Μπορεί να έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες από την πρωτοφανή κακοκαιρία που σφυροκόπησε την Θεσσαλία, ωστόσο, οι κάτοικοι εξακολουθούν να ζουν έναν εφιάλτη, αφού παραμένουν χωρίς στέγη και χωρίς τα βασικά αγαθά.
Το χωριό Βλοχός κυριολεκτικά εξαφανίστηκε από τον χάρτη μετά τις συγκλονιστικές πλημμύρες του Σεπτεμβρίου, ενώ οι άνθρωποι που είδαν τις περιουσίες τους να χάνονται από την μία στιγμή στην άλλη, προσπαθούν να επιβιώσουν σε άθλιες συνθήκες. Οι ίδιοι μένουν στο νεκροταφείο της περιοχής, με τα κρεβάτια τους να είναι πλάι στους τάφους και τα προσωπικά τους αντικείμενα μέσα στο οστεοφυλάκιο.
«Εδώ μένουν εννιά άνθρωποι. Ανάμεσα στα μνήματα που βλέπετε. Τους φέρνουν βοήθειες αλλά δείτε που ζουν. Ακόμα και μέσα στο οστεοφυλάκιο. Αυτή είναι η κατάσταση. Μέσα στις μύγες και στα κουνούπια. Και πείτε μου εσείς τι θα γίνει τώρα που έρχεται ο χειμώνας τι θα γίνει. Όσο και να είσαι σκληραγωγημένος αυτή η κατάσταση δεν παλεύεται», αναφέρει ο κύριος Νίκος κάτοικος του Βλοχού.
«Κάθε μέρα και χειρότερα»
Την κατάσταση στην οποία βρίσκονται επί τρεις σχεδόν μήνες περιγράφει και ο 22χρονος Θωμάς, που έχασε εκατοντάδες ζώα από τις πλημμύρες.
«Τα σπίτια μας έχουν καταστραφεί στο χωριό μας και σπίτι μας πλέον είναι το νεκροταφείο. Οι συνθήκες δεν είναι καλές. Υπάρχουν κουνούπια, μύγες και αναγκαζόμαστε να έχουμε κουνουπιέρες. Τώρα που έρχεται το κρύο δεν ξέρω τι θα κάνουμε…Μας έχουν υποσχεθεί τροχόσπιτα, κοντέινερ αλλά όπως βλέπετε ακόμα δεν έχει έρθει κάτι. Αναγκαστικά μένουμε στο νεκροταφείο. Η ενορία εδώ μας βοηθάει. Η εκκλησία λειτουργεί. Η οικογένεια μου έχει 200 ζώα. Είχαμε περισσότερα. Χάσαμε ζώα με την πλημμύρα και μετά μας τα έφαγαν οι λύκοι γιατί ήταν 15 ημέρες μόνα τους στο βουνό. Εχουμε μεγάλες δυσκολίες», δήλωσε στο ethnos.gr.
Ο ίδιος εξήγησε πως τα πράγματα γίνονται κάθε μέρα και χειρότερα. «Το σπίτι μου δεν υπάρχει. Δεν έπεσε ακόμα, αλλά είναι έτοιμο να πέσει. Δεν έχουμε χρήματα για να το φτιάξουμε. Χάσαμε τα πάντα μέσα στη λάσπη. Εχω άλλα πέντε αδέλφια. Εδώ μένω με έναν ακόμα αδελφό. Οι άλλοι τρεις μαζί με τους γονείς μου είναι στην Καρδίτσα και έρχονται και μας βοηθούν όπως μπορούν», σημείωσε και κατέληξε λέγοντας:
«Μας φέρνουν φαγητό. Μας βοηθούν άνθρωποι και από την Καρδίτσα. Μας έστειλαν κονσέρβες. Εχουμε μεγάλες ανάγκες για τα καθημερινά μας. Θέλουμε λίγο απ΄όλα. Ακόμα και τροφές για τα σκυλιά μας. Αν χρειαστούμε κάτι πρέπει να πάμε στον Παλαμά στα 5 χιλιόμετρα ή στη Φαρκαδώνα στα 11 χιλιόμετρα. Περνάμε δύσκολα αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ελπίζουμε πως κάτι θα αλλάξει στο μέλλον».