Γράφει Ο Καθηγητής Ανδρέας Αθηναίος*
Όταν ήμουν Νομάρχης στο Ρέθυμνο, ύστερα από μια διεθνή ανατίμηση του Καφέ, ανέβηκε απότομα και η τιμή του πρωινού Ελληνικού Καφέ στα Καφενεία. Μου έφεραν να εγκρίνω την ανατίμηση, και εγώ θέλησα να βάλω στην δοκιμασία της πραγματικότητας, τα όσα έμαθα και δίδαξα στα Πανεπιστήμια των ΗΠΑ, ανάμεσα στο αντίπαλο δέος του Κευνς και του Ανταμ Σμιθ. Υπέγραψα μια διατίμηση, ή «πλαφόν» , όρος που τότε ήτανσε χρήση μόνο περί την …Σοφοκλέους και το χρηματιστήριο Αθηνών στο οποίο «έπαιζα» μετοχές Ηρακλή από τα 18 μου.
Ο Καφετζής της Νομαρχίας που μου σερβίριζε κάθε πρωί τον Καφέ μου, και για ευνόητους λόγους είχε εκλεγεί και πρόεδρος του επαγγελματικού συλλόγου «καφετζήδων» του Ρεθύμνου, ο οποίος δεν είχε κανέναπτυχίο από το Wharton, χαμογέλασε και μου είπε : «Κύριε Νομάρχα, θα δείτε ότι αυτό δεν θα δουλέψει» . Την άλλη μέρα πρωί πρωί μου έφερετον καφέ μου και περίμενε να δοκιμάσω. Ίσως το είχε παρακάνει και λιγάκι, αλλά ο καφές δεν πινοταν, ήταν σχεδόν νερό…. «Αυτό τον καφέπίνουν στα Καφενεία του Ρεθυμνου σήμερα το πρωί» μου είπεκαλοσυνάτα, ενώ μου έφεραν μια νέα απόφαση για «άρση του Πλαφόν».
Το ακαδημαϊκό, δίδαγμα, που δεν είναι άλλο από την επιστημονικήτεκμηρίωση της συμπεριφοράς «της πιάτσας», του πεδίου κατά την τυποποιημένη σύγχρονη ορολογία, προσδιορίζει ότι οι τιμές δεν χαλιναγωγούνται από διατάξεις. Είναι τόσο αστείο, όσο να βγάλεις μια διάταξη στην Θερμοκρασία να μην ανεβαίνει ή κατεβαίνει πέρα από έναόριο. Ο Καιρός θα γελάσει….. Υπάρχουν όμως εργαλεία παρέμβασης.. όπως στην αντιστοιχία του καιρού ….να χρησιμοποιήσεις μια «ομπρέλα…».
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ.
Είναι εμπειρικά και επιστημονικά σωστά τα λεχθέντα ότι εάν μπει πλαφον, θα εξαφανισθεί το Ελαιόλαδο από την Ελλάδα και θα πουληθείσε άλλες χώρες, και προσθέτοντας να υπερθεματίσω, ότι όπου υπάρξει στην εγχώρια αγορά, θα είναι νοθευμένο.
Το Επιστημονικό και κυρίως το ηθικό λάθος, είναι ότι η επιχειρηματολογία σταματάει σε αυτή την παραδοχή, και μάλιστα την υποστηρίζει, κυρίως επειδή έχει δογματική -και με οποιοδήποτεΑνθρώπινο και Κοινωνικό κόστος– θέση υπέρ της απόλυτα ΕλεύθερηςΑγοράς. Υπηρετείται το «Δόγμα». Ο Άνθρωπος δεν μετράει.
Στον αιώνα μας ζούμε μια Παγκόσμια συνταρακτική «μεσαιωνική» και αντί-αναγεννησιακή ανατροπή. Αντί να αναπτύσσεται συνεχώς μια δυναμική και ένα σύστημα που υπηρετεί τον Άνθρωπο, ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ
από τον Άνθρωπο να Υπηρετεί το σύστημα και να θυσιάζεται χωρίςόρια, χάριν της με κάθε μέσο απόδειξης της «ορθότητος» του συστήματος αυτού.. Και αυτό σε μια πλήρη αντίθεση με τον Ανθρωποκεντρικό Πολιτισμό του Σοφοκλή, του Πλατωνα και του Αριστοτέλη.
Εάν ξεφύγουμε από τις παρωπίδες που κάνουν το α-λογο να βλέπει πάντα τον «μονόδρομο» που του καθορίζει ο αφέντης του…, θα θυμηθούμε ότι σε μια Μικτή Οικονομία (Κράτους και ΕλεύθερηςΟικονομίας μαζί) , υπάρχουν πολλά εργαλεία που μπορούν να οδηγούντην οικονομία στους μεταπολεμικούς στόχους της ΟικονομικήςΑνάπτυξης, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Πολιτικής Σταθερότητας.
