Το δόγμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η Ελλάδα να βρίσκεται στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», προσκολλημένη σαν στρείδι κι άσκεφτα στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ, αλλά χωρίς να δρέπει τα ανάλογα οφέλη. Κι ας «καίγονται» σχέσεις αιώνων, όπως με τη Ρωσία, ας κόβονται παλαιότεροι δεσμοί με τη Μέση Ανατολή, ας παζαρεύεται το Αιγαίο, ας μη δίνει πλέον κανείς «σύμμαχος» σημασία στην τουρκική Κατοχή της Κύπρου, ενώ θα πρέπει να καταπίνονται από την ελληνική πλευρά και οι απειλές ότι ο Ερντογάν θέλει ακόμα και τη Θεσσαλονίκη.
Από τον Βασίλη Γαλούπη
Από την άλλη, η Τουρκία, ο μόνιμος υπονομευτής του ΝΑΤΟ, της Δύσης και των ΗΠΑ, απολαμβάνει μια παράλογη ασυλία. Οσο περισσότερο βλάπτει τους συμμάχους τόσο περισσότερα κέρδη αποκομίζει.
Ο ισχυρός άνδρας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ δεν τήρησε χθες ούτε τα προσχήματα. Μιλώντας περισσότερο σαν λομπίστας της Αγκυρας παρά ως γενικός γραμματέας της Συμμαχίας, δήλωσε ότι «η προσέγγιση του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Χαμάς δεν δημιουργεί πρόβλημα για τη Συμμαχία».
Είναι τόση η αγωνία του Στόλτενμπεργκ να εξυπηρετεί τις επιθυμίες της Τουρκίας, που ξαφνικά δεν ενοχλείται ούτε καν από την ξεκάθαρη υποστήριξη του δεύτερου μεγαλύτερου στρατού του ΝΑΤΟ προς την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς. Στη χθεσινή συνέντευξή του στο Γερμανικό Πρακτορείο Τύπου DPA, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ δικαιολογήθηκε με το εξής ευφυολόγημα: «Το να έχουμε διαφορετικές απόψεις εντός της Συμμαχίας δεν είναι μια κατάσταση που μπορεί να γίνει εύκολα αποδεκτή. Ωστόσο, δεδομένου ότι δεν παίζουμε ρόλο στη σύγκρουση στην περιοχή, κατά μία έννοια, αυτά που λέγονται δεν έχουν καμία επίδραση σε αυτό που κάνουμε».
Ομως, και στον θερμό πόλεμο μεταξύ ΝΑΤΟ – Ρωσίας για το «ουκρανικό», ο Ερντογάν πάλι είναι κόντρα στη «Συμμαχία». Εχει ταχθεί ξεκάθαρα με τη Ρωσία, όχι με την Ουκρανία. Ξανά χωρίς καμία συνέπεια. Τελικά, πόσες παραχωρήσεις πρέπει να κάνει το ΝΑΤΟ για να αποσπάσει αυτό το «ναι» του Ερντογάν για την ένταξη της Σουηδίας; Και μέσα στα «δώρα» εντάσσονται και οι απαιτήσεις της Αγκυρας για το Αιγαίο, με τις ολοένα αυξανόμενες πιέσεις προς την Αθήνα;
Ο Ερντογάν χαρακτηρίζει το PKK τρομοκράτες, αλλά τη Χαμάς «απελευθερωτές». Ο Στόλτενμπεργκ τόνισε ότι κανένα μέλος του ΝΑΤΟ δεν έχει υποστεί περισσότερες τρομοκρατικές επιθέσεις από την Τουρκία και επισήμανε ότι το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) χαρακτηρίζεται τρομοκρατική οργάνωση από την Ε.Ε. Δεν κατάφερε να εξηγήσει, όμως, ποια είναι η διαφορά της Χαμάς από το PKK, ώστε το ΝΑΤΟ να μην ενοχλείται από τη στήριξη της τρομοκρατίας της Χαμάς από τον Ερντογάν.
«Εγκεφαλικά νεκρό»
Ο Μακρόν είχε χαρακτηρίσει το ΝΑΤΟ «εγκεφαλικά νεκρό», αλλά αποδεικνύεται ότι η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Στον πυρήνα της Συμμαχίας έχει εγκατασταθεί η υποκρισία. Αντί να τηρεί στην πράξη τις αρχές της, υπονομεύει τα δίκαια των πιο συνεπών μελών της, όπως η Ελλάδα, για να αβαντάρει τα συμφέροντα και τις παράνομες βλέψεις άλλων, που κάνουν πάντα διπλό παιχνίδι.
