Ο Δημήτρης Δραγατάκης (22 Ιανουαρίου 1914 – 18 Δεκεμβρίου 2001) ήταν Έλληνας συνθέτης της κλασικής μουσικής και μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες της ελληνικής έντεχνης μουσικής του 20ού αιώνα.
Γεννήθηκε στην Πλατανούσσα Ιωαννίνων. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών βιολί και ανώτερα θεωρητικά. Συμμετείχε επί σειρά ετών στην ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1951-1969) και δίδαξε ανώτερα Θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο, όπου διετέλεσε επίσης μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής και του Διοικητικού Συμβουλίου του ιδρύματος (1977-2001).
Ένα μεγάλο μέρος της νεότερης γενιάς Ελλήνων συνθετών υπήρξαν μαθητές του (Φ. Τσαλαχούρης, Ι. Κονιτόπουλος, Αλ. Μούζας). Ο Δραγατάκης πέθανε στην Αθήνα.
Διακρίθηκε σε πολλούς διαγωνισμούς σύνθεσης, ενώ για το σύνολο του έργου του βραβεύτηκε με το Βραβείο «Μαρία ΚάλΛας» από το Γ΄ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και με το Βραβείο «Γ.Α.Παπαϊωάννου» της Ακαδημίας Αθηνών.
Το μουσικό του ιδίωμα είναι αρκετά προσωπικό και αξιοποιεί ορισμένα στοιχεία της μουσικής πρωτοπορίας του 20ου αιώνα και της παραδοσιακής μουσικής της Ηπείρου. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει εκδοθεί και δισκογραφηθεί.