Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Ακούγεται και λέγεται ότι μπαίνουμε σε επισιτιστική κρίση, δυστυχών ήδη έχει αρχίσει να γίνεται ορατή και πως να μην είναι. Τα χωράφια μας που παρήγαγαν στάρι και άλλα προϊόντα πλέον έχουν φωτοβολταϊκά, οι αναβαθμίδες των βουνών που έβγαζαν αγροτική παραγωγή ποιότητάς έγιναν αιολικά πάρκα. Τα ελαιόδεντρα ξηλωθήκαν για την επιδότηση, οι ψαρόβαρκες και τα καΐκια καταστράφηκαν για να πάρουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση από 60.000 έως 100.000 χιλιάδες ανάλογος του μεγέθους του, η κτηνοτροφία είναι είδος προς εξαφάνιση, οπότε γιατί αναρωτιόμαστε αν έχουμε ή όχι επισιτιστική κρίση; Βεβαίως ναι, από την στιγμή που γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα έρχονται από το εξωτερικό και κυρίως αγροτικά και αλιεύματα από την Τουρκία.
Αποτελέσματα αυτών είναι το καλάθι της νοικοκυράς αντί να γεμίζει, να αρχίσει σταδιακά να αδειάζει, μια και οι τιμές των τροφίμων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, σε σχέση με την περσινή χρονιά οι αυξήσεις στα λίπη και στα έλαια φτάνουν το 26%, στην ζάχαρη στο 8,2%, και στα γαλακτοκομικά στο 7%., παράλληλα αυτές οι αυξήσεις έχουν επίπτωση στις τιμές αρκετών προϊόντων, ανάμεσά τους και τα γλυκά των γιορτών, καθώς μόνο το φρέσκο βούτυρο, όπως λένε, έχει ανατιμηθεί από 9,5 ευρώ το κιλό πέρυσι στα 11-11,5 ευρώ φέτος, ενώ η αύξηση στο μέλι είναι μεταξύ 2-3 ευρώ το κιλό συμπαρασύροντας τις τιμές σε κουραμπιέδες και
μελομακάρονα να εμφανίζονται αυξημένες κατά 2 έως και 3 ευρώ. Ως πολίτες αυτού του τόπου, αδυνατούμε πλέον να αγοράσουμε όπως παλιά με το κιλό και ήδη έχουμε αρχίσει να ψωνίζουμε σε γραμμάρια ή με το κομμάτι.
Για όλη αυτή την κατάσταση την ευθύνη την φέρνουν πρωτίστως οι ταγοί μας με τις επιλογές τους και δευτερεύοντος οι αγρότες μας. Το θέμα είναι να βάλουμε όλοι μυαλό και να κοιτάξουμε την πατρίδα μας ανεβάζοντας την εσωτερική της παραγωγή, πρώτιστος σε τρόφιμα και δευτερεύοντος στην βιομηχανία, έτσι ώστε όταν έρχονται δύσκολοι καιροί να μπορούμε να θρέψουμε τον πληθυσμό μας με ποιοτικά και φθηνά προϊόντα της Ελληνικής γης και όχι να την μετατρέπουμε σε παραγωγό ρεύματος που διοχετεύεται στις χώρες του εξωτερικού ή να φέρνουμε στάρια και άλλα προϊόντα αμφιβόλου ποιότητος για την υγεία μας.
Αν δεν διορθώσουμε αυτή την κατάσταση, θα εξακολουθήσουμε να είμαστε πειθήνια όργανα των Βρυξελλών, που θέλουν μια Ελλάδα της κατανάλωσης και όχι της παραγωγής και βεβαίως μια μίζερη χώρα, που οι πολίτες της θα επιβιώνουν με τα συσσίτια του Market Pass.