Η τραγική ιστορία της πανίσχυρης «Πριγκίπισσας Σίσι»

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Αυτοκράτειρα της Αυστρίας και βασίλισσα της Ουγγαρίας, γνωστή και ως Σίσι. Η τραγική ιστορία της ζωής της έγινε κοινό κτήμα όλου του κόσμου μέσα από την κινηματογραφική ταινία του Έρνστ Μάρισκα «Πριγκίπισσα Σίσι», που γυρίστηκε το 1955 με πρωταγωνίστρια τη Ρόμι Σνάιντερ.

Η δούκισα Ελισάβετ Μαρία Ευγενία γεννήθηκε στο Μόναχο στις 24 Δεκεμβρίου 1837. Ανήκε στον οίκο των Βίτελσμπαχ (όπως και και πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας Όθων) και ήταν κόρη του δούκα της Βαυαρίας Μαξιμιλιανού Ιωσήφ και της πριγκίπισσας Λουδοβίκας της Βαυαρίας.

Τον Αύγουστο του 1853 γνώρισε τον 23χρονο εξάδελφό της Φραγκίσκο Ιωσήφ, αυτοκράτορα ήδη της Αυστρίας, ο οποίος την ερωτεύτηκε. Στα 15 της, η Ελισάβετ ήταν η ωραιότερη πριγκίπισσα της Ευρώπης. Ένα χρόνο αργότερα, στις 24 Απριλίου 1854, το ζευγάρι τέλεσε τους γάμους του στη Βιέννη.

Λίγο μετά το γάμο της, όμως, η Σίσι άρχισε να παρουσιάζει νευρικές διαταραχές, κληρονομιά από τους προγόνους της, τους Βίτελσμπαχ. Ένας από τους τόπους που κατέφευγε για να βρίσκει την ψυχική της ισορροπία ήταν η Κέρκυρα. Κατά τις επισκέψεις της στο νησί διέμενε στο «Αχίλλειο», το οποίο η ίδια έχτισε το 1890. Εκεί μελετούσε με πάθος τον Όμηρο στο αρχαίο κείμενο και γενικά λάτρευε τα δημιουργήματα της τέχνης.

Ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (1867 – 1911), που τη γνώρισε προσωπικά (ήταν ο συνοδός της, όταν ήθελε να μιλήσει ελληνικά), περιγράφει τη ζωή της με λυρικό τρόπο στη μυθιστορηματική βιογραφία «Το βιβλίο της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ», που κυκλοφόρησε πρώτα στη Βιέννη το 1898 και το 1907 στην Ελλάδα.

Η Ελισάβετ ως αυτοκράτειρα της Αυστρίας ήταν αγαπητή στους υπηκόους της, αλλά συχνά προκαλούσε την αντιπάθεια της υψηλής κοινωνίας της Βιέννης με την περιφρόνηση που έδειχνε στους κανόνες του αυλικού πρωτοκόλλου. Οι Ούγγροι τη λάτρευαν, κυρίως για την επίτευξη του Αυστροουγγρικού Συμβιβασμού (Ausgleich) του 1867, χρονιά που στέφθηκε και βασίλισσα της Ουγγαρίας. Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της στο Γκέντερλε στα βόρεια της Βουδαπέστης, ο ενθουσιασμός της, όμως, για την Ουγγαρία ήταν πρόκληση για τους γερμανικής κατοίκους της αυτοκρατορίας των Αψβούργων.

Η αυτοκτονία του 30χρονου μοναχογιού της αρχιδούκα Ροδόλφου, στο Μάγιερλινγκ το 1889, ήταν για την Ελισάβετ ένα πλήγμα, από το οποίο δεν συνήλθε ποτέ.

prigkipissa sisy

Στις 30 Ιανουαρίου 1889 ο διάδοχος του αυστριακού θρόνου Ροδόλφος και η φημολογούμενη ερωμένη του Μαρία Βετσέρα βρέθηκαν νεκροί στο κυνηγετικό περίπτερο του Μάγιερλινγκ σε ένα φαινομενικό φόνο της Βετσέρα και επακόλουθη αυτοκτονία του Ροδόλφου. Η τραγωδία αυτή ήταν το τελειωτικό χτύπημα για την Ελισάβετ. Μέσα σε 5 χρόνια (1888-1893) έχασε τον πατέρα, την μητέρα, τη μεγαλύτερη αδελφή, τον μικρότερο αδελφό, τον αγαπημένο της ξαδερφό και τον στενότερό της φίλο. Η απώλεια του γιου της τη βύθισε σε πένθος: έως το τέλος της φορούσε μαύρα κλειστά ρούχα και κρατούσε λευκή ομπρέλα για να κρύβει την όψη της από το φιλοπερίεργο πλήθος. Η σχέση της με τον Φραγκίσκο Ιωσήφ εξελίχθηκε σε δυνατή φιλία.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1898 κι ενώ βρισκόταν στην παραλία της Γενεύης δολοφονήθηκε από τον Ιταλό αναρχικό Λουίτζι Λουκένι (1873-1910), ο οποίος επιζητούσε μία συμβολική – θεαματική πράξη κατά της «καταπιεστικής άρχουσας τάξης» και στον δρόμο του βρήκε την Ελισάβετ.

