Το 1821 ο μεγάλος Ρώσος ποιητής και φιλέλληνας Αλεξάντρ Πούσκιν έγραψε το ποίημα “Πόλεμος”. Είναι εμπνευσμένο από τον ηρωικό ελληνικό αγώνα για την ελευθερία. Ο Πούσκιν γνώριζε προσωπικά τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και ήθελε να πολεμήσει υπέρ των Ελλήνων.
Ποίημα «Πόλεμος», Αλεξάντρ Πούσκιν
Πόλεμος! Επιτέλους, έχουν ξεσηκωθεί, Και της τιμής τα λάβαρα ανεμίζουν, Θα δω το αίμα, και τα βόλια θα σφυρίζουν
Στου γδικιωμού την αδυσώπητη γιορτή. Ω! τι αισθήσεις δυνατές που θα ρουφήξει Η διψασμένη μου ψυχή, ο ποταμός Της επιστράτευσης με βία θα χυμήξει, Ήχοι σπαθιών, στρατόπεδα, ορυμαγδός. Και στη μοιραία τη φωτιά θα καταλήξει Ο ταπεινός πολεμιστής κι ο αρχηγός!
Ιδέες για περήφανο παιάνα, νέο, Που θα ξυπνήσει μέσα μου οίστρο γενναίο. Όλα για μένα θα’ ναι αλλιώς: του στρατιώτη Απλή σκηνή, φώτα εχθρικά και ιαχή, Τύμπανα, βλήματα, κανόνια, κρότοι, Κι η αποτρόπαιη του ολέθρου μου απαντοχή.
Της δόξας φλόγα, θα γεννηθεί εντός μου, Κι εσύ λαχτάρα του χαμού, σαν πυρκαγιά, Ποια θα’ ναι η μοίρα μου: ο θρίαμβός μου Ή το μαχαίρι θα μου σκίσει την καρδιά; Κι όλα, καπνός; Και νιάτα μου, και προσδοκίες, Πόθοι ιεροί, κι η δίψα για το ιδανικό,
Η μνήμη του αδελφού, η μνήμη απ’ τις φιλίες,
Και κάθε μου συναίσθημα στοχαστικό;
κι ο έρωτας… Πώς γίνεται τ’ άγριο μεθύσι
Του σηκωμού, και τούτη η ένδοξη βουή,
Κάθε μου σκέψη να μην τη σβήσει;
Λιώνω, κι έχω απ’ την πίκρα μου φαρμακωθεί.
Η ταραχή τον εαυτό μου έχει ορίσει,
Φωλιάζει η ανία κάπου μέσα μου βαθιά…
Γιατί ο πόλεμος να έχει αργοπορήσει;
Κι η πρώτη μάχη μου δεν αρχινά;
1821
Μτφρ. Στρατής Πασχάλης