Του Βασίλη Βιλιάρδου
Σύμφωνα με την Guardian η ιδιωτικοποίηση της Thames Water, η οποία είχε σκοπό να οδηγήσει σε μια νέα εποχή επενδύσεων, σε μία βελτιωμένη ποιότητα νερού και σε χαμηλούς λογαριασμούς, μετέτρεψε το νερό σε πηγή μετρητών (cash cow) για τις εταιρείες επενδύσεων και τις εταιρείες ιδιωτικών κεφαλαίων – μεταξύ των οποίων για την αυστραλιανή εταιρεία διαχείρισης υποδομών Macquarie η οποία, μαζί με τους συνεπενδυτές της, αγόρασε την Thames Water το 2006 από τη γερμανική εταιρεία κοινής ωφελείας RWE, έναντι 4,8 δις £.
Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, τα στελέχη της Thames Water, οι μέτοχοι και οι εταιρείες ιδιωτικών κεφαλαίων που την κατέχουν, μείωσαν τις επενδύσεις, προέβησαν σε επιθετικές περικοπές κόστους και σε τεράστιες πληρωμές μερισμάτων.
Μέχρι τη στιγμή που η Macquarie πούλησε το μερίδιό της στην Thames Water το 2017, τα χρέη είχαν υπερτριπλασιασθεί από 3,2 δις στερλίνες σε 10,5 δις στερλίνες – μη προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό. Η μέθοδος της ήταν να δανείζεται έναντι των περιουσιακών της στοιχείων – για να αυξάνει τις πληρωμές μερισμάτων στους μετόχους.
Τα παραπάνω οφείλουν να μας προβληματίσουν, όσον αφορά την πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ από τη ΔΕΗ στην Macquarie, με μία εγγυημένη απόδοση που μοιάζει με πανάκριβο ομόλογο – ενώ ήδη επιβαρύνει τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού.