Τι δεν γνωρίζετε για τον Σωκράτη

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

1. Ο Σωκράτης εκτός απο την εξάσκηση των πνευματικών του ικανοτήτων, ως “Δήλιος κολυμβητής” (δηλαδή μυημένος σε προχωρημένη φιλοσοφία), ασχολούνταν επιμελώς για την εξάσκηση και των σωματικών του δυνάμεων, μέσω της πολεμικής τέχνης του παγκρατίου. Ως αποτέλεσμα της εξάσκησης αυτής της πρακτικής, ήταν απολύτως υγιής, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Οπωσδήποτε, ο λόγος που αισθάνθηκε την υποχρέωση να υπηρετήσει στον στρατό, ήταν ένας τρόπος για να εξασκήσει παράλληλα αυτές τις εσωτερικές του δυνάμεις, και έτσι πολέμησε στην μάχη της Αμφίπολης. Είχε πολεμήσει όμως προηγουμένως και στην μάχη της Δλίου, όπου διέσωσε μάλιστα στον Ξενοφώντα, ο οποίος έπεσε μαχόμενος απο το άλογο του, μεταφέροντας τον εκείνος στην πλάτη του.

Κατά την διάρκεια αυτής της μάχης, ενώ όλοι οι Αθηναίοι στρατιώτες τράπηκαν σε άτακτη φυγή, ο Σωκράτης, ήταν ο μόνος που οπισθοχώρησε με ηρεμία εφαρμόζοντας μια ιδαίτερη πολεμική τεχνική παγκρατίου, κατά ττην οποία, εκτελούσε μια σειρά απο περιστροφικές κινήσεις γύρω απο τον εαυτό του, παραμένοντας ταυτοχρόνως απολύτως συγκεντρωμένος στον εαυτό του, και εξακολουθώντας να τηρεί στάση άμυνας, στην περίπτωση που κάποιος επιχειρούσε να του επιτεθεί.

Πολέμησε επίσης και στην μάχη της Ποτίδαιας, στην οποία έφτασε διά θαλάσσης, καθώς ήταν αδύνατον να μεταβεί πεζός διά ξηράς, λόγω των εμποδίων του πολέμου. Όταν έφτασε εκεί, λένε ότι παρέμεινε όρθιος και ακίνητος, κατά την διάρκεια ολόκληρης της νύχτας, σε μια συγκεκριμένη στάση συγκέντρωσης. Στην μάχη αυτήν, ο Σωκράτης πήρε βραβείο αριστείας, το οποίο παραχώρησε μάλιστα στον Αλκιβιάδη, με τον οποίο μας λέει ο Αρίστιππος στο τέταρτο βιβλίο του έργου του “Περί παλαιάς τρυφής” συνδεόταν με τον φιλοσοφικό έρωτα.

Αρχαίο κείμενο

Ἐπεμελεῖτο δὲ καὶ σωμασκίας, καὶ ἦν εὐέκτης. Ἐστρατεύσατο γοῦν εἰς Ἀμφίπολιν· καὶ Ξενοφῶντα ἀφ’ ἵππου πεσόντα ἐν τῇ κατὰ Δήλιον μάχῃ διέσωσεν ὑπολαβών.
23 Ὅτε καὶ πάντων φευγόντων Ἀθηναίων αὐτὸς ἠρέμα ἀνεχώρει, παρεπιστρεφόμενος ἡσυχῇ καὶ τηρῶν ἀμύνασθαι εἴ τις οἱ ἐπέλθοι. Ἐστρατεύσατο δὲ καὶ εἰς Ποτίδαιαν διὰ θαλάττης· πεζῇ γὰρ οὐκ ἐνῆν τοῦ πολέμου κωλύοντος. Ὅτε καὶ μεῖναι νυκτὸς ὅλης ἐφ’ ἑνὸς σχήματος αὐτόν φασι, καὶ ἀριστεύσαντα αὐτόθι παραχωρῆσαι Ἀλκιβιάδῃ τοῦ ἀριστείου· οὗ καὶ ἐρασθῆναί φησίν αὐτὸν Ἀρίστιππος ἐν τετάρτῳ Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς.

Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων
Συγγραφέας: Διογένης Λαέρτιος
Βιβλίο Β΄

——————–

Παρατηρούμε πως και τα δύο ονόματα Σω-κράτης και Παν-κράτιον περιέχουν το ίδιο δεύτερο συνθετικό τη λέξη -κράτος. Η λέξη κράτος στα αρχ. (Λίντελ Σκότ) σήμαινε ανάμεσα στις πολλές ετυμολογίες και εξουσία, δύναμη. Άρα Σωκράτης ήταν αυτός που μπορούσε να υπερισχύει να εξουσιάζει τον εαυτό του, και παγκράτιον ο τρόπος με τον οποίο το κατάφερνες, μέσω της Φιλοσοφίας και της μύησης και του αθλητισμού, να έχεις την δύναμη να εξουσιάζεις τον εαυτό σου, τα όρια σου, τα πάθη σου, τη ζωή σου.

