Ο Ιωάννης Βαλασόπουλος ή Βαλασσόπουλος (1821-1888) ήταν Έλληνας πολιτικός του 19ου αιώνα. Ιατρός στο επάγγελμα, μπήκε στην πολιτική το 1856, έγινε δυο φορές υπουργός, το 1865 Οικονομικών και το 1874 Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως.
Δύο χρόνια μετά, το 1876, καταδικάστηκε ως ένοχος χρηματισμού για την εκλογή τριών μητροπολιτών (στην υπόθεση των σιμωνιακών) οπότε και τελείωσε η πολιτική του σταδιοδρομία.
Γεννήθηκε στην Τρίπολη ή στη Βορδόνια Λακωνίας το 1821 περίπου. Σχολείο πήγε στον Μιστρά και στο Ναύπλιο. Σπούδασε ιατρική στο Εθνικό Πανεπιστήμιο και συνέχισε κάνοντας σπουδές ιατρικής και χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, απ’ όπου αποφοίτησε μετ’επαίνων το 1847.
Επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε νομαρχιακός γιατρός στην Λαμία και μετά στην Σπάρτη.
Ασχολήθηκε με την πολιτική και εκλέχτηκε βουλευτής Λακεδαιμονίας το 1856. Ξανά εκλέχτηκε βουλευτής το 1861 και το 1865, οπότε και έγινε Υπουργός των Εξωτερικών και στη συνέχεια Οικονομικών στην κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου. Το 1874 στην κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη έγινε Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως.
Κατηγορήθηκε λόγω της υπόθεσης των σιμωνιακών και δικάστηκε με το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Στη δίκη κρίθηκε ένοχος χρηματισμού από τρεις υποψήφιους μητροπολίτες για να εξασφαλίσει την εκλογή τους. Το 1876 καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ενός έτους, τριετή στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων και στην καταβολή 56.200 δραχμών υπέρ του πτωχοκομείου.
Από τότε αποσύρθηκε από την πολιτική σκηνή και εξακολούθησε το ιατρικό επάγγελμα. Στη συνέχεια επανήλθε στην ενεργό πολιτική σκηνή και εξελέγη άλλες δύο φορές βουλευτής Λακωνίας (1879, 1885).
Απεβίωσε στην Πάτρα στις 5 Ιουλίου του 1888.