Σε λίγες ημέρες, όταν θα ανοίξει η συζήτηση για τον Προϋπολογισμό στη Βουλή και θα αξιολογηθεί η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, θα εμφανιστεί η νέα εικόνα του Κοινοβουλίου μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία του νέου κόμματος.
Της Κύρας Αδάμ
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, απολύτως κυρίαρχη δημοσκοπικά στο πολιτικό σκηνικό, θα έχει απέναντί της την παντελή απουσία αξιωματικής αντιπολίτευσης και μια πληθώρα κομμάτων στον κεντροαριστερό χώρο, που θα διαγωνίζονται και θα διαγκωνίζονται μεταξύ τους όχι μόνο για το ποιο κόμμα ασκεί κριτική στην κυβέρνηση, αλλά και ποιο κόμμα έχει τις «καθαρότερες» αριστερές θέσεις από τα άλλα.
Με δυο λόγια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα ψάχνει να βρει αντίπαλο, που θα μπορούσε να ανασχέσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές μεταρρυθμίσεων, που βαραίνουν οριζόντια τα πλέον ευάλωτα οικονομικά στρώματα της χώρας και θα μπορούσε να ανακόψει την πολιτική παραχωρήσεων προς την Τουρκία.
Το νέο κόμμα που αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την ευκαιρία να απογαλακτιστεί πλήρως από το κόμμα Κασσελάκη και να επιδείξει έναν αριστερό πολιτικό λόγο που δεν θα βασίζεται σε ιδεολογικές αναφορές, αλλά θα αντιμετωπίζει, λιτά και κυρίως πρακτικά, τα μεγάλα προβλήματα της χώρας στην οικονομία και την εξωτερική πολιτική.
Οι «σαραντάρηδες της Αριστεράς» είναι υποχρεωμένοι, αν θέλουν να επιβιώσουν πολιτικά και κομματικά, να σκύψουν πολύ προσεκτικά πάνω στα χρόνια προβλήματα της χώρας -και αυτά που παρέλαβαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και αυτά που οι ίδιοι δημιούργησαν ή διατήρησαν κατά την περίοδο της δίκης τους διακυβέρνησης επί Τσίπρα– και να τα αντιμετωπίσουν με νέο μάτι και ριζοσπαστικές -λιτές και πρακτικές- λύσεις.
Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο και οι δυσκολίες πολλές, αφού δεν διαθέτουν χρηματοδότηση και δεν στηρίζονται σε ΜΜΕ φιλικά προς αυτούς. Γι’ αυτό τον λόγο μια συγκροτημένη, καλά διαβασμένη και αποτελεσματική παρουσία τους στο Κοινοβούλιο το επόμενο διάστημα θα βαρύνει πολύ στο πολιτικό μέλλον τους.
Σε δυσχερέστερη θέση
Στον αντίποδα, ο πλήρως μεταλλαγμένος πλέον ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκη θα έχει την ευκαιρία να «κάτσει την μπίλια του» στην Αριστερά, στην Κεντροαριστερά, στο Κέντρο, στην Κεντροδεξιά, όπου, τέλος πάντων, τον βολεύει καλύτερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με προεδρεία Κασσελάκη βρίσκεται εκ των πραγμάτων στη δυσχερέστερη πολιτικά και κομματικά θέση και τούτο διότι το κόμμα αυτό στερείται πλέον της κινητήριας γενιάς των σαραντάρηδων που δούλεψαν, έκτισαν και διοίκησαν τον ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ.: και ας λέει ο Κασσελάκης ότι αυτοί εύκολα θα αντικατασταθούν, ωσάν να επρόκειτο για προϊόν σε ράφι σούπερ μάρκετ) και επιπλέον οι ουρανοκατέβατες βουτιές του προέδρου σε παλιούς οικογενειάρχες, οριζόντιο αφορολόγητο, αποστρατιωτικοποίηση νησιών, ξεδόντιασμα δικαστών και δημοσιογράφων, ανάμεσα σε όλα τα απίθανα που έχουν ακουστεί κατά καιρούς, έχουν προκαλέσει τεκτονικούς σεισμούς στο κόμμα, που δεν μπορεί πλέον να βρει το πολιτικό στίγμα του και οφείλει να καταλήξει κάπου.
Η περιδίνηση στην οποία βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκης απεικονίζεται και δημοσκοπικά, καθώς το κόμμα της αναιμικής πλέον αξιωματικής αντιπολίτευσης (με μόλις τέσσερις βουλευτές περισσότερους από το ΠΑΣΟΚ) χάνει συνεχώς ποσοστά και βλέπει πλέον την πίσω έδρα του ΠΑΣΟΚ και αισθάνεται την ανάσα του ΚΚΕ.
Το επόμενο διάστημα, από τα πίσω σκοτεινά έδρανα του Κοινοβουλίου ο Αλ. Τσίπρας θα παρακολουθεί τα αποτελέσματα των έργων και των επιλογών που επιφύλαξε στο πρώην κόμμα του. Οι οδυνηρές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να προστεθούν με φωτεινές σελίδες στον πολιτικό βίο του.