Η Μάχη του Σολφερίνο – Η «έμπνευση» της ίδρυσης του Ερυθρού Σταυρού

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Σημαντική μάχη, στο πλαίσιο του Δεύτερου Πολέμου της Ιταλικής Ανεξαρτησίας που οδήγησε μετέπειτα στην ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού.

Έλαβε χώρα στις 24 Ιουνίου 1859 κοντά στην κωμόπολη Σολφερίνο της Λομβαρδίας, μεταξύ του αυστριακού στρατού υπό τον κάιζερ Φραγκίσκο – Ιωσήφ Α’ και των συνασπισμένων δυνάμεων Γαλλίας και Πεδεμοντίου, υπό τους βασιλείς των δύο χωρών Ναπολέοντα Γ’ και Βίκτωρα – Εμμανουήλ Β’, αντίστοιχα.

Η μάχη οδήγησε τον Ελβετό Ερρίκο Ντυνάν να γράψει το βιβλίο του, «Μνήμη του Solferino». Παρόλο που δεν ήταν μάρτυρας της μάχης (η δήλωσή του περιέχεται σε μια «αδημοσίευτη σελίδα» που περιλαμβάνεται στην αγγλική έκδοση του 1939 που δημοσίευσε ο αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός), βρέθηκε στο πεδίο μετά τη μάχη και συγκλονίστηκε πολύ από αυτό που είδε. Τρομαγμένος από το μαρτύριο των τραυματιών στρατιωτών που έμειναν στο πεδίο της μάχης, ο Ντυνάν κίνησε μια διαδικασία που οδήγησε στις Συμβάσεις της Γενεύης και την ίδρυση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού.

Οι δύο στρατοί, που αριθμούσαν από 120.000 χιλιάδες άνδρες περίπου, συναντήθηκαν τυχαία και δεν είχαν προπαρασκευάσει τη μάχη. Οι Γάλλοι πίστευαν ότι θα συναντούσαν την οπισθοφυλακή των Αυστριακών και οι Αυστριακοί την εμπροσθοφυλακή των Γαλλο-Πεδεμοντίων.

Η σύγκρουση άρχισε το πρωί και συνεχίστηκε μέχρι το μεσημέρι, μέσα σε κλίμα σύγχυσης και αταξίας. Ήταν, όμως, ιδιαίτερα σκληρή, με αποτέλεσμα ο αριθμός των θυμάτων να αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο.

Οι Γαλλο-Πεδεμόντιοι κατόρθωσαν να διασπάσουν το απόγευμα το αυστριακό μέτωπο, αλλά με μεγάλες απώλειες. Εξαντλημένοι και οι δύο στρατοί υπέγραψαν ανακωχή το βράδυ, με πρωτοβουλία του Ναπολέοντα Γ’. Οι απώλειες για τους Αυστριακούς ανήλθαν σε 14.000 νεκρούς και τραυματίες και 8.000 αγνοούμενους ή αιχμαλώτους, ενώ οι Γαλλο-Πεδεμόντιοι είχαν 15.000 νεκρούς και τραυματίες και 2.000 αγνοουμένους ή αιχμαλώτους.

Με τη Συνθήκη της Βιλαφράνκα (12 Ιουλίου 1859), ένα μεγάλο μέρος της Λομβαρδίας αποσπάστηκε από την Αυστρία και ενσωματώθηκε στο Βασίλειο Σαρδηνίας – Πεδεμοντίου, γεγονός που συνέβαλε στην ενοποίηση της Ιταλίας το 1861.

sansimera
wikipedia

ΔΗΜΟΦΙΛΗ