Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Μετά την απελευθέρωση και την τεράστια συμβολή στο πλευρό των συμμάζωη η Ελλάδα τι προσδοκούσε; Δυστυχως οι εξελίξεις θα αποβούν τραγικές για το μέλλον της πατρίδας, που θα μπεί στη δίνη του εμφυλίου σπαραγμού. Ο πόλεμος έληξε, αλλά πως διαγράφονταν οι εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της Ελλάδος; Οι μεγάλες δυνάμεις με την γνωστή σε όλους μας συμφωνία της Γιάλτας (Τσώρτσιλ-Ρούσβελτ-Στάλιν) χώρισαν τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής.
Γιατί ενώ με την Συνθήκη του Λιβάνου επεχειρείτο
εξορθολογικοποίηση της πολιτικής κατάστασης και απονομή δικαιοσύνης, με κολασμό των προδοτών και των συνεργατών των Γερμανών, στην πράξη η συνθήκη είχε καταστρατηγηθεί. Τα απεχθή τάγματα ασφαλείας συνέχιζαν την εγκληματική τους δράση εναντίον των αντιστασιακών. Ακόμα οι Γερμανοί δεν είχαν εγκαταλείψει πλήρως την Ελλάδα, ενώ στην Αθήνα οι Άγγλοι παρότι ο ΕΛΑΣ βάσει της συμφωνίας της Καζέρτας δεν διέθετε στρατό, τον προκάλεσαν σε ένοπλη αναμέτρηση.Ο πυρήνας της συνθήκης προέβλεπε : (α) Τον αφοπλισμό των αντιστασιακών οργανώσεων (β) Εκδημοκρατισμό του στρατού (γ) Την παροχή αμνηστίας σε όσους είχαν καταδικαστεί ή ενείχοντο σε πολιτικά εγκλήματα (δ) Την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος για το πολιτειακό (ε) Την διεξαγωγή εθνικών εκλογών.
Η υπογραφή της συνθήκης έδινε βάσιμες ελπίδες ότι η κατάσταση θα ομαλοποιείτο. Η αριστερά έπρεπε να συμβιβαστεί με τη νέα πραγματικότητα. Παρότι ηθικά βάσει των αγώνων της για την απελευθέρωση, εδικαιούτο να είναι βασικός «παίκτης» του μεταπολεμικού μας πολιτικού παιγνίου. Ωστόσο καίτοι βάσει των πολιτικοστρατιωτικών της δυνάμεων είχε και τα μέσα και την δύναμη να διεκδικήσει την εξουσία, επεριορίζετο σε ένα δεύτερο ρόλο. Κατά πως επέτασσαν οι σφαίρες επιρροής και η συμφωνία των μεγάλων δυνάμεων στην συμφωνία της Γιάλτας. Έμενε λοιπόν η προσδοκία στους οπαδούς της αριστεράς, της πολιτικής υπαγωγής τους σε μια δυναμική αντιπολίτευση, που θα είχε λόγο και κρίση στην διαμόρφωση των πολιτικών μας πραγμάτων.
Στην πράξη διεψεύσθη και αυτή η προσδοκία τους. Όπως συνήθως συμβαίνει, την επαύριοτων μεγάλων αγώνων για την πατρίδα μας και το έθνος, οι πραγματικοί αγωνιστές τίθενται στο περιθώριο. Και στο προσκήνιο εμφανίζονται οι απέχοντες των αγώνων, αυτοί που είχαν λουφάξει και ενδιαφερθεί για την προσωπική τους εξασφάλιση-βόλεμα.
Αν δεν είχαν συνεργαστεί ακόμα και με τον κατακτητή !!! Έτσι είχε γίνει και μετά τους αγώνες της εθνεγερσίας του ΄21, όπου οι αγωνιστές που απελευθέρωσαν την Ελλάδα περιωθωριοποιημένοι απο την πολιτεία, έγιναν ληστές στα βουνά για να αναθρέψουν τα παιδιά τους. Έτσι θα συνέβαινε και τώρα.
Στο προσκήνιο εμφανίστηκαν οι απόντες, αρκετοί προδότες και οι συμβιβασμένοι με τον κατακτητή, είτε άμεσα, είτε έμμεσα στα κλιμάκια των μηχανισμών εξουσίας. Ασφάλεια, στρατό, καίριες θέσεις στη δημόσια διοίκηση και την δικαιοσύνη. Με την συμφωνία της Βάρκιζας λοιπόν επεχειρείτο ο τόπος να επουλώσει τις πληγές του, να ομαλοποιήσει τα εκτραχυλισμένα πολιτικά μας πράγματα και να οδεύσει πρόςτην κοινωνική και οικονομική του ανασυγκρότηση. Στην πράξη όμως οι ευγενείς αυτές προσδοκίες θα διαψευστούν οικτρά.
Στη φωτογραφία εκπρόσωποι των δυο αντιμαχομένων πλευρών μετά την υπογραφή της ιστορικής συμφωνίας της Βάρκιζας, η οποία επαγγέλονταν την ειρήνευση που ωστόσο δεν ήλθε. Η τραγωδία του εμφυλίου πολέμου ήταν προ των πυλών !
*Ο συγγραφέας, M.Sc Δ/χος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π, Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr