Αν δεις τις φωτογραφίες χωρίς να σου έχει πει κάποιος που βρίσκεται, θα φαντάζεσαι Μπαχάμες ή άλλους εξωτικούς προορισμούς, με παρθένα νησάκια, τιρκουάζ νερά, ειδυλλιακές αμμώδεις παραλίες. Κι όμως, τα πανέμορφα Λιχαδονήσια βρίσκονται μια ανάσα από το βόρειο άκρο της Εύβοιας, εκεί που τα νερά του Ευβοϊκού συναντούν τον Μαλιακό κόλπο.
Σύμφωνα με τον μύθο, όταν ο Ηρακλής κυρίευσε την Οιχαλία και σκότωσε τον Εύριπο και τα παιδιά του, ανέθεσε στον Λίχα να οδηγήσει την ερωμένη του Ιόλη και τα λάφυρα στην Τραχίνα , ενώ ο ίδιος θα έθαβε τους νεκρούς. Eπειδή ήθελε να τιμήσει τον Δία Κηναίο, ζήτησε από τον κήρυκά του τον Λίχα να του φέρει από το ανάκτορο έναν χιτώνα και ένα ιμάτιο.
Ο Λίχας οδήγησε την Ιόλη στην Τραχίνα και αποκάλυψε στη σύζυγο του Ηρακλή Δηιάνειρα τον έρωτα του ήρωα για τη νέα. Η Δηιάνειρα τότε άλειψε τον χιτώνα με το αίμα του Κένταυρου Νέσσου το οποίο ήταν όμως δηλητηριασμένο , πιστεύοντας ότι ήταν ερωτικό φίλτρο για να ξεχάσει ο Ηρακλής τον έρωτά του με την Ιόλη ( έτσι της είχε πει ο Κένταυρος Νέσσος) , και τον έδωσε στον Λίχα.
Όταν ο Ηρακλής φόρεσε τον χιτώνα αυτός κόλλησε με τον ιδρώτα στο σώμα του και άρχισε να καίγεται. Ο Ηρακλής, μέσα στους αφόρητους πόνους του άρπαξε τον Λίχα και τον πέταξε στη θάλασσα. Τέλος σύμφωνα με την παράδοση όταν ο Λίχας έπεσε στη θάλασσα μεταμορφώθηκε και το κεφάλι του είναι η Νήσος Στρογγυλή και το σώμα του τα Λιχαδονήσια.
Η μεγαλύτερη νησίδα των Λιχάδων είναι η Μονολιά που είναι και η βορειότερη του συμπλέγματος και η επόμενη μεγαλύτερη είναι η Μεγάλη Στρογγυλή, η νοτιότερη του συμπλέγματος.
Στη Στρογγυλή, που πάνω της δεσπόζει ο Φάρος, βρίσκονται σκορπισμένα ερείπια της Ιεράς Μονής του 12ου αι. μ. Χ, που μόνασε ο Όσιος Γρηγόριος ο Μυροβλήτης. Επίσης, εκεί σώζονται λείψανα ρωμαϊκού υδραγωγείου.
Ανάμεσά τους υπάρχουν άλλες μικρότερες νησίδες όπως η Μικρή Στρογγυλή, το Στενό, η Βαγιά, ο Βοριάς, το Λιμάνι καθώς και άλλοι μικροί σκόπελοι και μύρμηκες, που λέγονται Ποντικονήσια. Στο νότιο τμήμα της Μονολιἀς διασώζονται ακόμα κτίσματα από τον οικισμό του νησιού. Ο πληθυσμός έφτανε τους 70 κατοίκους το 1928 ενώ από την δεκαετία του 1960 και μετά ο οικισμός σχεδόν εγκαταλείφθηκε.
Ένα σπάνιο και πολύ όμορφο θέαμα είναι η παρουσία μιας χαριτωμένης οικογένειας από τέσσερις φώκιες Μονάχους – Μονάχους, που το έσκασαν από το θαλάσσιο πάρκο της Αλοννήσου και αποφάσισαν να εγκατασταθούν στα Λιχαδονήσια. Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας εμφανίζονται και παίζουν με τον κόσμο και ποζάρουν στους φωτογραφικούς φακούς.
Στην όλη ομορφιά συμβάλει ακόμα και ο βυθός της περιοχής, αφού είναι εξαιρετικά πλούσιος καθώς υπάρχουν αρκετά ναυάγια τα οποία προσελκύουν δύτες.
Μάλιστα ένα ναυάγιο στα δυτικά του νησιού από το 1943, μέσα σε μία σειρά από ξέρες, γίνεται αντιληπτό χωρίς καταδυτικό εξοπλισμό, αφού βρίσκεται σε βάθος μόνο 6 μέτρων.
Απολαύστε την πτήση και θαυμάστε τη δημιουργία αυτών των ιδιαίτερων, πανέμορφων νησιών: