Από τον Βασίλη Παπακωνσταντόπουλο
Τη σκληρή στάση του κατά της εκτός σχεδίου δόμησης διατηρεί το Συμβούλιο της Επικρατείας, «ναρκοθετώντας» τον σχεδιασμό του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για την αναβίωσή της. Σε νέα απόφαση το δικαστήριο έβαλε φρένο στην οικιστική αξιοποίηση ακινήτων τα οποία βρίσκονται εντός ζώνης οικισμού αλλά δεν διαθέτουν πρόσωπο σε κοινόχρηστο δρόμο.
Εν αναμονή της μεταβατικής ρύθμισης που έχει επεξεργαστεί το ΥΠΕΝ και αναμένεται να θέσει σύντομα σε δημόσια διαβούλευση, εκτιμάται ότι η νέα απόφαση του ΣτΕ ενδέχεται να επιφέρει ανατροπές στον σχεδιασμό του υπουργείου. Με βάση τη νομολογία που διαμορφώνει η απόφαση, τίθεται θέμα για το εύρος περιπτώσεων που καλύπτει η νομοθετική ρύθμιση του ΥΠΕΝ, ιδίως των ακινήτων που βρίσκονται εντός ζώνης οικισμού. Όπως επισημαίνει η απόφαση του πενταμελούς Ε’ Τμήματος του ΣτΕ, με πρόεδρο τον κ. Ντουχάνη και εισηγήτρια την κυρία Θεοδωρικάκου, «αν και το συγκεκριμένο ακίνητο που βρίσκεται εντός ζώνης οικισμού στη Ρόδο προσομοιάζει με τα εντός οικισμού οικόπεδα λόγω της εγγύτητάς του σε αυτόν, δεν διαθέτει πρόσωπο σε κοινόχρηστη δημόσια οδό, η ζώνη των 500 μέτρων από τα όρια οικισμού είναι έκταση εκτός σχεδίου πόλης, ενώ σε κάθε περίπτωση και τα εντός σχεδίου ή τα εξομοιούμενα με αυτά εντός οικισμού ακίνητα απαιτείται να έχουν πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο προκειμένου να είναι οικοδομήσιμα».
Στην περίληψη της απόφασης διευκρινίζεται ότι ένα γήπεδο θεωρείται ότι έχει πρόσωπο, δηλαδή κοινό όριο σε δρόμο, που το καθιστά οικοδομήσιμο, όταν ο δρόμος αυτός, ανεξαρτήτως αν είναι εθνικός, επαρχιακός, δημοτικός ή κοινοτικός (πλην των αγροτικών, που αποτελούν ιδιαίτερη κατηγορία και δεν καθιστούν οικοδομήσιμα τα γήπεδα, παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις), υφίσταται νομίμως και είναι ήδη διανοιγμένος, κατά τρόπον ώστε να είναι προσπελάσιμος και να παρέχει εν τοις πράγμασι επικοινωνία με το γήπεδο. Επισημαίνεται ότι «αβασίμως προβάλλεται ότι διαφοροποιείται το επίμαχο οικόπεδο, διότι, ευρισκόμενο εντός ζώνης οικισμού, προσομοιάζει με τα εντός οικισμού οικόπεδα λόγω της εγγύτητάς του σ’ αυτόν, γεγονός που δημιουργεί πιο έντονη προσδοκία του ιδιοκτήτη για οικιστική αξιοποίηση και δικαιολογεί διαφορετικούς όρους δόμησης από τα λοιπά εκτός σχεδίου ακίνητα. Τούτο αφενός μεν διότι η ζώνη των 500 μέτρων από τα όρια οικισμού είναι έκταση εκτός σχεδίου πόλης, αφετέρου, δε, διότι, σε κάθε περίπτωση, και τα εντός σχεδίου ή τα εξομοιούμενα με αυτά εντός οικισμού ακίνητα απαιτείται να έχουν πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο προκειμένου να είναι οικοδομήσιμα».