Του Βασίλη Βιλιάρδου
Η προτεραιότητα των τελευταίων δύο δεκαετιών στη Δύση, ειδικά μετά το 2008, ήταν η διατήρηση της ανοδικής δυναμικής των τιμών των περιουσιακών στοιχείων, όπως είναι οι μετοχές, τα ομόλογα και τα ακίνητα – ανεξάρτητα από το κόστος για την οικονομία.
Έτσι όμως δημιουργήθηκαν σοβαρές στρεβλώσεις στην οικονομία – αφού ο πληθωρισμός των περιουσιακών στοιχείων που προκλήθηκε, έχει στο παράδειγμα των ακινήτων αυξήσει τα ενοίκια, μειώνοντας μεταξύ άλλων τις δυνατότητες αποταμίευσης των νοικοκυριών. Το αποτέλεσμα ήταν και είναι η διαρκής συμπίεση των χαμηλών και μεσαίων εισοδηματικών τάξεων – η οποία εντείνεται από τον περιορισμό του κράτους προνοίας λόγω των δημοσίων χρεών κοκ.
Συμπερασματικά λοιπόν η Δύση ευρίσκεται αντιμέτωπη με μία υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που απειλεί να καταπιεί τα πάντα – με μία τεράστια «μαύρη τρύπα» που στην ουσία είναι το τέλος του μακροπρόθεσμου κύματος Kondratieff.
Εάν τώρα μείνει ακίνητη, πρόθυμη να κάνει ότι μπορεί για να συντηρήσει ένα σύστημα που πεθαίνει, όταν άλλες χώρες όπως η Κίνα έχουν αρχίσει να αναδιαρθρώνουν την οικονομία τους, να εξαλείφουν τους αναποτελεσματικούς παράγοντες και να δημιουργούν νέες ευκαιρίες για το μέλλον, θα οδηγηθεί στην παρακμή – η οποία θα συνοδεύεται από μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις.
Επειδή όμως οι δυτικές κυβερνήσεις δεν έχουν μαγικές ικανότητες αντιμετώπισης τόσο σύνθετων προβλημάτων, η μοναδική τους λύση είναι το «σβήσιμο και η επανεκκίνηση» – κάτι που εάν δεν συμβεί, δεν θα αποφευχθεί ένα από τα εξής τέσσερα σενάρια:
(α) το πιθανότερο είναι ένα καταστροφικό κραχ, με κριτήριο την ιστορία, όταν οι κεντρικές τράπεζες και τα κράτη χάσουν εντελώς τον έλεγχο – με τον πληθωρισμό να εκτινάσσεται στα ύψη, (β) ένα πολιτικό χάος, (γ) η σταδιακή, ήσυχη εκτόπιση των δυτικών χρημάτων χωρίς αντίκρισμα στην παραγωγή από τα ασιατικά, κυρίως από το κινεζικό, με την παράλληλη παρακμή της Δύσης και (δ) ένας παγκόσμιος πόλεμος, μεταξύ τω Η.Π.Α. και της Κίνας, ο οποίος έχει ήδη ξεκινήσει από τη Ρωσία.
Η οικονομική μαύρη τρύπα
Η προτεραιότητα των τελευταίων δύο δεκαετιών στη Δύση, ειδικά μετά το 2008, ήταν η διατήρηση της ανοδικής δυναμικής των τιμών των περιουσιακών στοιχείων, όπως είναι οι μετοχές, τα ομόλογα και τα ακίνητα – ανεξάρτητα από το κόστος για την οικονομία.
Έτσι…
— Βασίλης Βιλιάρδος (@ViliardosV) August 9, 2023