του Χρυσόστομου Τσιρίδη
Επιτέλους. Όχι ένα “Τηλεοπτικό προϊόν” (όπως εύστοχα ειπώθηκε) στημένων
εικόνων από κάποιον “καινοτόμο” τηλεσκηνοθέτη…!
Λόγος ανθρώπινος άμεσος. Όχι στερεότυπες πολιτικές εκφράσεις-ρετσέτες
στα…”πλαίσια μιας πολιτικής αντιπαράθεσης” (επίσης σύνηθες ειδησεογραφικό
στερεότυπο).
.
Ακούστηκαν ακόμη και “λαϊκές” λέξεις
.
Επιπλέον. Όχι πλαστικοποιημένες-καδραρισμένες φιγούρες και η “αγωνία” της κάμερας μήπως και δείξει
μερικά χιλιοστά χαμηλότερα κάποιον μετέχοντα. Φυσικά χρώματα,
κινήσεις, εκφράσεις ανάλογες.
.
Κάτι ακόμη, καθόλου λίγο: “Αγνοήθηκαν” οι…μεγαλοπρεπείς “ΑΦΙΞΕΙΣ”,
με τα ακριβά 12βάλβιδα και το ΝΤΥΣΙΜΟ των δημοσιογράφων. Εμφανίστηκαν
απλώς να προσέρχονται στον χώρο της Τηλεμαχίας με μία σύντομη δήλωση.
(και ΠΟΛΥ σωστά).
.
ΔΥΟ στοιχεία όμως ΠΡΟΣΘΕΣΑΝ όχι μόνο ζωντάνια, αλλά και ουσία στο Ντιμπέιτ:
.
Η “ΤΟΛΜΗ” του πολιτικού λόγου. Κάποια πράγματα ειπώθηκαν με το όνομά τους.
.
Αυτό ήταν το πρώτο στοιχείο. Το οποίο όμως προέκυψε από το δεύτερο.
Και ποιο ήταν αυτό;
.
Η ΘΕΜΑΤΙΚΗ της επικαιρότητας.
Πλειστηριασμοί /Τραγωδία Τεμπών /Παρακολουθήσεις / μορφή (δια)Κυβέρνησης
(πέραν των συνήθων θεμάτων λ.χ Οικονομία, Άμυνα, Ακρίβεια κλπ).
.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Μ’ αυτά και μ’ αυτά έσπασε για πρώτη φορά η βαρετή εικόνα των “παράλληλων
Μονολόγων” και το Ντιμπέιτ απέκτησε το περιεχόμενο της αυθεντικής Ελληνικής
ΛΕΞΗΣ: της ΤΗΛΕΜΑΧΙΑΣ. ΔΗΛΑΔΗ ενός, λανθάνοντος έστω, πολιτικού διαλόγου.
.
Βήματα μπροστά. Καλό.