2. Είπε o Σωκράτης την φράση «Έν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» ή σήμερα όπως θα λέγαμε «ένα ξέρω ότι δεν ξέρω τίποτα» ;

Η απάντηση είναι προφανώς και ΟΧΙ. Δεν υπάρχει γραμμένο ΠΟΥΘΕΝΑ.

Δυστυχώς πρόκειται για ακόμη μια παρερμηνεία που δεν ξέρω που μπορεί να αποσκοπεί και τι όφελος υπάρχει πίσω απο αυτήν , ενώ η απόδοση και το αρχαίο κείμενο είναι ξεκάθαρα πέρι τίνος πρόκειται. Δεν γίνεται ο Σωκράτης ο μέγας αυτός Φιλόσοφος να είχε πει κάτι τέτοιο το οποίο δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα, αυτό δεν είναι φιλοσοφία, το δε γνωρίζω τίποτα και κάνω ό,τι μου κατέβει γελοιοποιεί όλο το θέμα της φιλοσοφίας.

Τι ισχύει :
Η απάντηση βρίσκεται στο χωρίο 21d της «Απολογίας Σωκράτους» στον Πλάτωνα.

«Φεύγοντας λοιπόν συλλογιζόμουν ότι είμαι σοφότερος απο αυτόν τον άνθρωπο, διότι φοβάμαι πως κανείς απο τους δύο μας δεν γνωρίζει. Όμως αυτός μεν νομίζει πως γνωρίζει κάτι χωρίς να το γνωρίζει, εγώ όμως, καθώς δεν το γνωρίζω, δεν νομίζω πως γνωρίζω. Γι΄αυτόν τον λόγο λοιπόν, μου φαίνεται ότι έστω και λίγο πιο σοφός είμαι απο αυτόν, καθόσον αυτά που δεν γνωρίζω δεν φρονώ πως τα γνωρίζω».

Αρχαίο Κείμενο : πρὸς ἐμαυτὸν δ᾽ οὖν ἀπιὼν ἐλογιζόμην ὅτι τούτου μὲν τοῦ ἀνθρώπου ἐγὼ σοφώτερός εἰμι· κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι.

Αναφέρεται λοιπόν ο Σωκράτης σε αυτό που αποκαλούμε – πέρασμα της διπλής στην απλή άγνοια – , μια φιλοσοφική ορολογία που εξηγεί και ο Πρόκλος.

Δεν μπορεί ο “Ἀνδρῶν ἁπάντων σοφώτατος” όπως τον χαρακτήρισε και το Μαντείο των Δελφών, ο πιο σοφός άνδρας απο όλους, να είχε πει ποτέ κάτι τέτοιο που να είναι αντίθετο της φιλοσοφίας.

Οπότε καλό θα ήταν, τη φράση αυτή, όσοι με διαβάζετε να την βγάλετε απο το λεξιλόγιο σας και μάλιστα σας προτρέπω να διαβάσετε καλά αυτά που αναφέρω ώστε να διορθώσετε μελλοντικά και τους υπόλοιπους που δε γνωρίζουν.

3. Πάμε στο επόμενο που υποτίθεται πως έχει πει ο Σωκράτης. Μια φράση που χρησιμοποιούν οι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης, του διεθνισμού και της αναρχίας.

“Εγώ δεν έχω πατρίδα, δεν είμαι Αθηναίος, δεν είμαι Έλληνας αλλά πολίτης του Κόσμου”.
Εδώ γελάμε..

Τι έχει πει λοιπόν ο Σωκράτης;

Οι υπέρμαχοι λοιπόν διεθνιστές δε γνωρίζουν που υπάρχει αυτή η φράση. (Έχω συναντήσει βέβαια δύο τρείς που έχουν αποδώσει όλο το έργο λάθος ή απομονώσει φράσεις ώστε να το κάνουν να μοιάζει ως κείμενο που μιλάει για πατρίδες χωρίς σύνορα και αντιρατσισμό 2.500 χρόνια πριν. Κλινικές περιπτώσεις αμόρφωτων που δεν έχουν ιδέα απο φιλοσοφία). Υπάρχει λοιπόν ένα άγνωστο έργο του Πλουτάρχου με όνομα “Περί Φυγής”. Προφανώς ο Πλούταρχος στο “περί φυγής” δεν μιλάει στο να φύγουμε απο την πατρίδα μας, ο ιερέας των Δελφών εκεί μας αναλύει με το πως θα φύγουμε απο τη ζωή, να πεθάνουμε, χωρίς να ξανα επιστρέψουμε. Μας αναλύει δηλαδή πως θα σπάσουμε τον κύκλο των επανεσαρκώσεων. Αυτή είναι η φυγή. Μέσα λοιπόν σε αυτό το έργο του Πλουτάρχου μας αναφέρει τα λόγια του Σωκράτη που λέει “εγώ δεν είμαι ούτε Αθηναίος, ούτε Έλληνας αλλά είμαι κόσμιος”. Τι σημαίνει είμαι κόσμιος; Σημαίνει είμαι πολίτης του κόσμου; Του πλανήτη Γη; Όχι βέβαια. Ποιος ανόητος θα το έλεγε αυτό; Δε βγάζει νόημα είναι αστείο.

Η λέξη κόσμος στα αρχαία ελληνικά είναι μια πυθαγορική ορολογία, άκρως φιλοσοφική, όπου ο Πυθαγόρας εννοεί το οργανωμένο Σύμπαν.
(Σύμπαν Vs Χάος)
Αυτό που λέει ο Σωκράτης λοιπόν, είναι πως, φεύγοντας απο αυτή τη ζωή, δεν είμαι ούτε Έλληνας , ούτε Αθηναίος διότι ανήκω στο Σύμπαν ως φυσική οντότητα, σε μια άλλη διάσταση απο την γήινη (σύμφωνα με τον Πυθαγόρα και τον Ορφέα και μάλιστα έχουμε κάνει και άλλη ανάρτηση με το κείμενο που έβαζαν στους νεκρούς “Γῆς παῖς εἰμι καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος” δηλαδή “Της Γης είμαι υιός και του έναστρου Ουρανού” όταν πέθαινε κάποιος μυημένος. Είναι λόγια μυημένων της Ελληνικής θρησκείας και του Ορφισμού. Για αυτό και ο Σωκράτης ως μυημένος χρησιμοποιεί αυτή τη φράση). Η λέξη κόσμος-κόσμιος αυτό σημαίνει στα αρχαία ελληνικά και σε αυτά τα θέματα αναφέρεται το έργο “περί φυγής”. Οι διεθνιστές όμως την επικαλούνται χωρίς να έχουν ιδέα απο φιλοσοφία και μύηση. Είναι αρκετά λυπηρό.

(ὁ δὲ Σωκράτης βέλτιον, οὐκ Ἀθηναῖος οὐδ᾽ Ἕλλην ἀλλὰ κόσμιος εἶναι φήσας) ~ Περὶ φυγῆς

4. Ο Σωκράτης δεν έφυγε ποτέ απο την Αθήνα;
“Ἀποδημίας δὲ οὐκ ἐδεήθη”
Αυτό το αποδίδουν (πραγματικά απορώ ποιοι άσχετοι), πως ο Σωκράτης δεν βγήκε ποτέ απο τον δήμο του, την Αθήνα δηλαδή. Εν τω μεταξύ πιο κάτω στο κείμενο του Διογένη Λαερτίου εξηγείται πως ο Σωκράτης δεν έλειπε ποτέ απο την εκκλησία του δήμου. Αυτό σύμφωνα και με τα λεξικά είναι η ετυμολογία της λέξεως “Ἀποδημίας” . Βρίσκεται στο βίοι φιλοσόφων του Διογένη Λαερτίου στο κεφ. 22.

Επίσης το ότι έφευγε απο την Αθήνα το απέδειξα ήδη απο την αρχή της αναρτήσεως όπου σας περιέγραψα τις τρεις μάχες στις οποίες πήρε μέρος με το πλευρό των Αθηναίων εκτός Αθηνών. Ωχ τι έγινε; Και υπέρ της Αθήνας και εκτός Αθηνών; Που πήγε ο πολίτης του κόσμου;

Λοιπόν ας αφήσουμε τις χαζομάρες. Διαβάστε καλά αυτά που σας γράφω. Να αγαπάτε τη γνώση, η μόρφωση είναι το μέγιστο αγαθό της ζωής.

Και να θυμάστε,

“καί ποτε ἐρωτηθείς, τίς ἀρετὴ νέου”,
Κάποτε που ρωτήθηκε (ο Σωκράτης) ποια είναι η αρετή στην οποία πρέπει να εξασκείται ένας νεός,

“τὸ μηδὲν ἄγαν,” εἶπεν.
«Το Μηδέν Άγαν», έιπε.

ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ
ΜΗΔΕΝΑΓΑΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