Πνευματική καλλιέργεια

Αγαπούσε την ιστορία, τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία, λάτρευε όμως την ποίηση, ιδιαίτερα τον Χάινριχ Χάινε, στον οποίο βρήκε έμπνευση για τα δικά της ποιήματα. Έγραφε στο κρυφό της ημερολόγιο και ήταν επηρεασμένη από την Κλασσική Ελληνική περίοδο, τον Ρομαντισμό και, φυσικά, τη μοναχική ζωή στην Αυλή. Η ποιήσή της είναι μελαγχολική, χαρακτηριστικό που θεωρούνταν εγγενές του Οίκου των Βίττελσμπαχ (με γνωστότερο παράδειγμα τον Λουδοβίκο Β’ που γνώρισε τραγικό τέλος 10 χρόνια πριν το δικό της). Μιλούσε άπταιστα Αγγλικά και Γαλλικά εκτός από την μητρική της γλώσσα, τα Γερμανικά, και έμαθε Ουγγρικά και Ελληνικά μεταξύ άλλων.

Η δολοφονία της

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1898 η Αυτοκράτειρα βρισκόταν στη Γενέυη και περίμενε το πλοίο για το Μοντρέ με την κυρία επί των τιμών, όταν ένας Ιταλός αναρχικός ονόματι Λουίτζι Λουκένι της επιτέθηκε με μαχαίρι. Εκείνη έπεσε αλλά με τη βοήθεια της συντρόφου της επιβιβάστηκε στο πλοίο και σύντομα κατέρρευσε. Σε προσπάθεια της κυρίας επί των τιμών να τη βοηθήσει στην αναπνοή ανοίγοντας τον κορσέ της, η αιμορραγία από το τραύμα αυξήθηκε. Όταν η γυναίκα αποκάλυψε την ταυτότητα της Ελισάβετ στον καπετάνιο, εκείνος διέταξε να γυρίσουν πίσω στη Γενεύη. Κατά τη μεταφορά της στο ξενοδοχείο όπου διέμενε τις τελευταίες ημέρες της ζωή της, η Ελισάβετ πέθανε στις 2:10 μ.μ. από τραύμα στον θώρακα που ράγισε το πλευρό, τρύπησε τον πνεύμονα και το περικάρδιο και διαπέρασε την καρδιά.

Όταν ο Φραγκίσκος Ιωσήφ πληροφορήθηκε με τηλεγράφημα το θάνατό της νόμισε ότι είχε αυτοκτονήσει, μαθαίνοντας την αλήθεια από επόμενο μήνυμα. Η φωτογραφία του τραύματος και τα εργαλεία της αυτοψίας καταστράφηκαν μετά από διαταγή του. Η σωρός της μεταφέρθηκε μέσω συρμού και η κηδεία έγινε στη Βιέννη στις 17 Σεπτεμβρίου 1898.

Ο τάφος της βρίσκεται στην Αυτοκρατορική Κρύπτη στην Εκκλησία των Καπουτσίνων (παρά την επιθυμία της να ταφεί στη Μεσόγειο).

Ο Λουκένι αρχικά διέφυγε στις Άλπεις αλλά συνελήφθη και φυλακίστηκε ισόβια στη Γενεύη. Στόχος του ήταν να σκοτώσει έναν εστεμμένο, επιλέγοντας αρχικά το Δούκα της Ορλεάνης, ο οποίος είχε ήδη εγκαταλείψει τη Γενεύη, οπότε αποφάσισε να σκοτώσει τον επόμενο μονάρχη που θα συναντούσε. Ήθελε να καταδικαστεί σε θάνατο έχοντας εξηγήσει την πολιτική του στάση αλλά δεν του επιτράπηκε. Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας (1900), αφαίρεσε τη ζωή του δέκα χρόνια αργότερα, αφότου ένας φρουρός κατάσχεσε και κατέστρεψε τα απομνημονεύματά του (1910).

sansimera, wikipedia

ΔΗΜΟΦΙΛΗ