Πρόκειται γιὰ τὸν μοναδικὸ Ἕλληνα ἀεροπόρο ποὺ τιμήθηκε μὲ τὸ Χρυσὸ Ἀριστεῖο Ἀνδρείας κατὰ τὸν πόλεμο
Κατὰ τὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο τοῦ 1940-41 παρὰ τὸ μικρὸ μέγεθος τῆς Ἑλληνικῆς ἀεροπορίας ἡ ὁποία ἀνερχόταν σὲ ἀναλογία 1 πρὸς 6 τῆς Ἑλληνικῆς ἀεροπορίας ἀπέναντι στὴν Regia Aeronautica (ἰταλικὴ ἀεροπορία), πραγματοποιήθηκαν ἀξιόλογη ἐκπροσώπηση, πέρα ἀπὸ τὴν ἀριθμητικὴ ὑπεροχὴ ἡ ἰταλικὴ ἀεροπορία ἦταν ἐφοδιασμένη μὲ σύγχρονα ἀεροπλάνα MACCHI καὶ FIAT ἔναντι τῶν πεπαλαιωμένων πολωνικῶν PZL ποὺ διέθετε ἡ Ἑλλάδα, τὸ χειρότερο ὅμως ἦταν ἤδη ἡ Πολωνία εἶχε ἤδη κατακτηθεῖ καὶ ὑπῆρχε τεράστια ἔλλειψη ἀνταλλακτικῶν, ἐνῶ ἡ ἐκπαίδευση τῶν Ἑλλήνων χειριστῶν στὶς σύγχρονες τακτικὲς ἦταν ἐλλιπὴς .
Ὁ Μητραλέξης γεννήθηκε τὸ 1916 στὸ χωριὸ Μίλα τῆς Μεσσηνίας, μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ πολέμου βρέθηκε νὰ ὑπηρετεῖ στὴν 22η Μοίρα Διώξεως στὶς Σέδες τῆς Θεσσαλονίκης. Καὶ μετὰ τὸν τορπιλισμὸ τῆς Ἕλλης μεταφέρθηκε στὸ βοηθητικὸ ἀεροδρόμιο τῆς Μίκρας μὲ ἀποστολὴ τὴν ἀεροπορικὴ κάλυψη τῆς Θεσσαλονίκη.
Στὶς 2/11/1940 δόθηκε «συναγερμὸς ἀπογείωση» στὴν 22η Μοίρα διότι πετοῦσαν πάνω ἀπὸ τὴν Βέροια μὲ κατεύθυνση τὴν Θεσσαλονίκη 27 τρικινητήρια βομβαρδιστικὰ CANT Z1007bis συνοδευόμενα ἀπὸ…
ἰσχυρὴ δύναμη καταδιωκτικῶν. Τὰ PZL βρέθηκαν στὸν ἀέρα, τὰ ἰταλικὰ βομβαρδιστικὰ πετοῦσαν στὰ 6.000 μέτρα , δὲν ἄργησαν νὰ συναντηθοῦν τὰ ἀντίπαλα ἀεροπλάνα πάνω ἀπὸ τὸν Λαγκαδὰ καὶ ἀκολούθησε λυσσώδης ἀερομαχία, ἡ ἀερομαχία μεταφέρθηκε στὸ πεδίο δράσης τῶν ἀντιαεροπορικῶν της Θεσσαλονίκης.
Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση ὁ Μαρίνος Μητραλέξης εἶχε «πάρει τὴν οὐρὰ» ἑνὸς ἐχθρικοῦ βομβαρδιστικοῦ καὶ ἔβαλε ἐναντίον του, δεχόμενος τὰ ἰταλικὰ πυρὰ ἀπὸ τὰ πολυβόλα τῆς οὐρᾶς τοῦ ἰταλικοῦ, τὰ πυρομαχικὰ ὅμως τοῦ Μητραλέξη ἐξαντλήθηκαν καὶ οἱ ἰταλοὶ συνέχισαν νὰ βάλουν κατὰ τοῦ Μητραλέξη, τότε πραγματοποιήθηκε ἕνας ἀεροπορικὸς ἄθλος πρὸ τῶν ἔκπληκτων ματιῶν ἰταλῶν καὶ ἑλλήνων μαχητών, ὁ Μητραλέξης ἀντὶ νὰ προσπαθήσει νὰ ἀπεμπλακεῖ «ἐμβόλισε» μὲ τὴν ἕλικα τὸ πηδάλιο τῆς οὐρᾶς τοῦ ἰταλικοῦ βομβαρδιστικοῦ. Τὸ ἰταλικὸ βομβαρδιστικὸ ἔπεσε σὲ περιδίνηση καὶ συνετρίβη, ἐνῶ τὰ τέσσερα ἀπὸ τὰ πέντε μέλη τοῦ ἰταλικοῦ πληρώματος τοῦ πήδηξαν μὲ ἀλεξίπτωτα , ὁ χειριστὴς ἀνθυποσμηναγὸς Β. Pasqualotto δὲν κατάφερε νὰ σωθεῖ.
Τὸ ἀεροπλάνο τοῦ Μητραλέξη μετὰ τὸν «ἐμβολισμὸ» ὁ κινητήρας ἄρχισε νὰ «στριγκλίζει» καὶ ὑποχρεώθηκε σὲ ἄμεση ἀναγκαστικὴ προσγείωση . Ἔτσι προσγειώθηκε ὁμαλὰ στὸν χῶρο ποὺ εἶχε συντριβεῖ τὸ ἰταλικὸ βομβαρδιστικό, ὁ Μαρίνος Μητραλέξης βγῆκε ἀπὸ τὸ ἀεροπλάνο κατευθύνθηκε πρὸς τοὺς τέσσερις διασωθέντες ἰταλούς, τοὺς ὁποίους πλησίαζαν ἐξαγριωμένοι χωρικοὶ ἀπὸ τὴν γύρω περιοχὴ καὶ βγάζοντας τὸ ὅπλο τοῦ τὸ πρότεινε στοὺς χωρικοὺς ποὺ πλησίαζαν μὲ ἀξίνες τοὺς ἔντρομους ἰταλούς, μετὰ χαιρέτησε τοὺς ἰταλούς, τοὺς συστήθηκε καὶ ἔμαθε τὰ ὀνόματά τους. Ἐπρόκειτο γιὰ τοὺς D Peteruzo, M Capaleni, B Trezolani καὶ G Brussolo, ἐν τῷ μεταξὺ ἔφτασε ἡ χωροφυλακὴ ποὺ τοὺς παρέλαβε καὶ μὲ συνοδεία τοῦ Μητραλέξη παραδόθηκαν στὴ Στρατιωτικὴ Διοίκηση Θεσσαλονίκης..
Τὸ ἐπεισόδιο εἶναι μοναδικό, ὁ Μητραλέξης τιμήθηκε μὲ τὴν ἀνώτατη διάκριση, τὸ Χρυσὸ Ἀριστεῖο Ἀνδρείας καὶ εἶναι ὁ μοναδικὸς Ἕλληνας ἀεροπόρος τοῦ πολέμου ποὺ ἔτυχε αὐτῆς τῆς διάκρισης κατὰ τὸν πόλεμο.
Ο Μαρίνος Μητραλέξης έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή στα γαλανά νερά του Αιγαίου. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1948, κατά την εκτέλεση αποστολής αναγνώρισης, το αεροσκάφος τύπου Airspeed Oxford κατέπεσε λόγω μηχανής βλάβης στη θαλάσσια περιοχή κοντά στην Τήνο και βυθίστηκε. Τον επισμηναγό Μητραλέξη ακολούθησαν στο υγρό τάφο ο αντισμήναρχος Δημοσθένης Πολίτης και ο επισμηναγός Δημήτριος Γαλανάκος, που επέβαιναν του μοιραίου αεροπλάνου.
Του απονεμήθηκε μετά θάνατον ο βαθμός του Αντισμηνάρχου αφού του είχαν αποδοθεί πολλές διακρίσεις για τη δράση του από το 1940 μέχρι το 1945.