Ο Δημήτριος Οπρόπουλος (1921 – 22 Ιουλίου 1987) ήταν συνταγματάρχης του ελληνικού στρατού με σημαντική αντιδικτατορική δράση.
Φωτογραφία από: http://foundation.parliament.gr/central.aspx?sId=111I452I1160I646I457873
Γεννήθηκε στα Γιαννιτσά. Εισήλθε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1937, από την οποία αποφοίτησε ως αρχηγός της τάξης του. Συμμαθητής του υπήρξε ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο Ιωάννης Λαδάς καθώς και ο Νικόλαος Μακαρέζος.
Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Την εποχή της Χούντας των Συνταγματαρχών έφερε τον βαθμό του συνταγματάρχη ενώ υπήρξε ιδρυτής της λεγόμενης «ομάδας Οπρόπουλου», η οποία αποτελείτο από αξιωματικούς που σχεδίαζαν την κατάληψη της ΑΣΔΕΝ στο πλαίσιο του Αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου, κινήματος του βασιλιά. Μετά την αποτυχία του τελευταίου αποτάχθηκε από το στράτευμα και εξορίστηκε στο Πλωμάρι Λέσβου.
Ύστερα από ατύχημα που τον άφησε παράλυτο από την μέση και κάτω αναχώρησε για το Λονδίνο με δαπάνες του κράτους, όπου και συνέχισε την αντιδικτατορική του δραστηριότητα. Γι’ αυτό τον λόγο η χουντική κυβέρνηση του αφαίρεσε την ελληνική ιθαγένεια.
Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης υπήρξε άτυπος στρατιωτικός σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου.
Στην Αίγινα, όπου διατηρούσε εξοχική κατοικία, υπάρχει δρόμος που φέρει το όνομά του. Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει μια κόρη.