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια στην πολιτική ζωή και τον τρόπο άσκησης καθηκόντων.
Η παλαιότερες προσωπικότητες διατηρούσαν την άποψη, πρώτα να ψηθείς καλά στα θέματα της πολιτικής συμπεριφοράς και επόμενο βήμα τα αξιώματα.
Εφάρμοσαν το νεαρό της ηλικίας διότι, αποτελούσε μέρος στο σκοπό τους, το πόσο το έχουν κάνει πράξη το ζούμε, περνάει εμπρός στα μάτια μας.
Γνωστή η οδός, καταστρέφεις αυτό που πονάει, αυτό που σου προκαλεί τεράστιο εμπόδιο.
Η απειρία ασφαλώς εμβολίζεται με πολύ μεγάλη ευκολία από πολλές απόψεις.
Το νεαρό της ηλικίας.
Η έλλειψη προϋπηρεσίας -θα πάθεις θα μάθεις-.
Οι φιλοδοξίες που αψηφούν τους κινδύνους, κυρίως λόγω άγνοιας.
Οι επιδράσεις τρίτων που διαθέτουν δυναμισμό και τρόπους προσέλκυσης.
Στο σήμερα λοιπόν στεκόμαστε εμπρός σε όλο αυτό το καταστροφικό πεδίο πολιτικής ζωής
που βιώνει η χώρα μας τουλάχιστον τα τελευταία 50 χρόνια.
Διότι τα χρόνια πέρασαν χωρίς πόλεμο, χωρίς γεγονότα που να δικαιολογούν αυτή την
εικόνα της ολικής οικονομικής εξαθλίωσης, της χρεωκοπίας, της κακής ποιότητας
διαβίωσης των πολιτών.
Και κυρίως χωρίς την ένδειξη αυτής της πολιτικής ιδεολογίας-πολιτικού φορέα που πλέον
ο λαός έδωσε το μήνυμά του μέσα από την εκκωφαντική αποχή στις πρόσφατες εκλογές.
Με την ευχή πως τα όρια της υπομονής δεν θα στερέψουν, πως μέσα από όλο αυτό το
σκηνικό φαγωμάρα-αλληλοκατηγορίες θα πρυτανεύσει η πολιτική σκέψη και σύντομα
ίσως προκύψει αυτό το κάτι που θα επιφέρει την πολιτική ηρεμία.
Η χώρα μας αξίζει μια διαφορετική πορεία από άποψη πολιτικής διαδρομής.
Αυτή την πορεία που μεριμνά για την ίδια την χώρα και το λαό της.