Ο Γεραπετρίτης ανακοίνωσε βαρύγδουπα, και του πάει, «πάμε σε διάλογο με την Τουρκία αλλά με «κόκκινες γραμμές» !!
Μιλάει για κόκκινες γραμμές, ο πρώτος αξιωματούχος της μεταπολίτευσης, που συνέτριψε τις κόκκινες γραμμές της εθνικής μας κυριαρχίας, περιχαρακώνοντας τες στα έξι ναυτικά μίλια! Ανοίγοντας έτσι την κερκόπορτα για την ασυδοσία των τούρκων που έφτασαν όχι μόνο μέχρι τη Ρόδο και το Καστελόριζο, αλλά μέχρι τα ανοιχτά της Σητείας!
Και ο λαός διερωτάται αν αυτές οι γραμμές είναι το διεθνές δίκαιο, ή κάτι άλλο, που σίγουρα είναι, και ντρέπεται να το πεί. Τώρα λοιπόν εξηγήθηκε και η αλλαγή του Τούρκου ΥΠΕΞ που χρονικά, και στο περίπου, συνέπεσε με την ίδια εδώ! Συνεπώς «άλλα λόγια ν αγαπιόμαστε» που είναι αυτό που λέει και ο σοφός λαός όταν ακούει τέτοια. Σε μιά άλλη ίδια τέτοια συγκυρία ο Ανδρέας Παπανδρέου, προφανώς έξωθεν πιεζόμενος, δήλωνε «τι να πάω να συζητήσω; Το τί θα δώσω;»
Ο Γεραπετρίτης όμως θα πάει ! Ας έχει, τουλάχιστον,
την οξύνοια να μην θίξει «ούτε μια τρίχα» από την συνθήκη Λωζάννης, διότι έτσι ανοίγει κερκόπορτα και την ακυρώνει.
Από την του πρωθυπουργού μεριά, ο λαός κάθημερινά βομβαρδίζεται με παροχές, οποίες και θα κορυφωθούν μεθαύριο στις προγραμματικές του δηλώσεις, αλλά και θα συνεχιστούν, μέχρι την «έλευση» των Πρεσπών στη Βουλή. Από εκεί λοιπόν και μετά, ας μην ισχύσει το λαϊκό….κλάψε με μάνα …ευχηθώμεν, διότι περίεργη επ αυτού σιγή επικρατεί! Λες και δεν υπάρχει! Μακάρι να μην είχε ποτέ υπάρξει, όμως υπάρχει ζωντανά.
Ο λαός όμως περιμένει για να δεί αν θα υπάρξει κανένας, έστω ένας, νάχει τη λεβεντιά του Πάνου Καμμένου, και να παραιτηθεί για να μην την ψηφίσει. Σιγά που θα υπάρξει! Όμως ποτέ δεν ξέρεις, συνεπώς…οψόμεθα.