Την Πέμπτη 23 Μαΐου παρουσιάζεται η τελική αναθεώρηση του ψηφίσματος για αναγνώριση της υποτιθέμενης γενοκτονίας στη Σρεμπρένιτσα, το οποίο προκαλεί ένταση ξανά στα Βαλκάνια, με τη Σερβία και τους Σέρβους της Βοσνίας να αντιτίθενται στην υιοθέτηση του ψηφίσματος.
Εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπερψηφίσει το άθλιο ψήφισμα για την Σρεμπρένιτσα, τότε διαπράττει προδοσία κατά της Ελλάδας, της ιστορίας και της ανθρωπότητας.
Είναι δυνατόν οι σύμμαχοι της Al Qaeda και του Μπιν Λάντεν να παρουσιάζονται ως θύματα γενοκτονίας, όταν η μόνη πραγματική γενοκτονία που συνετελέσθη στην περιοχή είναι αυτή των Σέρβων;
Είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται γενοκτονία ένα έγκλημα πολέμου – στη χειρότερη – όπου εκτελέστηκαν αιχμάλωτοι πολέμου και όχι φυσικά γυναικόπαιδα;
Την ώρα που η διεθνής κοινότητα κλείνει τα μάτια στη Γενοκτονία των Ποντίων και αρνείται να καταδικάσει την Τουρκία, η Γερμανία, οι ΗΠΑ και άλλες χώρες της ζώνης επιρροής τους (Ρουάντα, Βοσνία/Ερζεγοβίνη κ.λπ.) προωθούν με πάθος την ανακήρυξη της διεθνούς ημέρας «Μνήμης και σήμανσης της Γενοκτονίας του 1995 στη Σρεμπρένιτσα», που προτείνεται να είναι η 11η Ιουλίου κάθε έτους.
Το προτεινόμενο σχέδιο ψηφίσματος αναμένεται να περιληφθεί στην ημερήσια διάταξη της σημερινής Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Το ψήφισμα αναφέρεται στα γεγονότα που διαπιστώθηκαν από τις αποφάσεις του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία και του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης, καθώς και των εθνικών δικαστηρίων.
Ο ΟΗΕ, όπως αναφέρεται στο κείμενο του ψηφίσματος, «καταδικάζει ανεπιφύλακτα οποιαδήποτε άρνηση της γενοκτονίας στη Σρεμπρένιτσα ως ιστορικού γεγονότος και καλεί τα κράτη-μέλη να διατηρήσουν τα γεγονότα, μεταξύ άλλων, μέσω των εκπαιδευτικών συστημάτων, αναπτύσσοντας κατάλληλα προγράμματα, αλλά και ως σημάδι μνήμης, για να αποτραπούν η άρνηση και η διαστρέβλωση των γεγονότων και η διάπραξη γενοκτονίας στο μέλλον».
Η σερβική πλευρά, που ακόμα μία φορά παλεύει σχεδόν μόνη της έναντι όλων και ναι μεν παραδέχεται ότι μπορεί να διεπράχθησαν εγκλήματα πολέμου αλλά σε καμία περίπτωση γενοκτονία, απηύθυνε έκκληση προς την Ελλάδα, παρά την πρόσφατη πισώπλατη μαχαιριά της χώρας μας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, όπου υποστηρίξαμε το Κόσοβο, «αδειάζοντας» την παραδοσιακά φίλη γειτονική χώρα.
Το μήνυμα
Ο Πρόεδρος της Σερβίας Aλεξάνταρ Βούτσιτς σε βίντεο-μήνυμά του ζητεί από την Ελλάδα να επιλέξει την αποχή από τη σχετική ψηφοφορία (γνωρίζοντας, όπως λέει, ότι είναι δύσκολο η Ελλάδα να ψηφίσει «όχι») και επικαλείται την (ξεχασμένη επί περιόδου Μητσοτάκη) ελληνοσερβική φιλία.
Αναλυτικά αναφέρει:
«Έχουμε πολλούς φίλους. Είναι δύσκολο για πολλούς και πολλοί βρίσκονται κάτω από τεράστια πίεση. Μαθεύτηκε ότι σίγουρα οι Έλληνες θα είναι υπέρ του ψηφίσματος. Δεν το πιστεύω αυτό, πιστεύω στους Έλληνες φίλους μας, πιστεύω στους Έλληνες αδελφούς, πιστεύω σε τόσους άλλους που θα εμφανιστούν με την ψήφο τους και θα δείξουν πόσο σέβονται τους Σέρβους αδελφούς τους και τους καλώ να απέχουν. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορούν να είναι εναντίον. Καλώ όλους τους φίλους ανά τον κόσμο να υψώσουν για μια ακόμη φορά τη φωνή τους για την προστασία μικρών εθνών που αγαπούν την ελευθερία και ευχαριστώ όλους τους πολίτες της Σερβίας για την τεράστια στήριξη. Και, όπως είπα, δεν υπάρχει γυρισμός, η Σερβία θα νικήσει».
Σύμφωνα με το προτεινόμενο ψήφισμα, ο ΟΗΕ «καταδικάζει ανεπιφύλακτα ενέργειες που δοξάζουν όσους έχουν καταδικαστεί από διεθνή δικαστήρια για εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ευθύνονται για τη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα».
Το κείμενο υπογραμμίζει, επίσης, τη σημασία της ολοκλήρωσης της διαδικασίας εύρεσης και ταυτοποίησης των λειψάνων των θυμάτων στη Σρεμπρένιτσα, ώστε να μπορούν να ταφούν με αξιοπρεπή τρόπο, και ζητεί τη συνέχιση της ποινικής δίωξης των δραστών.
Είναι, λοιπόν, εξαιρετικά ενδιαφέρον ποια στάση θα κρατήσει η χώρα μας σε άλλο ένα κρίσιμο ζήτημα. Όπως και το τελικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, που με ευκολία υιοθετεί τον όρο «γενοκτονία» για τον εμφύλιο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, όπου πράγματι έγιναν σφαγές και εγκλήματα πολέμου, αλλά σε καμία περίπτωση γενοκτονία.
Πόσο μάλλον όταν η διεθνής κοινότητα το αρνείται (υπακούοντας στις τουρκικές απειλές) επί δεκαετίες για τους Ποντίους, παρά τους 350.000 νεκρούς και τους χιλιάδες βίαια εκτοπισμένους.