Τι θα γινόταν με το Ελαιόλαδο εάν είχαμε Μικτή Οικονομία: Θα δίδονταν επιδοτήσεις για να κρατήσουν σταθερά τα κόστη σε όλες τις φάσεις της παραγωγής. Έτσι ώστε να κρατηθεί το κόστος των λιπασμάτων, του ραντίσματος και των εργατικών του ‘ραβδίσματος’. Αυτά όμως πως θα αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της φετινής μικρότερης παραγωγής. Η μειωμένη παραγωγή δεν οφείλεται μόνο στις καιρικές συνθήκες. Ο καρπός μένει στα ελαιόδεντρα γιατί με τα (μη επιδοτούμενα) κόστη, το να μαζέψεις τον καρπό είναι ασύμφορο. Πολλά ελαιοχώραφα ..Στη «Γη της Ελιάς» μένουν με τον καρπό στα δένδρα, ενώ άλλα εγκαταλείπονταιχορταριασμένα… (φωτο)
Η Δογματική του Μη Κρατικού παρεμβατισμού, θυμίζει κάποια υπαρκτάδόγματα που δεν φωνάζουν γιατρό, απορρίπτουν κάθε φαρμακευτικήαγωγή (ακόμα και μη χημική) και στο τέλος πεθαίνουν.
Η Δογματική του ότι «ότι δεν βγάζει κέρδος κλείνει» είναι μια άλλη Μακροοικονομική αυτοκτονική πολιτική που θα καταλήξει στον «έρημο πλανήτη» των Ταινιών αμερικανικής –προς το παρόν- φαντασίας .
Ενώ η παράλληλη ‘γραμμή’ : «ότι δεν βγάζει κέρδος κλείνει και ‘πωλείται’ », απλώς στηρίζει την αποβολή–περιθωριοποίηση(displacement) από την παραγωγική και δημιουργική διαδικασία όλο και περισσότερων μελών της Κοινωνίας διασφαλίζοντας μια αναδιανομή¨όχι μόνον του υπαρκτού πλούτου, αλλά σημαντικότερο, των μεσο-μακροπρόθεσμων ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ στο Κοινωνικόγίγνεσθαι, από τους περισσότερους σε συνεχώς λιγότερους.
Φυσικά ο Μη παρεμβατισμός δεν επιτρέπει ‘επιδοτήσεις Γραμμής παραγωγής’.
Αλλιώς, τι θα μπορούσε τώρα να γίνει ?
1) Η Υπαρκτή φερόμενη τον χώρο της Ελίας «επιδότηση» δεν είναι«Επιδότηση Γραμμής Παραγωγής». Αυτό που υπάρχει είναι μια «ενίσχυση» υπολογιζόμενη (περιληπτικά) με βάση τα Στρέμματα και τοαριθμό των Ελαιόδεντρων, είτε αυτά καλλιεργούνται και παράγουν, είτεεγκαταλείπονται και χορταριάζουν. Και ενώ ο παρεμβατισμός που αυξάνει την παραγωγή και την ποιότητα «απαγορεύεται» και θεωρείταιθεσμικά αμαρτωλός και επιλήψιμος, ο παρεμβατισμός που προωθεί την εγκατάλειψη, είναι θεσμικά αποδεκτός.
Απαιτείται άμεση αλλαγή του συστήματος, και σύνδεση πραγματικήςεπιδότησης με την παραγωγή (ποσότητα/Ποιότητα). Αυτή θα είναι μια ουσιαστική πολιτική όχι μόνο για την ανάπτυξη της ελαιοπαραγωγής, αλλά και για την μη ερήμωση της Ελλάδας, και την μη καταστροφή του πρωτογενούς τομέα, κάτι που βέβαια αντιτίθεται στις θεσμικέςπροθέσεις της επίτασης των Περιφερειακών ανισοτήτων στην Ελλάδα.
2) Χρησιμοποίηση των χρημάτων της ΔΥΠΑ (ΟΑΕΔ) για να προσφερθούν εργατικά χέρια στον Ελαιώνα με 100% κάλυψη εργατικώναμοιβών και ασφαλιστικών εισφορών.
Αν δεν ….«απαγορεύεται», να γίνει αμέσως για να προλάβει την εποχήτης «συγκομιδής» (Τον ράβδο….) :
3) ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ PASS:
Εκ των πραγμάτων έχει αποδειχθεί ότι ο μόνος παρεμβατισμός που «επιτρέπεται» είναι στην φάση της κατανάλωσης, με τα διάφορα “pass” στην Κοινωνία, με κάλυψη του 100% της συνολικής ανατίμησης στο ράφι.
Ένα “Ελαιόλαδο Pass” θα εξασφάλιζε το λάδι της Ελληνικής Γης για το τραπέζι του Έλληνα
Και επειδή πρόσφατα πληθαίνει η επιχειρηματολογία περί κοινωνικήςδικαιοσύνης σε μια Δημοκρατία, η οποία επιβάλει ίση μεταχείριση σε όλους, αντιπαραθέτω ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΘΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΣΧΗΜΑ
*
Β.Α.,Μ.Α.,Μ.C.P., Ph.d, Post Doc
Case Western Reserve University
University of Pennsylvania
Aριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας ΗΠΑ (1987)
Διετέλεσε μέλος της Διοικούσας (Συγκλήτου) του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Πρόεδρος της Εταιρείας Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Αιγαίου,
Σύμβουλος στο Δημοκριτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Νομάρχης Ρεθυμνης
Νομάρχης Θεσπρωτίας