Αναπόφευκτα, η κυβέρνηση πλέον αισθάνεται απελευθερωμένη από τον βραχνά απροόπτων, που θα δυσκολέψουν τη ζωή της.
Ο πρωθυπουργός «δούλεψε» συστηματικά για να διασφαλίσει ότι καμία έρευνα δεν θα του προκαλέσει λαχτάρες που δεν «πρέπει». Κι επειδή η εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης είναι ευκολότερη, όταν οι θεσμοί είναι αδύναμοι, φρόντισε να απονευρώσει τον ρόλο και την αξιοπιστία των ανεξάρτητων Αρχών και τις δικαστικές διαδικασίες.
Δεν διστάζει πια ούτε καν να επιτίθεται ανοιχτά σ’ αυτούς που εκ του Συντάγματος δουλειά τους είναι να ελέγχουν την κυβέρνηση. Μπροστά στον πανικό του για τις υποκλοπές από την πρωθυπουργική ΕΥΠ, ο Μητσοτάκης παρομοίασε την ΑΔΑΕ του Ράμμου με «σουρωτήρι». Ηρέμησε μόνο αφότου αλλοίωσε τη σύνθεση της Αρχής, ώστε να μπορεί να την ορίζει απόλυτα.
Σήμερα στη χώρα υπάρχει μια λοταρία απονομής δικαιοσύνης. Οταν ο κυβερνητικός μηχανισμός και οι φίλοι του δεν κινδυνεύουν από διώξεις ή ξεμπρόστιασμα διαφθοράς, η Δικαιοσύνη είναι καλοδεχούμενη. Οταν, όμως, οι έρευνες πρόκειται να αγγίξουν ευαίσθητα σημεία των κυβερνητικών πεπραγμένων, το Μαξίμου κάνει απροκάλυπτα πολιτικές παρεμβάσεις, ώστε όλα να κουκουλωθούν.
Την περασμένη Τετάρτη ο Γιώργος Φλωρίδης προέβη σε μια πρωτοφανή δήλωση απαξίωσης της Δικαιοσύνης, με αφορμή τις «ανοιχτές» υποθέσεις αθλητικής βίας. «Σε κάποιες περιπτώσεις δεν ασκούνται διώξεις, με βάση τη νομοθεσία. Εχω την εντύπωση ότι θέλει περισσότερη προσοχή από τους λειτουργούς που ασκούν τις διώξεις. Κάτι τούς ξεφεύγει. Πρέπει να σταματήσουν να τους ξεφεύγει αυτό το κάτι» είπε ο υπουργός Δικαιοσύνης σε τηλεοπτικό κανάλι, υπονοώντας -εμμέσως, πλην σαφώς- σκοπιμότητα από την πλευρά των δικαστικών λειτουργών.
Αυτό το «κάτι» που ξεφεύγει μπολιάζει εσκεμμένα με περισσότερη καχυποψία την κοινή γνώμη για την ήδη «πληγωμένη»αξιοπιστία της Δικαιοσύνης. Ωστόσο, ο Γιώργος Φλωρίδης απέφυγε να γίνει πιο συγκεκριμένος και να εξηγήσει, ως όφειλε, τι ακριβώς εννοεί.
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι μετά τη ρετσινιά που άφησε να αιωρείται, ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν επέδειξε τον ίδιο «τηλεοπτικό» ζήλο για την πρόοδο και το αποτέλεσμα άλλων «ανοιχτών» υποθέσεων, πέραν του χουλιγκανισμού.
Σε υποθέσεις-σταθμούς, όπως τα Τέμπη ή οι υποκλοπές, η κυβέρνηση χειρίζεται και κακοποιεί τόσο φανερά πια τη Δικαιοσύνη, που πρακτικά παραδέχεται ότι η διαφθορά είναι δεδομένη. Η απροθυμία χειροπιαστών αποτελεσμάτων για όσα συνέβησαν πριν από 10… μήνες στα Τέμπη βρίσκει πλέον απέναντί της τις ποινικές διώξεις που ήδη άσκησε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία.
Η Δικαιοσύνη επί Μητσοτάκη πρέπει πάση θυσία να καταστεί πολιτική μαριονέτα. Κι ας απονομιμοποιείται έτσι κι άλλο ο θεσμός στα μάτια των πολιτών. Για την κοινωνία η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη αναζητείται, αλλά για το Μαξίμου το ζητούμενο είναι ο ακρωτηριασμός της.