Μεγάλο φιλοκυβερνητικό κανάλι φιλοξένησε τον υπουργό Χατζηδάκη με αντικείμενο το επίκαιρο θέμα της φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελμάτων, δηλαδή των ανθρώπων της βιοπάλης.
Σε αυτή λοιπόν την συζήτηση φάνηκε πλέον καθαρά το πόσο πολύ καίει την κυβέρνηση η είσπραξη του προσδοκούμενου κεφαλαίου, δια μέσου ενός καθαρά κεφαλικού φόρου, αφού το βασικό επιχείρημα του υπουργού, αλλά και της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καθημερινά πλέον επαναλαμβανόμενο, είναι το ότι «δεν μπορεί εργοδότης να κερδίζει λιγότερα από τον υπάλληλο του». Δηλαδή ο υπουργός Χατζηδάκης αγνοεί, παντελώς αγνοεί, αυτό που κατά κανόνα ισχύει στην σημερινή αγορά.
Πολλά μπορεί να πει κανείς στον υπουργό όπως, πχ, ο αχρείαστος υπερδιπλασιασμός της τιμής της Κιλοβατώρας που γονατίζει σύμπασα την Ελλάδα, και κυρίως υπέρ ποίων; Ολίγων, πολύ ολίγων μεγιστάνων, της ΔΕΗ περιλαμβανομένης. Αλλά αυτά είναι άγνωστα για τα πολυάριθμα μέλη της « κυβερνησάρας».
Δεν είχε κανένα έρεισμα η «κυβερνησάρα» να χαρατσώσει τους Έλληνες, για μια συγκυριακή αύξηση των τότε διεθνών τιμών των υδρογονανθράκων, κάτι που στο παρελθόν πολλάκις συνέβαινε και με, οξύτατη, της τότε, διατίμησης.
Συνεπώς γιατί τώρα; Το μόνο που άλλαξε είναι η παρουσία των παρόχων, και ίσως, (τι ίσως; Βεβαιότατα!) αυτό είναι που έκανε την «κυβερνησάρα» να τρέξει αμέσως και να τους «εξασφαλίσει» το εισόδημα, το λίαν γενναίο, με την εμβαλωματική παροχή επιδομάτων στους συνδρομητές γενικά, των της ΔΕΗ περιλαμβανομένων.
Γιατί;
Γιατί, αφού μπορούσε με απλά μαθηματικά να τους πληρώσει απ ευθείας σε αυτούς τους ίδιους τους παρόχους, και της ΔΕΗ περιλαμβανομένης αν θέλετε, την συγκυριακή και πρόσκαιρη, διαφορά της τιμής του αερίου/πετρελαίου, πρόσκαιρα, αφήνοντας, τα ήδη υπερκοστολογημένα, τιμολόγια του λαού ανέπαφα. Άρα όλα έγιναν προς εξαπάτηση, των πτωχών κυρίως, μαζών του λαού, και το πέτυχαν, αφού ο λαός ο ίδιος τους ξαναψήφισε.
Ποιος λαός; Είναι πλειοψηφία το 41% των ψήφων, εκ του 51% του λαού που προσήλθαν για να ψηφίσουν νοθεύοντας έτσι την Δημοκρατία, με την ψήφιση εκλογικών νόμων, κατά το ατομικό τους κατά κανόνα δοκούν, που μόνο στόχο έχει πάντοτε την ανάδειξη μιας ολιγαρχίας σε λαού «κυβερνησάρα»! Aυτά λοιπόν είναι που σήμερα ζούμε, και τα πληρώνουμε.