Δεν μπορεί ολόκληρη η Συμμαχία να δρα σαν γραφείο Τύπου της Τουρκίας. Αν οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ υποχρεώνονται σε υπέρογκες δαπάνες για προμήθεια όπλων στην Ουκρανία κι έχουν τεθεί σε επιφυλακή λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων της Χαμάς στο Ισραήλ, ο Ερντογάν δεν μπορεί να έχει θέση στο τραπέζι. Για τον Στόλτενμπεργκ, όμως, χρειάζεται κι άλλο κανάκεμα η Τουρκία, κι ας έχει ταχθεί ανοιχτά με τους εχθρούς του ΝΑΤΟ.
Ο Στόλτενμπεργκ δίνει τη χαριστική βολή στην ήδη πληγωμένη αξιοπιστία του ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να βρίσκεται στη θέση του γενικού γραμματέα, αφού δεν εκπροσωπεί ισότιμα τα συμφέροντα όλων των χωρών-μελών. Και δεν είναι, ασφαλώς, μόνο η χθεσινή, προκλητική δήλωση που κατ’ ουσίαν ενθαρρύνει την Τουρκία να συνεχίσει να υποστηρίζει τη Χαμάς. Είναι ξεκάθαρο πια ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει πλέον «κόκκινες γραμμές».
Η Τουρκία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κράτησε μια ύποπτη στάση σε όλη τη διάρκεια των ναζιστικών θηριωδιών. Μια στάση τυπικά ουδετερότητας, πρακτικά εξυπηρέτησης της επέλασης του Αξονα. Μόνο όταν φάνηκε πως ο Χίτλερ χάνει τον πόλεμο, γύρισε πλευρό η Τουρκία για να αποκομίσει οφέλη, όπως κι έγινε.
Στην Κύπρο η Τουρκία, μέλος της Συμμαχίας από το 1955, έκανε στρατιωτική εισβολή και κατοχή μέχρι σήμερα, δίχως ουδέποτε να υπάρξει πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ για αποκατάσταση του δικαίου. Το ΝΑΤΟ προτίμησε τότε να χάσει από μέλος την Ελλάδα, ρισκάροντας αν και πότε θα επέστρεφε ξανά στη Συμμαχία, από το να πετάξει εκτός ΝΑΤΟ την Τουρκία και να την αντιμετωπίσει σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
Στα Ιμια το ΝΑΤΟ επέτρεψε το «γκριζάρισμα» ελληνικών βραχονησίδων υπέρ της Τουρκίας κι έκτοτε άρχισε η εν εξελίξει επιχείρηση «γκριζαρίσματος» όλου του Αιγαίου. Επιτρέπει μέχρι σήμερα και την εκκαθάριση των Κούρδων, με τουρκικές στρατιωτικές εισβολές σε ξένα εδάφη σε Συρία, Λιβύη και Ιράκ.
Η Τουρκία ουδέποτε βρέθηκε στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Πράγμα που της αποφέρει μόνο κέρδη και μια φανατική ασυλία από το ΝΑΤΟ, που δεν διστάζει να πετάει από το παράθυρο αρχές και καταστατικά 75 χρόνων για να ικανοποιεί κάθε φορά τις ορέξεις της Αγκυρας. Η Συμμαχία αποδεικνύεται τελικά πολύ λιγότερο ισχυρή απ’ όσο φανταζόμασταν…
Βιογραφικό
Γενικός γραμματέας ΝΑΤΟ
Γεννήθηκε στο Οσλο της Νορβηγίας το 1959. Ο πατέρας του, Θόρβαλντ διετέλεσε πρεσβευτής, υπουργός Αμυνας και υπουργός Εξωτερικών. Η μητέρα του, Καρίν, ήταν γενετίστρια και υφυπουργός σε κυβερνήσεις της δεκαετίας του 1980. Σπούδασε Οικονομικά στο Οσλο. Από το 1979 έως το 1981 εργάστηκε ως δημοσιογράφος και από το 1985 ηγήθηκε της Νεολαίας του Εργατικού Κόμματος. Το 1989 έγινε εκτελεστικός διευθυντής της Στατιστικής Υπηρεσίας της Νορβηγίας και το 1993 εξελέγη βουλευτής. Διετέλεσε υπουργός Βιομηχανίας το 1993-1996, υπουργός Οικονομικών το 1996-2000, ενώ στη συνέχεια έγινε πρωθυπουργός το 2000-01 και το 2005-13. Από το 2014 είναι γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ.