Του Πέτρου Αργυρίου
Αν οι έννοιες του καθεστώτος και του διανοούμενου είναι αντίθετες καθώς το πρώτο πιστεύει περισσότερο στον Νόμο του απ ότι στο Δίκαιο για αυτό κάνει την ισχύ του νόμο του και πάντα αυτοδικαιώνεται ενώ ο δεύτερος πιστεύει περισσότερο στο Λόγο παρά στην άποψη του και για αυτό αποδίδει στην άποψη του πεπερασμένη ισχύ και συχνά αυτοδιαψεύδεται, πως γίνεται διανοούμενοι να είναι καθεστωτικοί; Φιλογερμανοί επί κατοχής, βασιλόφρονες επί βασιλείας, φιλοχουντικοί επί χούντας, πασόκοι επί ΠΑΣΟΚ, εσχάτως, πολλοί από τους ψευτοδιανοούμενους στρατεύθηκαν στο όνομα του αγίου Μνημονίου. Με κάθε αλλαγή του τροχού της ιστορίας αυτοί πάντα αυτοδικαιώνονται και εμφανίζονται να έχουν προβλέψει πράγματα για τα οποία δεν έγραψαν ποτέ, να έχουν προειδοποιήσει για πράγματα για τα οποία δεν μίλησαν ποτέ, μόνο και μόνο για να μας συνετίσουν και να μας συμμορφώσουν στην νέα σχισμή που έκατσε η μπίλια της ρουλέτας της ιστορίας. Και εφόσον έχει κάτσει η μπίλια, κάνουν ότι είναι δυνατόν για να μην κινηθεί ποτέ ο τροχός της ιστορίας. Πότε «προοδευτικοί» και πότε «συντηρητικοί» είναι πάντοτε αδρανειακοί. Μετεωρίζονται σταθερά λίγο πιο κάτω από το μεγάλο τσιμπούσι της εξουσίας ώστε χωρίς πολύ κόπο να τσιμπολογούν από τα αποφάγια της. Μα για να τσιμπολογήσεις θες ράμφος. Στέλιος Ράμφος. Τον άκουγα το φιλόσοφο να μας κατηχεί πάλι με τη μεσολάβηση της Στάη. Ενώ κατακεραύνωνε το λαϊκισμό χρησιμοποίησε τη λέξη «γενικούρες» λέξη που η Στάη λάτρεψε. Την επανέλαβαν κάμποσες φορές σαν μαθητευόμενα παπαγαλάκια. Αλλά αυτό δεν είναι λαϊκισμός: είναι υψηλή διανόηση και θεϊκή παρέμβαση του πνεύματος στα πράματα των ανθρώπων. Μίλησε για το «θυμοειδές» πάλι. Οι Έλληνες δεν πρέπει να σκεφτούν με το συναίσθημα. Πρέπει να το ξεπεράσουν. Να σκεφτούν λογικά. Να βάλουμε μυαλό Ράμφο. Όπως μας λέγαν οι γονείς μας, οι δάσκαλοι και φυσικά οι κάθε λογής άρχοντες μας από τους Τούρκους μέχρι τους Γερμανούς. Να συμμορφωθούμε. Να σκοτώσουμε μόνοι τον εσώτερο επαναστάτη μην μπουν στον κόπο οι Δυνάστες μας να μας σκοτώνουν με μόχθο. Να πάμε σαν τα πρόβατα στη σφαγή γιατί οι πνευματικοί βοσκοί μας τα ‘παν. Τόσος ναρκισσισμός δεν χωρά σε καθρέφτες. Επίκληση στη λογική λοιπόν. Συνήθως, στις υψηλότερες σφαίρες της διανόησης το συναίσθημα αποτελεί το καύσιμο και η λογική τη μέθοδο. Η σύνθεση τους οδηγεί στην υπέρβαση. Η διανόηση είναι από τη φύση της και υπερβατική. Αν δεν ήταν δεν θα υπήρχε πρόοδος παρά μόνο στασιμότητα, τέλμα. Το τέλμα που λατρεύουν οι αδρανειακοί. Το τέλος του πνεύματος. Και φυσικά και το τέλος της διανόησης. Η διανόηση δεν μπορεί να είναι αδρανειακή. Να ξεπεράσουμε το συναίσθημα Ράμφο όπως μας προτρέπεις. Μας είναι άχρηστο. Και γιατί ρε συ Ράμφο δεν έγινες μηχανολόγος ή μαθηματικός; Γιατί όποιος επικαλείται μόνο τη λογική ή μόνο το συναίσθημα αγνοεί την ανθρώπινη φύση. Και όποιος αγνοεί την ανθρώπινη φύση είναι αμφίβολο αν μπορεί να αντιληφθεί την ανθρώπινη νόηση. Πόσο μάλλον να περνιέται για διανοούμενος. Να πονέσουν οι Έλληνες. Όπως λέει η Μέρκελ. Αλλά χωρίς συναίσθημα τι νόημα έχει ο πόνος, ποια διδαχή μπορεί να φέρει; Να ξεπεράσουμε το συναίσθημα λέει ο εκφραστής του χωλού πνεύματος. Και ενωμένοι να δεχτούμε τον πόνο. Σύσσωμοι. Η λύση της βαζελίνης σε ομαδικούς παρά φύση βιασμούς. Διανοούμενοι βαζελίνη. Να τιμωρηθούμε όπως μας αξίζει. Για ποιο έγκλημα; Που δεν γίναμε τόσο δυτικοί; Που είμαστε στο χάος της μη πλήρους αφομοίωσης μας; Για το πρωπατορικό μας αμάρτημα που γεννηθήκαμε Έλληνες; Κάπου εκεί όλα τα ιδεολογήματα ρίχνουν το προσωπείο τους και φανερώνουν τη θεολογική τους τύπους προσκολλήσεις σε τέλεια μοντέλα και σε ανώτερες δυνάμεις είτε αυτό είναι θεός είτε πολιτικό σύστημα. Είστε οι θεολόγοι της εξουσίας: αυτήν υμνείτε, αυτήν υπηρετείτε, από αυτήν επιβραβεύεστε. Όταν αλλάζει το μόνο που κάνετε είναι να αλλάζεται ράσα και τροπάρι. Η τυφλή λατρεία σε αυτήν παραμένει. Όλα τα κοράκια έχουν και από ένα ράμφος. Σπεύδουν οι άνθρωποι του πνεύματος να βοηθήσουν και να αναβαθμίσουν την Ελλάδα στον καιρό της ανάγκης της: Όπως έκανε και ο Αρμενιογερμανοέλληνας συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης. Αυτός έσπευσε να δώσει συμβουλές στην γερμανική πολιτική ηγεσία καταλαβαίνοντας ότι το θανάσιμα πληγωμένο ζώο που είναι ο Έλληνας πολίτης μπορεί με την ύστατη του πνοή αν δει το τελειωτικό χτύπημα να έρχεται από έξω, να σηκωθεί και να κλωτσήσει το φονιά του. Τα ορμήνευσε λοιπόν τα αφεντικά του ο Μάρκαρης μετά το εκλογικό αποτέλεσμα «Να κρατήσουν τώρα για ένα μήνα Μέρκελ και Βεστερβέλε το στόμα τους κλειστό». Συμβουλές στον κατακτητή να κάνει τη δουλειά του πιο εύκ
ολα. Γιατί μου ‘ρχεται στο μυαλό μου μια λέξη που τόσο συχνά ακούω αλλά σπανίως δέχομαι; Η λέξη γερμανοτσολιάς. Ο Μάρκαρης γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα. Αν το επόμενο είναι το «Ποιος σκότωσε την Ελλάδα» όλοι οι ύποπτοι είναι τελικά ένοχοι. Και έχει καταφέρει να βάλει και τον εαυτό του σε αυτή τη λίστα.
(Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο agriazwa.blogspot.com)
http://agriazwa.blogspot.com/2012/05/blog-post_9538.html